De Uitverkorene 2

175. Buiten gesloten

Jake

We zitten in een Range rover door IJsland heen te rijden. Ik heb geen idee waar we naar toe gaan, maar Diego lijkt het te weten. We hebben allemaal warme kleding aan en een groot geweer vast. "We zijn er" zegt Diego. We stappen uit en ik frons. "Hebben ze een muur gebouwd om het lab?" Vraagt Jonathan verwart. "Nee, dit is het water dorp" zegt Diego. Hij stuurt water en stuur ons omhoog. "Gast had ff gewaarschuwd" klaagt Jonathan als we op de muur staan. "Sorry" lacht hij en duwt hij naar beneden. Hij schreeuwt en we kunnen niet zien hoe hij is geland. "Ik ga echt niet springen" zegt Nick. "Spring of blijf hier lekker dood vriezen" zegt Diego en springt. Matthew, Scott en Tim volgen. "Niet zo pussy" zegt Harry. Hij en zijn strijders springen en nu staan alleen ik en Nick nog op de meters hoge muur. "Kom, we gaan gewoon" zeg ik. "Gast ik wil nog niet dood" zegt Nick. "Diego gaat ons heust niet vermoorden" zeg ik. "Gast nee" zegt hij. "Te laat" zeg ik en pak zijn arm. Ik spring naar beneden en trek Nick mee die luid schreeuwt. We landen op een zacht waterbed en de rest zit om eens hard te lachen. "Hou je kop Jonathan. Jij was net zo bang als ik" snauwt Nick. We lachen en Jonathan geeft Nick een duw. "Heren" we kijken om en zien een man staan die veel macht uitstraalt. "Deniz dit zijn de wolven van de Cold Blood Pack. Dit is Alfa Matthew Anderson" stelt Diego ons voor. Deniz geeft Matthew een hand. "Volg mij naar jullie verblijf" zegt hij en hij loopt weg. "Is hij altijd zo netjes?" Vraag ik zacht aan Diego. "Wacht maar tot je hem ziet vechten" fluistert hij terug. We lopen naar een paar kleine huisjes. Om ons heen verzamelen zich mensen en kijken ons wantrouw aan. Het is ook niet zo gek. Wij lijken wel een klein leger met onze geweren en lange mannen. Ik glimlach naar ze in de hoop dat ze minder bang voor ons zullen zijn. We moeten toch samenwerken om Marilou en Bo te bevrijden. "Hier zullen jullie verblijven" zegt Deniz en wijst ons 3 kleine huisjes aan. "Over 5 minuten gaan we praten over onze strategie" zegt hij en loopt weg. We leggen onze spullen in de huisjes en ik kijk wat rond. Alissa heb ik vanochtend gedag gekust. Ze ligt nog steeds in het ziekenhuis, maar ze wou dat ik mee ging om Marilou te redden. De dokter zou me op de hoogte houden. Een hand legt zich op mijn schouder. "Kom we gaan naar Deniz" zegt Diego. We lopen naar een iets grote huisje en lopen al bukkend naar binnen. Deniz en wat water meesters zijn er al. Deniz legt zijn plan uit en het is een heel simpel plan. Aanvallen is het enige wat we gaan doen. "Morgen om 6 uur vertrekken we met troep A en B. Jullie vertrekken morgen met troep A, maar straks gaan jullie het gebied verkennen" zegt Deniz. "Wanneer vertrekt troep C?" Vraagt Matthew. "Die gaan alleen als wij versterking nodig hebben" zegt Deniz. We knikken. "Hebben wij nog meer hulp?" Vraagt Matthew. "Nee, wij kunnen die 2 wel aan" zegt Deniz. "Nee, dat kunnen jullie niet" zegt Robert die opeens binnen komt. "Het zijn gekken, maar ze hebben wel Marilou, Nikolaas en Ray ontvoerd. 3 machtige magiërs. Onderschat ze niet" zegt Robert die tegen over Deniz gaat staan. "Robert, ik verzeker je dat wij je kleindochter terug halen" zegt hij. "Luisteren doe je met je verstand, niet met je ego" zegt Robert. De 2 kijken elkaar aan. "Opa" komt Diego er tussen na 2 minuten. Niemand van ons durfde tussen de 2 groot machten te komen. "Ga het verbied verkennen" zegt Robert zonder zijn ogen van Deniz af te houden. "Opa" "ga" zegt hij luider. "Geef dit aan Marilou als het kan" zegt hij en geeft Diego iets. Nu kijkt hij naar de water meesters. "Begeleid ze" zegt hij. We hebben door dat we weg moeten dus dat doen we ook snel. "We gaan met de truck, maar blijven 5 kilometer op afstand. Dan kunnen jullie het gebied verkennen" zegt een man. "Is goed" zegt Matthew en we lopen naar hun auto, die meer een tank is en helemaal wit. We gaan zitten en rijden weg. "Wat gaf Robert aan je?" Vraag ik Diego. "Een telefoon die militairen gebruiken als je thuis willen bereiken" zegt hij. Ik knik. "Geef me dekking als ik dit aan Marilou geef" zegt hij. "We geven je altijd dekking" zegt Nick. Diego knikt en de auto stopt. "Jullie krijgen 15 minuten. Ga 5 km oost en je dit het lab al vanaf 1,5 km afstand" vertelt de man. We knikken en stappen uit. Ik rist mijn jas dacht. "Dat ze hier kunnen leven. Ik vries me dood" klaagt Nick. "Niet zeiken" zegt Matthew en verandert in zijn wolf. Wij volgen zijn voorbeeld en rennen allemaal weg. Diego zit op mijn rug. We rennen en kijken rond, maar ik zie alleen maar sneeuw. Uiteindelijk zie ik een lab. Het is een rond gebouw met een rond dak. Ik bekijk het, maar wat ik raar vind is dat we het nu wel kunnen zien terwijl eerdere troepen hier al zijn geweest die niks hebben gezien. Misschien zijn ze hier niet geweest. 'Jake breng Diego dicht bij het raampje aan de linkerkant. Daar moet Marilou zitten volgens Deniz' zegt Matthew. Ik beginnen hard te rennen en Diego houdt me stevig vast. Geweer schoten zijn te horen, maar toch ben ik niet geraakt. Ik raak dichter bij en Marilou's gezicht verschijnt voor het raampje. Nog 10 seconde en dan ben ik er. Marilou lijkt dat ook in te zien en slaat het raam in. Diego gooit de telefoon en Marilou vangt het. De schoten komen dichter bij en ik kan het niet riskeren om hier langer te zijn. Ik ren meteen weer terug naar de andere met schoten achter ons. We rennen naar de auto waar de man staat te wachten. "Precies op tijd" zegt hij en wij veranderen terug. We stappen in en rijden als een gek weg.