Famous

11ο κεφαλαιο

Μονο που δεν ηταν μονος του. Ηταν με την ηλιθια την Νεφελη. Η πιο ηλιθιοι του σχολειου μαζευτηκαν σημερα. Ο αδερφος μου την κοιταει υποτιμιτικα και εκεινη χαζογελαει μαζι του.
"Γεια σας." Λεω για αν το παιξω ευγενικη και εκεινοι απλα σηκωνουν το χερι τους. Γιατι αραγε ο Φωτης να θελει σκουλαρικια για καποια; Μηπως τα εφτιαξαν; Βασικα, ποια ειμαι εγω για να με νοιαζει αυτο το πραγμα; Αν και ο Φωτης ειχε κανει μονο μια σχεση στην ζωη του. Ειναι μια φημη που την ξερει ολο το σχολειο. Δεν ειμαι σιγουρη αμα την πιστευω βεβαια.
Παμε να φυγουμε αλλα η φωνη του Σωτηρη με σταματαει.
"Τι θα λεγατε να παμε ολοι μαζι στην καφετερια στην γωνια;"Προτεινει και τον κοιταζω περιεργα. Μου κλεινει το ματι ταχα πως τα εχει ολα κανονισμενα. Εχω φρικαρει λιγο.

"Τι; Με την καμοια. Δεν βγαινω εγω μαζι σου αχρηστε." Του λεει η Νεφελη αλλα την διακοπτει ο Φωτης με τον Γιαννη.

"Αντε καλα, ας παμε." Λενε μαζι και σκεφτομαι τι θα πρεπει να πω.  Δεν βρισκω τιποτα με το οποιο θα μπορουσα να ανοιξω την συζητηση. Σιωπη επικρατει και βλεπω οτι πουθενα δεν υπαρχει ενα σακουλακι με σκουλαρικια. Μηπως μας ειπε ψεματα ο Γιαννης;  Χμ, τελως παντων. Μπαινουμε μεσα στην καφετερια και καθομαστε στον πανω οροφο. Οπως ειπε η Νεφελη, ειναι πιο ανετα και πιο υσηχα. Α, ωστε βλεπω που το παει. Θα μας δολοφονησει στο τελος. Ανεβαινουμε πανω και καθομαι διπλα στον Φωτη. Ειναι πολυ πιο ψηλος απο εμενα. Τι να κανει αραγε ο Στεφανος; Νιωθω λιγο παραξενα, γιατι θα μπορουσα να βγω μαζι του,αντι για αυτους. Ο σερβιτορος ερχετε και δεν εχω αποφασει ακομα τι να παρω.

"Γεια σας, τι να σας φερω;"Ρωταει και σκεφτομαι τι πρεπει να παρω. Θα επρεπε εναν καφε; Δεν εχω δοκιμασει και δεν εχω την ορεκη να δοκιμασω και αλλα νεα πραγματα σημερα. Αρκετα ρουχα πηρα.

"Τρεις καφεδες μετριους και εσυ Αντριανα τι θα παρεις;"Με ρωταει ο Γιαννης.

"Εμ, μια σοκολατα." Απανταω και ο σερβιτορος μας γνεφει.

"Ωστε Αντριανα ειναι τελικα το ονομα σου." Λεει η Νεφελη και ο Γιαννης συμφωνει. Κανενας πια δεν με θυμαται με το ονομα μου; Εχει πεσει νεκρικη σιγη και μονη η σιγανη μουσικη που παιζει το μαγαζι τρυπωνει ελαφρα στα αυτια μου. Δεν ειναι δυνατα για να ειναι ενοχλητικη. Ευτυχως. 
Στριμωχνω τα ρουχα διπλα απο υην καρεκλα μου και συνηδειτοποιω ποσα πραγματα πηρα. Δεν εχω ψωνισει τοσα πολλα σε ολη μου την ζωη. Μου φαινεται παραξενο αυτο. Πως θα μπορεσω να αποχωριστο τα χαριτωμενα φορεματακια μου;
Παιζω με το νερο μου αβολα και βλεπω τους απλα να καθονται. Γιατι ειμαστε τοσο αβολα;
"Λοιπον, τα εχετε;"Ρωταει ο Σωτηρης δειχνωντας την Νεφελη και τον Φωτη. Χμ, τελικα θα μου λυθει η απορια. Εκεινοι τον κοιτανε ετοιμοι να σκασουν στα γελια.