De Uitverkorene 2

182. Our Little Mystery

Jake

"Eindelijk" zucht ik als we het vliegveld uitlopen. "Het is zo mooi weer hier" glimlacht Alissa. "Kom. Onze taxi wacht" zegt ze en sleurt me mee. Ik neem onze koffers mee als Alissa al vrolijk rond huppelt. "Doe rustig" zucht ik. "Kom Jake" zegt ze vrolijk als ze al bij onze taxi staat. Ik grinnik om haar enthousiasme en help de chauffeur met de koffers in laden. De arme man is zo oud dat hij amper onze koffers kan optillen. Ik ga naast Alissa zitten en de chauffeur begint te rijden nadat ik het adres heb gegeven. "Kijk nou" zegt ze en wijst naar buiten, waar we de kust kunnen zien. Ik glimlach om haar stralende ogen. Ik weet dat ik haar nog nooit op vakantie heb genomen of een weekendje weg en daar baal ik van, maar als linkerhand heb ik geen vrije dagen. Misschien kan ik iets regelen met Matthew. "Jake kom je?" Alissa kijkt me glimlachend aan terwijl de chauffeur de koffers uitlaadt. Ik stap snel uit en help de beste man. Hij geeft me een vriendelijke glimlach als de koffers over til. Ik geef hem geld en een flinke fooi. "Wauw" hoor ik Alissa bewondert zeggen. Ik lach en til de koffers het huisje in. Het is hier heel knus en door de grote ramen heel licht. "Kijk nou" ik leg de koffers neer en loop naar buiten. Alissa staat bij het trapje die leid naar het strand. Ik loop naar haar toe en sla mijn armen van achter rond haar middel. "Kijk nou hoe mooi" zegt ze en legt haar hoofd op mijn schouder. "Je hebt dit verdient" zeg ik en druk een kus op haar wang. "Wij hebben het verdient" zegt ze en kust me.

Marilou

"Diego idioot" lach ik en hij kijkt lachend naar zijn ontplofte koffer. "Jij kan ook echt niet normaal doen hé" lacht Olivia. "Help me eens inplaats van me uitlachen" zegt hij en propt zijn kleren weer in de koffer. "Ik wil je krachten terug" zeurt Diego. "Over 6 weken" glimlach ik en aai over mijn buik. "En dan wordt ik weer oom" glimlacht hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. "En ik tante" zegt Olivia waardoor ik en Diego lachen. "En dicht" zegt Diego als hij de koffer dicht geritst heeft. "En nu voorzichtig doen" zeg ik. "Ja mama" zegt hij en ik lach. "Nou kom. Ik help wel met je koffer als jij de dozen pakt" zeg ik en neem de koffer over. Olivia en Diego tillen een stapel dozen op en we lopen naar het roedel huis. "Wat ben ik blij dat je niet helemaal boven woont" zucht Diego als we na de eerste trap al op de juiste verdieping zijn. "Jij bent toch een ware vuur meester" zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. "Soms ben je heel irritant" zucht hij en ik lach. Olivia doet de deur open en we leggen alles binnen neer. "Nou veel succes met inrichten" zeg ik en geef Olivia een knuffel. "Ik ga missen broer" zeg ik als hem een knuffel geef. "Ik ook jouw zusje" zegt hij en drukt een kus op wang. "Jullie komen wel vaak langs hé" zeg ik en ze knikken braaf. Ik zwaai nog een keer naar ze voor ik ze alleen laat. "Marilou" ik kijk achter me en zie Matthew naar me toe lopen. "Kan ik je even spreken over iets?" Vraagt hij. "Tuurlijk" zeg ik. "Laten we naar mijn kantoor gaan" ik knik en volg hem. Hij houdt de deur open en ik ga zitten. "Vertel" "het gaat eigenlijk over Jake en Alissa" ik knik en kijk toe hoe hij gaat zitten achter het bureau. "Alissa heeft een tumor gehad in haar baarmoeder. Die is gelukkig verwijderd, maar de kans dat ze ooit zwanger wordt is klein" "wat vreselijk" zeg ik geschrokken van het nieuws. "Wat kan ik doen?" Hij glimlacht. "Nu niks, maar ik wilde je dit vertellen. Jij en Jake hebben een speciale band en ik vond het wel zo eerlijk als je het weet. Hij en Alissa zijn nu op kleine vakantie in Spanje" ik knik. "Ik zal kijken of ik nog iets kan betekenen voor ze" "dat je er voor ze bent is al genoeg Marilou" zegt hij. "Maar toch. Dit is vreselijk" hij knik instemmend. "Ik hoop dat er een klein wonder gebeurt voor hun" zegt hij. "Ik ook" zucht ik.

Jake

Ik en Alissa lopen hand in hand over het strand. De zon is al onder gegaan, naar wij wouden even uitwaaien van de reis en het warme weer wat heel anders is dan in Nederland. "Kom we gaan daar zitten" zegt Alissa wijzend naar een plekje in het zand. Ik ga zitten en ze gaat tussen mijn benen zitten. Ik sla mijn armen om haar heen en snuif haar heerlijke zoete geur op. We kijken naar de golven en genieten van de warmte die we elkaar geven. "Geloof je in engelen?" Vraagt Alissa me opeens. "Ja" "geloof je dat er een engel over ons waakt?" "Ja" "waarom heb ik het gevoel van niet" ik veeg een pluk haar achter haar oor. "Omdat engelen er ook zijn om ons lessen te leren" zeg ik. "Welke les dan?" "Dat weet ik niet, maar alles gebeurt met een reden Alissa. Daar geloof ik in" ze legt haar hoofd tegen mijn schouder. "Waar geloof jij in?" Vraag ik. "Ik geloof nergens meer in" "waar geloofde je vroeger in?" Vraag ik. "Engelen" "waarom nu niet meer?" "Omdat dit niet zou gebeuren al er een engel over ons waakt" ik zie opkomende tranen. "Een engel waakt over ons. Ze zal ons helpen door dit en we komen hier sterker uit" ze laat haar tranen gaan en ik knuffel haar stevig. Ik haat het om mijn meisje zo te zien. Ze gelooft niet meer wat ze hoort. Ze gelooft alleen de kant die ze eigenlijk niet wil horen.

Alissa ligt te slapen, maar mij lukt het niet. Ik druk een kus op haar hoofd en ga naar buiten. Ik verander in mijn wolf en begin te rennen. Ik ren langs het strand en hoor de golven op de achtergrond. Ik zie een mooie pier waar het maanlicht op schijnt. Ik ren door en kom uit in een bergachtig gebied. Ik spring en klim wat omhoog tot ik op een vlak gedeelte sta. Ik kijk naar het prachtige uitzicht op de zee en de kleine huisjes die licht geven. Ik huil naar de maan voor ik naar beneden ga. Ik ren terug naar ons huisje tot ik opeens geritsel achter me hoor. 'Wat is dat?' Vraag ik aan Jaxon. 'Hoe moet ik dat nou weten' zegt hij en ik draai me om, maar zie niks. Weer hoor ik iets achter me. Ik draai me snel om en zie iets achter de duinen verdwijnen. 'Gaan we er achter na?' Vraag ik. 'Ja duh' ik ren achter het aan en zie een staart. 'Het is een wolf' zegt Jaxon. Ik ren harder door en val hem dan aan. 'Wie ben jij?' Grom ik naar hem. 'Jij bent in ons terrein' gromt hij terug. 'Welke roedel?' 'Ga van me af' gromt hij. We duwen elkaar steeds weg en bijten naar elkaar. "Stoppen" zegt een Alfa stem luid. Ik kijk op en zie Alfa Alexandro staan. Hij is een goeie vriend van Matthew. Ik verander terug in een mens en meteen lacht hij. "Kleine boef ook" we geven elkaar een korte knuffel. "Wat doe je hier? Matthew heeft me niks vertelt" zegt Alexandro. "Nee, ik ben op vakantie met mijn mate" zeg ik. "Je mate?! En waar is de lieftallige dame dan?" "Ze slaapt in ons verblijf" hij knikt. "Maar wat doe je hier op ons terrein?" Vraagt hij. "Gewoon wat rennen" zeg ik en hij knikt. "Nou als je tijd hebt kom langs met je mate. Jullie zijn altijd welkom en de volgende keer zal je niet worden aangevallen" we lachen en zeggen gedag. Ik verander weer en ren terug naar mijn slapende mate.

Ross

Ik en Marilou zitten in de wachtkamer van de verloskundigen. Ze houdt mijn hand vast op haar schoot. "Waarom duurt wachten zo lang?" Zucht ze. "We zitten pas 2 minuten" zeg ik glimlachend. "Al te lang dus" zegt ze. Ik merk dat ze nu sneller geïrriteerd is. Ze heeft geen last van rug klachten of zo iets, maar ik zie ook dat de zwangerschap nu wel veel energie van haar eist. Ik probeer een goeie echtgenoot te zijn en het haar zo gemakkelijk mogelijk te maken, maar dat lukt niet altijd. "Meneer en mevrouw Lynch?" We staan gelijk op en lopen naar de deur waar een meisje staat. We geven Sassy een hand en lopen dan naar een kamer. "Zo hoe gaat het?" Vraagt ze aan Marilou. "Het gaat prima" zegt ze en we gaan zitten. Sassy is een fee die werkt in de mensen wereld. Ze is fee van de kennis en daarom een hele goeie dokter, maar omdat niemand in de magische wereld weet hoe een Uitverkorene zwangerschap zal verlopen hebben ze Sassy opgeroepen om ons zo goed mogelijk te helpen. Ze zal ook bij de bevalling zijn. "Geen klachten?" "Alleen wat moe en mijn krachten zijn nu heel zwak, maar verder niks" zegt mijn vrouw. "Okay dan gaan we kijken of jullie baby goed groeit en of we al kunnen zien of het een jongen of meisje wordt" zegt ze en we staan op. Marilou gaat op het bedje liggen en ik ga naast haar zitten. Sassy doet Marilou's shirt omhoog en smeert gel op het echo apparaat. Ik pak de hand van mijn vrouw als Sassy het echo apparaat op haar buik legt. Ze kijkt aandachtig naar het scherm voor ze het naar ons richt. "Alles gaat goed. De baby ligt nog steeds zo dat wij niet kunnen zie of het een jongen of een meisje wordt, maar voor zo ver ik kan zien groeit het goed" zegt ze. We kijken beide naar het scherm die ons kind laat zien. "Mogen we deze foto hebben?" Vraag ik. "Natuurlijk. Ik zal het uitprinten" glimlacht ze. Ze maakt Marilou's buik schoon en excuseert zich om het te gaan printen. "Waarom wil je de foto hebben?" Vraagt Marilou. "Ik vind het mooi om later terug te kijken" zeg ik en ze glimlacht. Ik druk een kus op haar buik en Sassy komt de kamer weer in. "Alstublieft" zegt ze en overhandigt me de foto. Ik kijk er naar, maar eigenlijk zie je veel zwart en in het midden een klein wit lichaampje. "Heb je pen?" Vraagt ik. Sassy geeft me een pen. "Wat ga je doen?" Vraagt Marilou. Ik antwoord niet en schrijf iets op. Als ik klaar ben geef ik de foto aan Marilou. "Our Little Mystery" lacht ze. Ik glimlach en druk een kus op haar hand.