De Uitverkorene 2

199. Papa's meisje

Matthew

Ik loop naar huize Lynch. Ik zie door de ramen dat Marilou op de bank zit met Noa en Alina. Ik klop aan en ze kijken op. Noa snelt naar de deur en opent die voor mij. "Dank je" zeg ik en ze springt bijna op me. "Hallo grote meid" glimlach ik en ze giechelt. "Hey Matthew" zegt Marilou en staat op. "Hey" zeg ik en geef haar een korte knuffel en Alina een kus op haar hoofd. "Kan ik ergens met je over praten?" Vraag ik haar. "Oh het klinkt serieus. Is het ernstig?" Vraagt ze bezorgd. "Nee, het is niet zo erg" stel ik haar gerust. "Noa ga je met Alina tv kijken in de woonkamer?" Noa knikt en Marilou geeft Alina aan haar grote zus. Die tilt haar voorzichtig op en loopt met kleine stapjes naar de eerste woonkamer. Schattig. Wij gaan zitten in de tweede woonkamer. "Nou wat is er?" Vraagt ze. "Ik wilde het hebben over oud & nieuw" ze kijkt me nieuwsgierig aan. "Wij willen een groot feest houden en voor het roedel huis vuurwerk afsteken. Wij willen jullie uitnodigen" "heel graag Matthew. Ik weet niet wat de rest gaat doen, maar dat zien we wel" glimlacht ze. "Maar nu even allemaal niet meer zo formeel. Hoe zijn Jake en Alissa?" Vraagt ze. Ik ben even verbaast over haar vraag. "Ja, het gaat goed met ze. Hoezo?" Vraag ik. "Je weet dat Alissa's kans op kinderen klein is en ik heb het er met haar de over gehad en sindsdien doet ze weer heel vrolijk bij kinderen. Ik vroeg me gewoon af of jij dat ook zag" "nu je het zegt wel ja, maar ik dacht gewoon dat ze zichzelf er over heen moest zetten" "ik ga zo wel bij ze langs om te kijken hoe het echt gaat" zegt ze en ik knik.

Marilou

Ik loop met Matthew naar het roedel huis. "Ik zie je morgen dan. Ik ga even de kleine overnemen van Ariel" ik glimlach. "Doe Ariel de groeten van me en geef Kylian een kus van me" "zal ik doen" glimlacht hij en ik zie hoe blij hij is dat hij weer naar zijn zoon en vrouw kan. Ik loop naar boven en kom Lilly tegen met een opgeblazen buik. "Hey" zegt ze en loopt naar me toe. "Hey" zeg ik en geef haar een knuffel. "Hoe gaat het met je?" Vraag ik. "Het gaat nog goed. Zwanger zijn is niet altijd het makkelijkste" glimlacht ze. "Nee, ik ken het" lach ik. "Maar hoe gaat het met jullie? Alina en Noa okay?" "Ja, die doen het goed. 2 zusjes hé. Noa kon je niet blijer maken" "ja, Jayden kan niet wachten op zijn broertje of zusje. Elke avond voordat we gaan slapen geeft hij een kusje op mijn buik" "ah wat schattig" zeg ik. "Ja, hij wordt een goeie broer" "zeker" zeg ik. "Maar jullie zijn morgen ook hier om oud & nieuw te vieren?" "Ja, weer gezellig met ze alle" "mama" we kijken om en de kleine Jayden rent met zijn kleine beentjes naar Lilly toe. "Hallo jongen" zegt ze met een grote glimlach. "Hij kan al goed lopen zeg" valt me op. "Ja, heeft hij van zijn vader" ik lach. "Nou ik ga even naar Alissa. Zie jullie morgen" "okay doei" zegt Lilly. "Doe" zegt Jayden en houdt zijn handjes omhoog en knijpt hem dicht. Ik lach om zijn schattigheid en zwaai terug voor ik verder loop. Ik klop aan bij hun kamer en Jake doet open. "Hey, wat doe jij hier?" Vraagt hij verbaast en geeft me een knuffel. "Ik wou jullie even zien" zeg ik en hij laat me binnen. "Ah miste je me" ik lach en geef hem een duw. "Hou toch op man. Waar heb jij je verloofde gelaten?" Vraag ik. "Die is bij haar oma in de winkel" ik knik en we gaan zitten. "Wat is dat?" Vraag ik. Hij kijkt naar waar ik kijk en lacht. "Ja, die hebben we niet meer nodig hé" zegt hij. Een pak condooms ligt in de prullenbak. "Misschien gebeurt er een kerstwonder" zeg ik. "Kerst is voorbij Marilou" "oud & nieuw wonder?" Probeer ik nog. Hij lacht. "Jij zal nooit ophouden met hopen of wel?" "Hoop is het enige wat me op de been houdt Jake" zeg ik. "Niks is zeker" "is echt niks zeker?" "Niks is zeker ook al zegt iedereen van wel" zeg ik stellig. "Wordt je niet gek van de onzekerheid van hopen?" Vraagt hij. "Meer heb ik niet. Je kan niet onzeker worden als dit het enige is wat je hebt. Je moet het accepteren" hij lijkt even na te denken. "Maar nu iets anders voor we helemaal depri worden. Waarom gooi je condooms weg?" Hij lacht. "Je mag ze hebben hoor" "ik weet wel iemand die ze kan gebruiken" grijns ik. "Ik wil het niet weten" lacht hij. "Alissa gooide ze eigenlijk weg. Ik weet niet waarom, maar zij zei dat de kans toch klein was" "oh dus misschien wel een kerstwonder" grijns ik. "Nee, niet met kerst" "derde kerstdag?" "Jij houdt echt niet op hé" lacht hij. "Nooit" en zo praten we door. Uren hebben we met elkaar gepraat en gelachen. We leken even weer jong. Jonger dan we nu zijn. Jonger dan we nu worden gezien. Gewoon jong.

Ross

Ik hou Alina bij haar armen omhoog en probeer met haar te lopen. Ze giechelt wat, maar kan valt om de seconde. Ik lach en til haar op. "Heel goed gedaan meisje" zeg ik en geef haar een kus. Ze giechelt weer en ik knuffel haar. Ze glimlacht naar me en ik glimlach terug. Wat is ze toch schattig. "Wat zijn jullie toch mooi" zegt Marilou die naar ons kijkt vanaf de deur opening. "Komen jullie naar beneden. Ik heb avondeten gemaakt" zegt ze. "Heb jij alleen avond eten gemaakt?" "Nee, Bo, mam en Rydel hebben geholpen" zegt ze. "Dan vertrouw ik het" ze geeft me een slag tegen me arm en ik lach. We lopen naar beneden waar iedereen al aan tafel zitten. B-Brave is naar huis, dus is het alleen het jeugd groepje. Het voelt weer net als vroeger als ik ga zitten en mam het eten op tafel zet. Alina hou ik op mijn schoot en Noa gaat naast Marilou zitten die naast mij zit. "Eet smakelijk" zeggen we allemaal en beginnen te eten. Tijdens het eten voer ik Alina kleine hapjes die zacht genoeg zijn. Ze lijkt het allemaal lekker te vinden tot ik haar iets zuurs geef. Ze trekt een zuur gezicht en iedereen aan de tafel lacht. Ik denk dat zij papa's meisje wordt.

Diego

"Aaahhh" schreeuw ik en stuur het water naar voren. Ik ben uitgeput, maar de aanvallen blijven maar komen. "Sneller" ik begin sneller te sturen, maar ik ben kapot. Ik val op de grond en het water land naast me. "Je moet je uithoudingsvermogen trainen" zegt opa die zijn hand naar me uitsteekt. Ik neem zijn hand aan en hij trekt me recht. "Je moet nooit opgeven. Dan kan je net zo goed niet beginnen aan een gevecht" "ik ben moe opa. We trainen al sinds 3 uur" hijg ik. "Dus? Een vijand valt hij wanneer hij wil. Zelfs midden in de nacht" zegt hij en stuurt water naar me. Ik ben te moe en het raakt me hard. Ik val weer op de grond en kreun van de pijn. "Wees een vent en vecht Diego. Je moet niet moe zijn, daar is geen tijd voor" zegt hij. Ik duw mezelf recht. "Trainde je ook zo met Marilou toen ze 16 was?" Vraag ik en leun tegen een boom van vermoeidheid. "Ja, en zij gaf niet op als ze moe was" "maar wel als ze er klaar mee was" grijns ik. Hij lacht kort. "Ja, maar zij kan een gevecht ook zo afmaken door een move te maken dat iedereen verbaast en uitschakelt" zegt hij. "Dat moet jij ook leren" zegt hij. Ik stuur vuur en water samen naar hem, maar hij stuurt het om naar mij. Ik kan het nog net afweren met een watermuur. "Je hebt nog veel te leren jongen. Nou ga naar huis en neem rust. Morgen ben je vrij" zegt hij. "Bedankt opa" zeg ik en hij knikt naar me. Ik loop naar huis. Man ik kan niet meer. Ik kijk naar die trappen die ik omhoog moet om naar onze kamer te gaan. En dan denken mensen dat Marilou's huis veel trappen heeft.