Famous

75ο κεφαλαιο

Βασιλης( Πρωτο και τελευταιο)

Καθως καθομαι και βλεπω τηλεοραση στο υπνοδωματιο μου ανενοχλητος μαζι με την γυναικα τον ονειρων μου απο διπλα να κοιμαται, ακουω την πορτα να χτυπαει δυνατα. Σηκωνομαι ταραγμενος και πλησιαζω κοντα της. Κοιταζω διακριτικα απο το ματακι,για να σιγουρευτω πως δεν ειναι κανενας κλεφτης.
Ευτυχως,βλεπω τους φιλους του σιχαμενου Φωτη,τον Λαμπρο,τον Νικο και τον Μαριο να κοιτανε σαστισμενα την πορτα. Τους ανοιγω γρηγορα απο περιεργεια.
Στα χερια τους κρατανε τον Φωτη.

Τον Φωτη;

Μα πριν μια ωρα που τον ελεγξα ηταν στο δωματιο του. Πως εγινε αυτο;
"Τι εγινε; Και γιατι τετοια ωρα βολταρετε εξω στο σκοταδι; Ωχ,παιρνεται ναρκωτικα παιδες; Ειναι σοβαρο αυτο." Λεω εντονα και τοποθετουμε τον Φωτη στο καθιστικο.

"Τι λες ρε Βασιλη! Τιποτα τετοιο. Απλα δεν μας επαιρνε ο υπνος και ειπαμε να κοψουμε καμια βολτα. Αλλα, επειδη ο Φωτης τρωει ελαχιστο φαγητο,λιποθυμησε στα χερια μας." Μου λεει ο Μαριος,που τυχαινει να γνωριζομαστε και πιο προσωπικα απο τα αλλα παιδια. Δεν ξερω αμα πρεπει να πιστεψω την ιστορια του. Βεβαια,ακουγεται πειστικη.

"Ειναι σιγουρα η αληθεια αυτη;"Ρωταω κοιτωντας τους στα ματια.

"Φυσικα και η ειναι η αληθεια. Αλλιως θα το λεγαμε απο την αρχη. Απλα ριξτε του λιγο νερο και αυριο θα ειναι μια χαρα." Πεταγεται ο Λαμπρος και εγω τους γνεφω.

"Ενταξει....ευχαριστω που τον φερατε." Λεω και εκεινοι με καληνυχτουν. Εγω πηγαινω αθορυβα και φερνω ενα ποτηρι νερο και του το ριχνω στο προσωπο. Το κανω τεσσερις φορες αυτο,αλλα δεν εχει συνελθη. Θα το κανει λογικα σε λιγο. Τον σηκωνω και τον πηγαινω στο κρεβατι του. Θα βαλω ξυπνητηρια για να τον εχω σε ελεγχο,αν και δεν θελω να ξυπνησω την αγαπημενη μου συζυγο,γιατι θα ανυσηχησει για αυτον,ενω φαινεται μια χαρα.

Αυτο το διαστημα βεβαια, τον αντιμετωπιζει λες και ειναι το παιδι που ποτε ειχε. Δηλαδη,αραξε,εισαι ουτε εικοσι και θελεις παιδι; Εγω παντως δεν θελω με την καμια απο τοσο νωρις. Επιστρεφω στο κρεβατι μου,αφου εχω βαλει τα ξυπνητηρια μου και παω να κανω τον μονοωρο υπνο μου.

Αντριανα

Πω,θελουμε ακομα μια μερα για την εκδρομη και ανυπομονω τοσο πολυ! Εχω κανονισει να μπω με τον Στεφανο στα δωματια και τον εκανα,βασικα και εκεινος θελησε,να παρατησει τους φιλους του για εμενα. Η ωρα ειναι εντεκα το βραδυ και η Πεμπτη αρχιζει να ξημερωνει. Η σημερινη μερα στο σχολειο ηταν χαλαρη,εκτος απο αυτον τον σπαστικο,αλλα ομορφο, καινουργιο παιδι. Μου εχει γινει κολτσιδα και δεν μπορω να περασω λιγο χρονο με τον Στεφανο. Και μου την σπαει που ειναι υπερβολικα πεφτουλας. Και να φανταστειται στην αρχη τον θεωρουσα καλο αγορι.
Εχω ετοιμασει την βαλιτσα και μπαινω μεσα στο χουλουλιαρικο κρεβατι μου. Πηγαινω να κλεισω τα ματια μου,για να ειμαι ξεκουραστη για την αυριανη μερα,αλλα το κινητο μου αρχιζει και χτυπαει. Ποιος να ειναι τετοια ωρα; Ισως ο Στεφανος,για να με ρωτησει κατι για την εκδρομη. Βεβαια,ελπιζω στο λεωφορειο να μπω με το τμημα του,ειδαλλωςθα καταληξω να καθισω μονη μου σε ενα πενταωρο ταξιδι.
Πλησιαζω και πιανω στα χερια μου το τηλεφωνο και παρατηρω πως δεν μου ειναι γνωστος αυτος ο αριθμος. Το σηκωνω αμεσως απορημενη.