142. Olivia kiest

104 7 0
                                    

Marilou

We lopen met ze zessen in de stad. Zoals beloofd gingen we ballet kleren kopen voor Noa. In de winkel heeft Noa toen ook al een klein showtje gegeven in haar tutu. Het was gewoon te schattig. Mama was aan het huilen en vertelde hoe ik vroeger ook ballet shows gaf. Old times. " waar gaan we nu heen?" Vraagt Noa vrolijk. " heb je honger?" Vraagt papa en ze knikt hevig. " dan gaan we eten " zegt hij. We lopen naar een klein eetcafé. Ik stop met lopen als ik het herken. Noa, papa en mama lopen al naar binnen. " wat is er?" Vraagt Ross die mijn hand vast heeft. Ik kijk Diego aan en hij glimlacht naar me. Hij herkent deze plek ook nog. " de laatste keer dat ik hier ben geweest was toen ik 11 was " zegt hij. " dit was ons café " vertel ik Ross terwijl ik het café nog eens goed bekijk. " Diego bracht me hier altijd heen als hij me moest ophalen van school " we staren met ze drieën naar het café. " het is echt niks verandert " zeg ik. " kom we gaan naar binnen voor mama en papa denken dat we opgegeten zijn door monsters " lacht Diego. We lopen naar binnen en de bekende geur komt me tegemoet. De geur van gebakken broodjes en eieren. Mijn ouders en Noa zitten al aan het tafeltje. Het tafeltje waar ik en Diego altijd zaten na school. Dicht bij de bar zodat we konden praten met de eigenares... " Maggie " zeg ik. De vrouw achter de bar kijkt om. " Marilou?" Zegt ze verbaast. Ik en Diego waren de enige 2 die haar Maggie noemde, want haar echte naam is Margret. " wat ben jij groot geworden zeg " ze komt achter de bar vandaan en bekijkt me van top tot teen. Maggie was al eigenares toen ik hier nog naar toe ging. Ze was 18 toen ze dit café over nam van haar moeder. " na 15 jaar besluit je terug te komen. Ik had je eerder verwacht " we lachen en ik geef haar een knuffel. " ik heb je gemist meis " zegt ze. " ik jou ook " zeg ik terug. " Diego blijf niet achter. Geef me een knuffel " Diego glimlacht en geeft haar een knuffel. " wat brengt jullie terug naar mijn café?" Vraagt ze als ze ons los laat. " zij daar " zeg ik en wijs naar mijn dochter. " oh jullie hebben me blijkbaar veel te vertellen " zegt ze vrolijk. " kom we gaan zitten " zegt ze. " Kara kan je even mijn plek over nemen?" Een jong meisje van rond de 15 komt aan gelopen. " tuurlijk " zegt ze en gaat achter de bar staan. We gaan zitten. Ik zit naast Ross die naast Noa zit. Diego gaat naast mijn ouders zitten en Maggie neemt plaats aan het hoofd. " herken je onze ouders nog?" Vraagt Diego. " ja hoi goed jullie weer te zien " zegt ze en geeft mijn ouders een hand. " en dit is mijn verloofde. Ross Lynch " zeg ik trots. " ben je verloofd?" Ze gilt het nog net niet. Ik knik en lach. " wat leuk meisje. Ik ga bijna huilen " zegt ze. " hoi ik ben Margret, maar noem me maar Maggie " zegt ze en schud Ross hand. Ik zie dat er werkelijk tranen in haar ogen vormen. " niet huilen " glimlach ik en pak haar hand. " het is gewoon dat ik je na 15 jaar weer zie en dan ook nog het geweldige nieuws te horen krijg dat je gaat trouwen " zegt ze en pikt een traantje weg. " en ik heb een dochter " haar ogen worden even heel groot. " Noa " ik draai mijn hoofd naar Noa toe en ze glimlacht naar Maggie. " hallo. Ik ben Noa " zegt ze en steekt haar kleine handje uit. Maggie neemt toch wel een beetje verbaast het kleine handje aan. " ik ben Maggie " zegt ze. Kara komt naar ons toe en we bestellen. Ik bestel wat is hier vroeger altijd bestelde, the Good Time. Het is een zelf gemaakt broodje met ham, sla, kaas, tomaten, een eitje en een speciale saus waar ik verliefd op ben geworden. Als Kara weer weg loopt komen de vragen. " hoe oud zijn jullie nu eigenlijk?" " 19 " " 23 " zeggen we. " jullie zijn eigenlijk niks veranderd " zegt ze en kijkt ons aan. " wat een mooie kinderen hebben jullie toch op de wereld gezet " zegt ze richting mama en papa. " dat zeker " glimlacht mama. " hoe oud is Noa?" Vraagt ze richting mij. " 4 " zeg ik. " dus op je 15 was je zwanger " ik knik. " ben jij de vader?" Vraagt ze aan Ross. " nee " zegt hij. " ze is van mijn vorige vriend " leg ik uit. Ze knikt. " en waar woon je dan?" " in Nederland " " wat?!" " ja, ik woon samen met Ross, zijn familie, vrienden van ons en Noa in Nederland " zeg ik. " oh ja dat is waar. Je bent beroemd nu " ik grinnik. " de Uitverkorenen was je toch?" Ik knik. Ze kijkt me even aan. " en waar woon jij Diego?"  Vraagt ze aan hem. " in een appartement hier in de buurt, maar soms verblijf in een paar dagen bij Marilou " zegt hij. " en heb jij een vriendin?" Hij schud nee. " op het moment niet " ze knikt. Kara komt ons eten brengen. We beginnen te eten als Maggie me een vraag stelt. " hoe gaat het nu Marilou?" Ik weet even geen antwoord te geven. Ik kijk haar aan. " het gaat goed " " echt waar?" Ze kijkt me aan. Maggie voelde voor mij altijd een soort moeder. Ze wist precies hoe ik me voelde. " ik voel me gelukkig " ze blijft me aan kijken. Wat wilt ze dat ik nog zeg? Hoe voel ik me eigenlijk? " ik ben wat moe, maar ik voel en intens gelukkig " zeg ik. Ze glimlacht. " je bent echt niks veranderd " zegt ze. Ik glimlach en we eten ons eten.

De Uitverkorene 2Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu