Famous

23ο κεφαλαιο

Η πλατεια ειναι σχετικα μεγαλη και εγω ψαχνω τον αδερφο μου. Μιας και ο Στεφανος ειναι με τους φιλους του, ισως να μπορεσω να κανω λιγη παρεα με τον αδερφο μου. Η πλατεια ειναι πολυ μεγαλη,οποτε ελπιζω να τον βρω ευκολα και να μην αργησω. Βλεπω πολλους γνωστους που δεν μου δινουν σημασια και προσπαθω να βρω καποιον που του εχω μιλησει ετσω και λιγο για να τον ρωτησω αμα εχει δει τον αδερφο μου. Εκεινη την στιγμη βλεπω την Βαρβαρα και πηγαινω κοντα της.
"Γεια Βαρβαρα, μηπως εχεις δει τον αδερφο μου;"Την ρωταω και εκεινη σταματαει το περπατημα της.

"Εμ, για θυμησε μου λιγο ποιος ειναι ο αδερφος σου;"Με ρωταει.

"Ο Σωτηρης, πρασινα ματια καστανα μαλλια, ψηλος. Μηπως τον εχεις δει;" Της διευκρινιζω και εκεινη με κοιταζει κατσουφιασμενα.

"Αα, ναι τον ειδα. Ειναι με την Νεφελη και φιλιουνται πισω στο σκεπαστο." Μου λεει και την ευχαριστω. Το σκεπαστο ειναι ενα μερος που εχει μερος για να καθισεις και απο επανω ειναι σκεπαστο και εχει λουλουδια. Δεν ειναι τοσο ρομαντικο οσο ακουγεται. Μα,παλι κατεληξε με αυτην; Θελω μονο να τον ξαναπληγωσει και να τρεχει σε εμενα μενα. Δεν υπαρχει περιπτωση να του δωσω τοτε σημασια. Τον ειχα προηδοποιησει. Πηγαινω σιγα σιγα προς το σκεπαστο για να δω αν ειναι οντως αληθεια. Πηγαινω και καλυβομαι απο τα φυτα. Τους βλεπω να καθονται και εκεινος να χαιδευει τα μαλλια της, καθως ειναι πανω του. Ιου, δεν μπορω να τους βλεπω κι αλλο. Παω να φυγω, αλλα το ποδι μου πιανεται σε ενα απο τα φυτα.

"Γαμωτο ξεκολλα." Μουρμουριζω σιγανα και τραβαω δυνατα το ποδι μου. Το τραβαω δυνατα και οταν απελευθερωνεται πεφτω πισω με δυναμη. Αουτς. Πονεσα και εκανα πολυ θορυβο. Νομιζω πως εκεινοι οι δυο πανε να σηκωθουνε για να δουνε τι γινεται. Εγω τρεχω πανικοβλημενη και ευτυχως δεν με βλεπουμε. Λαχανιασα απο το τρεξιμο. Δεν ειμαι και πολυ γυμνασμενη. Ποιον κοροιδευω; Με ποναει η πλατη μου τωρα και δεν αναπνευω καλα.
Παιρνω μια μεγαλη ανασα και παω να βρω τον Στεφανο μιας και δεν εχω αλλη επιλογη. Μακαρι να ειχα ποιο πολλες παρεες για να ειχα επιλογες σε ποιον να παω. Τωρα ειναι μονο ο Στεφανος και ο αδερφος μου. Ξεχωριζω απο μακρια το προσωπο του και επιτανχυνω λιγο το βημα μου.

"Ωραιο βρακι με καρδουλες, Αντριανα. Εχω και εγω ενα τετοιο." Γυρναω για να δω ποιος ειναι. Ειναι ο Φωτης παλι.

"Και εσυ που ξερεις τι βρακι φοραω;"Τον ρωταω ειρωνικα.

"Απο την τρυπα στο κολαν σου." Λεει και τον κοιταζω με γουρλωμενα ματια. Γυρναω να δω και ευτυχως δεν ειναι μεγαλη. Μα πως την επαθα; Το κολαν ηταν μια χαρα οταν εφυγα απο το σπιτι. Λογικα θα σκιστηκε οταν ακουμπησε με το κολαν. Μα τοσο ψηλα; Ντρεπομαι τωρα να κοιταζω τον Φωτη. Και τι θα κανω τωρα;