Famous

12ο κεφαλαιο

"Ξυπνα Αντριανα!" Φωναζει η μαμα μου και βαζω το μαξιλαρι μου πανω απο το κεφαλι μου.

"Πεντε λεπτα ακομα!" Της λεω αλλα εκεινη ανοιγει τα πανζουρια. Ξερωκεφαλη τι να πεις. Μουκριζω και σηκωνομαι απο το κρεβατι μου. Με τον Σωτηρη δεν μιλαω απο χτες που με παρατησε και επρεπε να φυγω μονη μου με το λεωφορειο του εχω θυμωσει. Πηγαινω στο μπανιο και πλενω τα δοντια μου. Επειτα κοιταζω την ντουλαπα μου. Εγω τωρα τι να φορεσω απο ολα αυτα τα καινουργια ρουχα; Δεν ξερω πως τα συνδιαζω μεταξυ τους. Μονο φουστες με μπλουζες και φορεματα με καλσον ηξερα, τιποτα απο ολα αυτα. Παιρνω μια ασπρη μπλουζα και ενα μαυρο τζιν χωρις σκισιματα. Μου φαινεται ποιο σεμνο αυτο απο το αλλο. Φοραω και τα ασπρα παπουτσια μου και ειμαι ενταξει πιστευω. Τα μαλλια μου τα αφηνω κατω. Κατεβαινω και φοραω την τσαντα μου. Καθομαι στι τραπεζι και μπουκωνομαι γρηγορα με φαγητο. Ποιος λεει οχι στο πρωινο; Πινω γρηγορα τον χυμο μου και εξαφανιζομαι. Θα αργησω στο σχολειο και δεν εχω την ορεξη να φαω απουσια. Αυτο το διαστημα δεν μιλαω πολυ με τον Στεφανο. Ουτε ερχετε να με παρει απο το σχολειο και καποιες φορες ανυσηχω. Απομακρυνθηκαμε αυτον τον καιρο. Φτανω στο σχολειο και προσπαθω να τον βρω. Οταν τον εντοπιζω, μιλαει με μια κοπελα.

Με μια κοπελα;

Τι;

Παω γρηγορα κοντα τους και τον αγκαλιαζω.
"Γεια σου αγαπη μου." Του λεω και εκεινος με κοιταει τρομαγμενος, αλλα μετα με αγκαλιαζει. Η κοπελα ειναι ομορφη εχει ξανθα μαλλια και γαλαζια ματια. Για μισο. Αυτην ειναι η Ιωαννα. Δεν ξερετε ποια ειναι η Ιωαννα σωστα; Ειναι η ξαδερφη μου απο μια αλλη πολη. Απο την Θεσσαλονικη και την βλεπω σπανια. Αλλα γιατι μιλουσε με τον Στεφανο; Δεν τον ξερει καν.
"Ιωαννα!" Της λεω και με αγκαλιαζει φωναζωντας και εκεινη το ονομα μου. Ειναι πιο ομορφη απο εμενα. Βασικα παντα ηταν καλυτερη στα παντα απο εμενα, για αυτο υπηρχε ενα διαστημα που την μισουσα, αλλα ολα εχουν επανελθει στο κανονικο τους.

"Γνωρισα πεντε αγορια και ειναι ολοι μαναρια. Ειδικα αυτος ο Φωτης!" Μου λεει και μορφαζω καθως ακουω το ονομα του.

"Ε,καλος ειναι. Εσυ σε αυτο το σχολειο θα πηγαινεις;" Της απανταω και με κοιταζει ο Στεφανος. Αχ, ποσο τον λατρευω οταν ζηλευει.
Μου γνεφει και χαιρομαι πραγματικα που θα μπορεσω να κανω εστω και λιγη παρεα μαζι της.

Το κουδουνι χτυπαει.

Κανουμε την προσευχη και μπαινουμε στην ταξη. Εχουμε πρωτη ωρα ιστορια. Το χειροτερο. Η Ιωαννα μου ειπε πως ειναι σε αλλο τμημα απο εμενα και δεν εχουμε κοινα μαθηματα ουτε με εκεινη. Βολευομαι στην θεση μου και καποια ατομα με κοιτανε και ψιθυριζουν κατι μεταξυ τους. Λετε αυτα τα ρουχα να εκαναν λιγη διαφορα;

"Η μανα της θα την εντυσε για αυτο ειναι μια χαρα." Ψιθυριζει η Νεφελη στην Ελενη μοχθηρα εξεταζωντας με απο πανω μεχρι κατω. Ηλιθιες και οι δυο τους. Ελπιζω να περασει γρηγορα η ωρα.

Προσπαθω να προσεξω στο μαθημα, αλλη η ιστορια ειναι τοσο βαρετη. Γυρναω πισω και βλεπω τον Γιαννη και τον Φωτη να κοιμουνται. Ευτυχως γιατι δεν ηθελα να τους μιλησω. Χμ, εχω μια ιδεα. Αλλα θα το τολμισω να το κανω; Πιανω απο την τσαντα μου το μπουκαλι με το νερο και το ανοιγω. Φτανω πανω απο το κεφαλι του Φωτη και μετραω σιγανα μεχρι το τεσσερα. Το νερο πεφτει πανω του και εκεινος τιναζεται ορθιος. Γυρναω γρηγορα μπροστα μου και χασκογελαω.

"Αα, τι στο διαολο εγινε;"Φωναζει και η καθηγητρια τον καρφωνει με το βλεμμα της. Με εχει πιανει το υστερικο και δεν γυρναω να τον αντικρισω, γιατι ξερω πως θα γελασω ακομα πιο πολυ.

"Γιαννοπουλου, γιατι γελας;"Ρωταει κοφτα η καθηγητρια και προσπαθω να σταματησω να γελαω. Γυρναω και βλεπω τον Φωτη να προσπαθει να τιναξει το νερο απο τα μαλλια του και ο Γιαννης να προσπαθει να κοιμηθει. Πριν προλαβει να μιλησει η κυρια το κουδουνι χτυπαει. Βγαινω εξω, αλλα με σταματαει μια παρεα κοριτσιων απο το τμημα μου. Ειναι καλα κοριτσια, αλλα ποτε δεν με αφησαν να μπω στην παρεα τους. Ηταν ολες μαζι εδω και καιρο.
"Πολυ γενναιο. Με εκανες να γελασω. Λιγο ακομα και θα κοιμομουν!" Μου λεει η μια απο αυτες χαμογελωντας και οι αλλες συμφωνουνε γελωντας. Και αλλα παιδια μου ειπαν μπραβο και γελασαμε μαζι. Αλλαξε κατι μεσα μου απο σημερα. Ειχα αυτοπεπηθηση. Με την καμοια δεν θα μπορουσα να το κανω παλιοτερα. Ισως αλλαζω σε κατι καλυτερο;  Φευγουνε και αυτη η δοση χαρας με ευχαριστει. Ψαχνω στους διαδρομους τον Στεφανο, αλλα ενα χερι με πιανει απο το μπρατσο και δυστυχως ξερω ποιανου ειναι το χερι.

"Μπασταρδο με εκανες ρεζιλι σε ολη την ταξη και γεμισα νερο παντου." Μου λεει φωναζωντας και με τραβαει ποιο απομονομενα. Ισως πρεπει να παω αυτοαμυνα. Ειμαι τοσο αδυναμη και ευαλωτη στους αλλους.

"Ασε με. Θελω να παω να βρω τον Στεφανο." Τον παρακαλαω αλλα εκεινος με σφιγγει περισσοτερο. Λογικα θα εχουν δημιουργηθει ουλες απο το κρατημα του. Αντριαννα μεινε ψυχραιμη, μην κλαψεις. Υπενθυμιζω καθε λιγο και λιγακι καθως εκεινος με κοιταει με μισος. Τα γαλαζια ματια του ειναι τοσο ομορφα και ζηλευτα.

"Οταν θα σου μιλαω να με ακους." Μου λεει και σηκωνει το χερι του.

Συγνωμμη που ειναι μικρο.

Εχω καιρο να βαλω.

Πφ, βαριεμαι την ζωη μου και ειναι μονο Δευτερα.

Τοσο καλα.

Μπαι, παω για υπνο.

-Λινα, η νυσταγμενη😧