De Uitverkorene 2

129. Opgegraven

Marilou

Ik snel naar het roedel huis. Ik stop direct als ik Jake huilend op de bank zie. Nick had me gebeld en gezegd dat ik zo snel mogelijk moest komen. Ik loop naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. " het spijt me zo erg voor je " fluister ik. Ik heb Jake nog nooit zien huilen. Ik heb nog nooit een wolf ooit zien huilen. Ze zijn altijd zo sterk en onbreekbaar had ik het gevoel, maar dan is nu toch een gevoelige snaar geraakt. " ik heb haar nodig Marilou. Ik heb haar zo hard nodig " huilt hij. " iedereen heeft een moeder nodig, maar dat ze dood is betekend niet dat ze weg is. Ze zal altijd bij je zijn " zeg ik. Hij staart voor zich uit. " ik ga even rennen " zegt hij en staat op. Zonder nog iets te zeggen verandert hij in zijn wolven vorm en rent weg. Ik sta op en loop naar Matthew's kantoor. Ik klop en hij zegt binnen. " hey " zeg ik en ga zitten. " hey " zegt hij nors terug. Hij ziet te type op zijn computer. Dan kijkt hij me aan. " wat doe je hier?" Ik frons. Sinds wanneer praat hij zo tegen mij? " ik wou vragen hoe het nu verder gaat met de moeder van Jake " zeg ik. " die gaat gewoon koken zo als altijd " mijn mond valt open. " je weet niet wat er is gebeurt?" " wat zou er gebeurt moeten zijn?" " ze is dood Matthew " zeg ik boos. " oh dan moeten we een andere kokkin zoeken " hij zegt het zo makkelijk. Het boeit hem niet dat de moeder van zijn vriend overleden is en Jake nu ontroostbaar is. " wat is er met jou? Het is de moeder van Jake! Je vriend?!" " ik heb het druk Marilou " snauwt hij. " zo druk dat je niet eens weet hoe het in de roedel er aan toe gaat?!" Ik wordt steeds bozer. " ga jij maar een roedel leiden in je eentje als je er net achter komt dat Canada je MATE HEEFT OPGEGRAVEN " hij staat woedend op en gaat voor het raam staan. " je mate op gegraven?" Zeg ik. " ze moeten echt oppassen. Ik ga nu naar ze heen en vermoord ze " sis ik en sta op. " nee, het is te laat. Ze hebben mijn mate al. Als je naar ze toe gaat gooien ze haar meteen in het vuur " je hoort het verdriet en onmacht in mijn stem. Ik loop naar hem toe. " we gaan haar terug halen Matthew. Dat beloof ik " zeg ik en sla mijn smalle armen om zijn gespierde lichaam heen. Hij laat een traan vallen die hij snel weg veegt. " ze moet terug komen Marilou " snikt hij en legt zijn hoofd op mijn hoofd.

Nadat Matthew zijn break down had zei hij dat ik met Jonathan moest gaan praten. We moeten een plan bedenken om zijn mate terug te halen. Er staan 2 wolven bij de deur. Ze knikken en laten me er in. Daar zit hij. Op de grond. Jonathan Bradley. Hij lijkt verrast door mijn bezoek. " je hebt wel lef om hier te komen " grijnst hij en gaat staan. Hij torent boven me uit, want hij is bijna 2 meter en ik met mijn 1.60 voel me nu klein. " ik kom gewoon praten " zeg ik. " over wat? Hoe je me gaat vermoorden?" " nee, over wat je weet van Canada " zijn grijns verdwijnt en hij gaat weer op de grond zitten. Ik ga tegenover hem zitten. " Canada lijkt een sterke roedel, maar dat is allemaal bullshit. De grote broer is de Alfa en het zusje de Luna. Dat botst gewoon. De Alfa heeft de leiding, maar de Luna is te koppig om te luisteren en trekt haar eigen plan. De Beta en de Alfa botsen ook. De Beta wil ook de leiding hebben en hun 2 vechten ook regelmatig. Niet zware gevechten zoals die van ons. Meer stoeien doen ze " verteld hij. " maar waar houden ze gevangenen?" Hij fronst. " hoezo?" " ze hebben de mate van Matthew opgegraven en neem genomen naar Canada " zijn ogen worden groot. " dat is krankzinnig! Zijn ze helemaal gek geworden?!" " blijkbaar " zucht ik. " we moeten haar terug halen " hij knikt. " en ze willen mij inruil voor zijn mate?" Ik knik. " we zorgen er voor dat je terug komt. Je hebt mijn woord " " ik heb niks aan je woord als ze me meteen neer knallen " " wie zegt dat dat gebeurt " hij fronst.

Jake

Ik loop mijn kamer in. Er ligt daar een cadeautje op mijn bed. Ik frons en pak het op. Ik open het en er breekt een glimlach door. De eerste van vandaag. " ik hoop dat je het leuk vind " ik draai me om en zie Marilou staan. " het is prachtig. Dank je wel " ik sla mijn armen om haar heen. Ze heeft me een armbandje gegeven met het een wolf er in gegraveerd. " in het wolven boek staat dat je hierdoor beter je wolf kan beheersen " ik grinnik. " je bent zeker bang dat ik helemaal wild ga " " een beetje " glimlacht ze onschuldig. " weet je Marilou " ze kijkt me aan. " ik zei dat ik altijd maar 1 belangrijke vrouw ik mijn leven had, mijn moeder. Maar jij bent ook een belangrijke vrouw ik mijn leven geworden. Jou mag ik ook nooit verliezen " ze glimlacht. " ik wil jou ook nooit verliezen Jake " ze legt haar hoofd op mijn borst en zo kijken we even naar buiten. " kom anders vanavond bij ons eten. Dan gaan we een film kijken en ons vol proppen met popcorn " ik lach. " okay ik kom vanavond " zeg ik. Haar glimlacht groeit. " top dan gaan ik en Rydel eten maken " zegt ze en laat me los. " tot vanavond " zegt ze en snelt weg. Ik lach en doe het armbandje om. Ik loop naar Matthew's kantoor. Ik klop en loop dan naar binnen. Hij kijkt geïrriteerd naar zijn papier. " hey " ik ga zitten. Hij kijkt op. " oh hey Jake. Het spijt me van je verlies " ik wuif het weg. " ik kom er wel over heen, maar waarom kijk je zo moeilijk?" " niks bijzonders. Gewoon wat veel zaken die nog niet af zijn " probeert hij te glimlachen. " ik kan helpen " " nee, ga jij maar lekker trainen. Je hebt al genoeg aan je hoofd " ik knik. " okay maar ik ben vanavond bij Marilou " hij knikt en ik verlaat zijn kantoor. Ik loop naar de buiten train velden waar de pups zitten te trainen. Ik kijk met een glimlach toe en besluit om mee te doen. Ik verander in mijn wolf en begin te dollen met de kleintjes.