Famous

4ο κεφαλαιο

Βρισκομαι στο δωματιο μου χαζευωντας το ταβανι. Δεν εχω να κανω κατι πιο σημαντικο στην ζωη μου. Τα μαθηματα τα εκανα, ακουσα λιγη μουσικη, αυτα. Εχω να εποικοινωνησω με ανθρωπο εδω και τεσσερις ωρες. Εχει φτασει απογευμα και η μητερα μου, ετσι εχω συνηθισει πια να την λεω, δουλευει. Μονη σπιτι με τον Σωτηρη. Ισως πρεπει να μιλησουμε λιγο και να του φτιαξω την διαθεση. Πηγαινω στο δωματιο του και ανοιγω γρηγορα την πορτα.
"Ποιος θελει να δει ταινια; Θα φτιαξω και ποπ-κορν!" Φωναζω και βλεπω μεσα τον Σωτηρη με τον Χαρη, τον Φωτη και τον Γιαννη. Οχι θεε μου, ποτε ηρθαν αυτοι; Ειναι μαζεμενοι πανω απο ενα κινητο και δεν ξερω και εγω τι βλεπουν. Καλυτερα να μην μαθω, ειμαι μικρη για αυτα. Χαχα, ειρωνια. Για μισο, ο Σωτηρης με κοιταει σοκαρισμενος. Ξεχασα, υποτειθεται δεν ειμαστε αδερφια. Τι κανω εγω τωρα; Ολοι με κοιτανε σοκαρισμενοι και προσπαθω να σωσω την κατασταση.
"Εμ, συγνωμμη για την ενοχληση, ηρθα απλα να δω την φιλη μου και νομιζα πως ειναι μαζι σου Σωτηρη,φευγω αν ειναι. Πες της π-πως περασα." Λεω νευρικα και ο Σωτος μου χαριζει ενα χαμογελο. Ευτυχως το εσωσα. Μα, ειμαι με τις πιτζαμες. Βασικα ξερω πως ολοι τους ειναι χαζοι, οποτε δεν θα καταλαβαν τιποτα.
"Ρε Σωτο τωρα που το θυμηθηκα, δεν μας εχεις γνωρισει ποτε την αδερφη σου. Που ειναι τωρα;"Ρωταει ο Φωτης με περιεργεια. Γαμω,την περιεργεια του.

"Παει στο μουσικο σχολειο και αυτην την στιγμη πηγε καπου. Αλλη φορα φιλε." Του απανταει και προσπαθει να κανει τους αλλους να μην καταλαβουν πως ειναι ψεματα. Εκεινος σηκωνεται και ερχετε προς το μερος μου. Την εβαψα. Βγαινουμαι εξω και πηγαινουμε λιγο πιο μακρια απο το δωματιο του.

"Σου ειπα να μην μου μιλας τι δεν καταλαβαινεις νιανιαρο." Μου λεει και εγω απλα γελαω.

"Ειμαστε ισα, στο λεω απλα για να ξερεις, γιατι νομιζω πως το ξεχασες. Α, επισης μην τους φερνεις γιατι καποτε θα μαθουν την αληθεια"Τον προειδοποιω και εκεινος με κοιταει νευριασμενα.

"Ποια αληθεια;" Ρωταει μια φωνη απο πισω μας. Ευτυχως δεν ειναι η ψωναρα και ο Mr perfect. Κοιταμε νευριακα τον Χαρη και εκεινος ερχετε προς το μερος μας.

"Εε, τιποτα σημαντικο. Πρεπει να φυγω. Αντιο!" Τους χαιρεταω και φευγω απο το σπιτι αφου πρωτα ντυθω. Βρηκα που θα παω. Στον Στεφανο, εχουμε καιρο να περασουμε την μερα μονοι μας. Τον παιρνω τηλεφωνο και ελπιζω να απαντησει.

"Ελα Στεφανουλη μου! Η Αντριανα ειμαι." Του λεω χαρουμενα καθως περοαταω στον δρομο.