De Uitverkorene 2

111. Wordt nooit meer wakker

Marilou

Jake stopt voor een hele grote trap. Die trap leid naar de deuren van het kasteel. De trap is bedekt met een rode loper. Jake stapt uit en opent voor ons de deur. Ross stap als eerst uit en steekt een hand uit die ik aan neem. Ik stap uit de auto en ik zie meteen dat er veel ogen op ons gericht zijn. " laat me weten wanneer ik jullie op moet halen " zegt Jake en we knikken. Hij stap weer in de auto en rijdt weg. Ross pakt mijn hand en hij kijkt me aan. " klaar voor?" Ik knik en we lopen over de rode loper naar boven. Iedereen staart ons aan wat me best ongemakkelijk maakt. Boven bij de deur staat een hele brede man. " namen?" Vraagt hij met een diepe stem. " de Uitverkorene " zeg ik en hij neemt meteen een stap opzij. " welkom in kasteel Raadloo " zegt hij en maakt een buiging. Ik glimlach naar hem en we lopen naar binnen. We moeten eerst door een grote hal voor we bij de balzaal komen. De balzaal is reusachtig groot en het staat vol met magiërs. " wauw, ik wist niet dat het zo druk zou worden " fluistert Ross naast me. " nee, ik ook niet " fluister ik terug. De muziek die er gespeeld wordt is klassiek. " mag ik deze dans?" Vraagt hij en gaat voor me staan. Ik glimlach en pak zijn uitgestoken hand. Ik laat me begeleiden naar het midden van de zaal. De muziek stopt even om dan weer te gaan spelen. Het nummer is rustig dus de dans ook. Dit voelt net als een eindbal op school als je gaat schuifelen. Ik glimlach om die gedachten. " wat is er?" Vraagt Ross. " het voelt alsof we ons schoolbal weer herleven " zeg ik en hij glimlacht ook. " toen was je ook al zo beeldschoon " zegt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. Zelf met hakken is hij groter dan mij. Ik ben gewoon te klein. 1.63 tegen 1.85. Mijn gedachtes worden onderbroken door een stem. " hallo allemaal. Heel erg fijn dat jullie gekomen zijn " zegt een vrouw. De Raad staat achter haar. Ze kijken de zaal zoekend rond. Ze zoeken mij. Als de stille man mij gevonden heeft zegt hij dat tegen de andere 2. Ze kijken ook mijn kant op en knikken. " dus laat het bal beginnen " eindigt de vrouw en een paar magiërs juichen. De Raad gaat ook van het podium en loopt een kamer in. " wat is er?" Vraagt Ross naast me. " de Raad houdt iets voor me achter " zeg ik. " dat komt later wel. Nu even los komen " zegt hij en ik knik. Straks ga ik me ze praten. Ross pakt me bij mijn heupen vast. " wat doe je?" Vraag ik. " vertrouw me " zegt hij en tilt me op met 1 arm. Hij zwiert me rond wat me doet lachen. Hij zet me weer neer en kijkt me in de ogen. Ik geef hem een klein kus, omdat er mensen naar ons staren. Hij glimlacht en zo dansen we door.

Na een paar uur gedanst te hebben lopen er 3 brede mannen op ons af. " Uitverkorene?" Vraagt er 1 en ik knik. " komt u alstublieft mee?" Vraagt de andere beleeft. Ik knik weer en pak Ross hand. Met 1 man voor ons en 2 achter lopen we naar de kamer waar de Raad naar binnen ging. Hij opent voor ons de deur en wij gaan naar binnen. De mannen blijven buiten staan. " Marilou, Ross kom zitten " zegt de man beleeft. We gaan zitten in de 2 stoelen tegenover de 2 mannen en de vrouw. " hoe bevalt het bal tot nu toe?" Vraagt de vrouw. " goed, we hebben het erg naar ons zin " antwoordt Ross voor ons. Er klopt iets niet. Ze draaien om iets heen en ik wil weten wat. " dat is mooi " zegt ze en glimlacht. Ik frons. " is er iets Marilou?" Vraagt de meestal stillen man. " jullie houden iets voor mij achter " zeg ik en kijk ze aan. Ze kijken elkaar aan voor ze mij weer aankijken. " waar is je Opa Marilou?" Vraagt de vrouw. " dat weet ik niet en iets in mijn zegt dat jullie het wel weten " zeg ik. De man knikt. " waar is hij?" Vraag ik. " je hoeft je nergens druk om te maken " zegt hij. " waar is mijn opa?" Vraag ik nog een keer. " hij is okay " " je liegt " sis ik. Hij slikt. " ik vraag het nog 1 keer. Waar is mijn opa?" Vraag ik met veel autoriteit in mijn stem. De vrouw krimpt iets in. " hij is niet hier " zegt de stille man. " waar is hij dan?" Vraag ik. " boven ons " zegt hij. " hebben jullie hem vermoord?" Vraag ik en sta op. " nee, hij is niet dood. Ga alsjeblieft zitten " zegt de man. Ik doe wat hij zegt en Ross legt een hand op mijn bovenbeen om me rustig te krijgen. " hij is op missie " zegt de man waardoor ik moet fronsen. " missie? Waarvoor?" Vraag ik verwart. " boven ons zijn geesten en er zijn een paar geesten die slechte invloed hebben op heksen, want die kunnen met geesten in contact komen. Er zijn al honderden heksen vermoord door geesten en dat moest stoppen " vertelt hij. " waarom opa?" " jou opa is de oude Uitverkorene. Hij is officieel een geest, dus hij was de perfect persoon voor deze missie " zegt de vrouw. " daarom was hij er niet " zeg ik. " ja, hij kon geen contact krijgen met onze wereld. Hij kon alleen toekijken " zegt ze. " waarom wist ik dit niet eerder?" " anders zou je ons tegen houden " zegt de stille man. " waarom zou ik jullie tegen houden?" Hij slikt. " wat hou je voor me achter?" Vraag ik en voel de woede weer opborrelen. " hij kan misschien nooit meer terug komen " zegt hij. " WAT?!" Schreeuw ik. Ross pakt mijn hand en wrijft over de rug van mijn hand. " hoe bedoel je?" Vraag ik. " om naar boven te komen moet je door een poort. Die poort kan je alleen passeren als je een geest bent. Jou opa is een hologram en door jou magie een echt mens in onze wereld. Als hij verandert in zijn mensen of hologrammen vorm daar boven kan hij niet meer terug veranderen in zijn geesten vorm " zegt de man. " dan kan hij niet meer door de poort " zeg ik en ze knikken. " maar we hopen natuurlijk dat hij gewoon terug komt " zegt de vrouw. " waar gaat hij heen als hij een mens is daar boven?" Vraag ik. " dan gaat hij naar de tussen dimensie. Daar zal hij dan voor altijd vast zitten " zegt de stille man. Ik slik. " als jullie meer nieuws hebben over hem wil ik het als eerst weten " zeg ik en ze knikken. " natuurlijk " zegt de vrouw. Ik zucht. Waarom heeft hij me dit niet zelf verteld? " voor nu zou ik zeggen, ga lekker door feesten voor zo ver dat nog kan. Wacht alsjeblieft nog een half uur voor dat jullie naar huis gaan. Er komt nog meer " zegt de man. Ik knik en sta op. Ross volgt mijn voorbeeld en samen lopen we weer de zaal in. We gaan zitten aan een tafeltje. " gaat het wel?" Ik schud nee. " waarom vertelde opa dit niet aan mij?" Vraag ik hard op. " ik weet het niet babe " zegt hij. Hij trekt me recht en laat me op zijn schoot zitten. " het komt goed. Hij is over een paar dagen weer bij ons " fluistert hij geruststellend in mijn oor. " ja, ik hoop het " zucht ik. " wil je nog dansen?" Ik schud nee. " ik wil even een luchtje scheppen " zeg ik en hij knikt. We staan op en lopen hand in hand naar een balkon. " even weer op adem komen " zeg ik als we buiten staan. Ross sluit achter ons de deur en komt naast me staan. We kijken naar de prachtige sterren hemel. De stad onder ons is gevuld met allemaal kleine lichtjes wat er uit ziet als sterren. " het lijkt wel als of we op sterren staan " zeg ik. " ja " zucht hij. " ben jij nooit bang dat de sterren ooit stoppen met stralen?" Vraag ik. " nee daar ben ik niet bang voor " zegt Ross. " hoezo niet?" Vraag ik. " omdat als de sterren ooit stoppen met stralen, ik jou heb " zegt hij en ik kijk hem aan. Ik glimlach en hij doet hetzelfde. " jij bent de enige ster die ik nodig heb in de donkere nachten. Jij verlicht mijn pad. Jij bent mijn licht in het leven dat nooit mag doven, want dan wordt ik pas bang in de donkere nachten. Want dan is mijn licht uit " zegt hij en ik krijg vochtige ogen. " Ross " snik ik. Hij slaat zijn armen om me heen. " dat was prachtig " zeg ik tegen zijn borst. " het is de waarheid " zegt hij terug. Ik draai mijn hoofd zodat ik naar de stad kan kijken. Ross legt zijn kin op mijn hoofd. Zo staan we een tijdje, in stilte. Niemand neemt de moeite om iets te zeggen en eigenlijk is het ook niet nodig. Elkaar vast houden en kijken naar de sterren is genoeg.

Na een tijdje elkaar geknuffeld te hebben horen we een luide stem van binnen. " we moeten naar binnen " zeg ik. Ross knikt en laat me los. Ik pak zijn hand en samen lopen we naar binnen. De Raad staat weer op het podium en een vrouw achter de mic. " we zijn zeer vereerd dat zij er ook bij is. Geeft haar een hartelijk welkom... Marilou Miller " zegt de vrouw en wenkt me naar voren. " ga maar " zegt Ross en laat mijn hand los. Ik loop naar voren en mensen gaan uit de weg zodat ik er langs kan. Een man geeft me een hand en ik loop het podium op. " uhm hallo allemaal. Ik hoop dat jullie het leuk hebben " iedereen juicht. Ik glimlach. " het is een geweldig om een keer in het magische land te zijn " magiërs klappen. " ik wens iedereen nog een fijn bal. Have fun " zeg ik. De vrouw komt weer naar me toe. " we hebben een verrassing voor je " zegt ze. Ik frons. " voor mij?" Ze knikt. Ze seint naar een man en die knikt. Hij loopt naar een deur en opent die. Mijn ogen worden groot. Dian loopt met een grijns het podium op. Onbewust denk ik terug aan het moment dat hij mijn opa had ontvoerd.

Flashback

Ik kijk opa aan en hij mij. Dan verschijnt er een schim achter hem en het komt steeds dichter bij. Als hij bijna naast opa staat zie ik dat het geen vampier is wat ik wel dacht. Het is een vuur meester. Hij heeft geen shirt aan en zijn onderarmen zijn zwart. Net zo zwart als roet. Ik kan zijn hoofd nog niet zien, daar is het te donker voor. " nu kan ik eindelijk de eerst vrouwelijke Uitverkorene zien " zegt een mannen stem. Ik ken die stem ergens van, maar ik kan het niet plaatsen. " wat een prachte klein dochter heb je Robert " lacht hij. " wie ben je en wat doe je met mijn opa?" Ik raak geïrriteerd. " pittig ding " lacht hij en ik zie opa huiveren. " ik zal we even voor stellen " zegt hij en stapt uit het donker. Ik schrik als ik zijn gezocht zie. Wauw! Hij is knap! Zijn strakke kaaklijn, zijn volle lippen en zijn warrige zwarte haar. Alleen zijn gezicht wordt bedekt met een lelijk litteken dat over zijn rechter wang en oog loopt. Hij grijnst met zijn witte tanden bloot. Focus Marilou. " ik ben Dian, de zoon van Aro " mijn ogen worden groot. De zoon van Aro.

Einde flashback

Hij loopt naar me toe. " hallo Marilou " grijnst hij. " Dian " zeg ik en zijn grijns wordt nog breder. " je bent gegroeid " zegt hij. " ja, jij ook " zeg ik en bekijk hem. " dat is de zoon van Aro " zegt er 1 in de zaal. " wat doet hij hier?" Vraagt een ander. " is hij bevriend met de Uitverkorene?" " dat kan toch niet " " kom we praten buiten even bij " zegt Dian en wenkt me. Ik knik en ga van het podium af. Hij helpt me bij het trap je en wil naar buiten lopen. " wacht, ik haal Ross " zeg ik. Hij kaak verstrakt, maar ik loop al naar Ross toe. " wat doet hij hier?" Vraagt hij en ik haal mijn schouders op. Hij pakt mijn hand en we lopen weer naar Dian. " lang niet gezien Ross " zucht Dian. " ja, jij ook " zegt Ross. " ik hoopte dat ik je nooit meer hoefde te zien " mompelt hij. Ross heeft het niet gehoord, want hij bekijkt Dian. " zullen we dan maar naar buiten gaan?" Vraag ik en ze knikken. Dian houd de deur voor ons open en we lopen naar een rustig plek. We zetten ons neer op een bankje bij de rozen tuin. " wat doe je hier eigenlijk?" Vraag ik. " ik ben ook voor dit bal uitgenodigd en toen ik hoorde dat jij hier ook was wou ik je verrassen " zegt hij. " waar zat je al die tijd?" Vraag ik door. " geloof het of niet... ik was naar mijn oma " zegt hij. Mijn ogen worden groot. " je oma? Leeft ze nog?" Hij knikt. " ze is de moeder van mijn moeder. Ze is een soort moeder voor me. Zij verstopt zich voor Aro en ik help haar sinds ik ontdekte dat ze nog leeft. Ze woont steeds een paar weken op een plek en gaat dan weer ergens anders heen " vertelt hij. Ik frons om hem. Hij is de zoon van Aro. Aro vertelt nooit iets over zijn familie, dus waarom Dian wel? " Marilou?" " ja " zeg ik. " kan ik je om een gunst vragen?" Vraagt hij voorzichtig. " licht er aan wat die gunst inhoudt " zeg ik. Ross pakt mijn hand strakker vast. Hij voelt de ook spanning. Dian kijk naar zijn handen. Dan schiet zijn hoofd omhoog en kijkt hij me aan. " sterf en wordt nooit meer wakker "