Famous

66ο κεφαλαιο

Αντριανα

Βρισκομαι στο κρεβατι του δωματιου μου και ευχομαι να πεθανω. Θα φυγει; Μα γιατι; Ολοι του η ζωη δεν ειναι εδω; Σημερα στο σχολειο εμαθα πως θα φυγει αυριο. Θα μας χωριζουν πεντε ωρες πια. Σκεφτομαι να παω αυριο να τον σταματησω,απλα σκεφτομαι πως μπορει αυτην να ειναι η σωστη επιλογη για εκεινον. Μπορει να θελει να ξεμπερδεψει απο την παλια του ζωη και να αρχισει μια νεα. Τον καταλαβαινω,μακαρι να μπορουσα και εγω να φυγω μακρια απο αυτην την πολη.
Χτες μιλησαμε και χαρηκα τοσο πολυ. Για αυτο σκεφτομαι αν με θελει ακομα. Εγω φυσικα και τον ηθελα απο παντα,απλα στην αρχη ηθελα να το πληρωσει που δεν με ηθελε με τον κανονικο μου εαυτο. Μηπως το εχω τερματησει; Μηπως δεν παει αλλο και να σηκωθω τωρα να τρεξω στην αγκαλια του; Παντα τετοια ερωτηματα περιτριγυριζουν το μπερδεμενο μυαλο μου.
Εχω διαβασει τα μαθηματα μου αρκετα καλα και ειναι σημερα η μερα που εχω ολο μου το απογευμα αδειο.
Ο Στεφανος θα βγει με τους φιλους του,αποτε κολλησα μεσα για μια ακομα επαναληψη των μαθηματων. Παω να ανοιξω ξανα τα βιβλια μου,αλλα χτυπαει καποιος την πορτα.

"Ναι;"Ρωταω και η πορτα ανοιγει.

Βλεπω τον σιχαμενο μου αδερφο να μπαινει δειλα δειλα μεσα στο δωματιο μου. Εγω γυρναω πλατη και δεν τον κοιταζω. Φυσικα και ειμαι ακομα θυμωμενη απο αυτον που με πουλησε ετσι απλα. Πλησιαζει γρηγορα κοντα μου και γονατιζει μπροστα μου.

"Ελα,σε παρακαλω,συγχωρα με! Δεν ειμαι κακος ανθρωπος." Λεει και μυξοκλαιει μπροστα μου.

"Δεν με νοιαζει,ας μην εκανες αυτο το λαθος. Θα σε μισω για παντα!" Του ουρλιαζω και εκεινος παει να φυγει απο την πορτα.

"Ενταξει! Εγω θα σε συγχωρουσα με την πρωτη ευκαιρια!" Ουρλιαζει και σκεφτομαι πως ειναι καιρος να τον συγχωρισω. Του κραταω μουτρα τοσο καιρο και καποιες φορες τον λυπαμαι πραγματικα. Σηκωνομαι και τον αγκαλιαζω σφιχτα. Ενα βαρος εφυγε απο τους ωμους μου.

"Το ηξερα πως αμα το επαιζα ευαλωτος θα υπεκυπτες!" Λεει γελωντας.

"Ει! Εισαι κακος!" Του φωναζω και εκεινος γελαει.

"Τι λες παμε να το σκασουμε για καμια ωριτσα; Δεν εχω τι να κανω και το χειροτερο ειναι οτι ειναι πεμπτη!" Λεει και εγω του χαμογελαω.

"Ενταξει, μισο να ντυθω και θα λεμε σε δεκα λεπτα στο σαλονι." Του απανταω και μου γνεφει. Ευτυχως θα ξεσκασω λιγο απο την μονοτονη ζωη μου. Φοραω ενα λουλουδατο φορεμα και τα βυσσινι παπουτσια μου και κατεβαινω κατω. Εκεινος φυσικα και δεν θα ηταν ετοιμος,αλλα δεν πειραζει. Καθομαι και βλεπω λιγη τηλεοραση μεχρι να ακουσω τα βηματα του απο τις σκαλες.