Famous

17ο κεφαλαιο

Αντριανα

Κοιταζω τον Στεφανο εντρομη και φοβαμαι τι θα του απαντησω. Βασικα, οτι και να του πω, θα ειναι η πραγματικοτητα. Απλα εκεινος ισως το δει με αλλη ματια. Κοιταζω και τους δυο εναλλαξ,ο Φωτης ειναι χαλαρος οπως παντα,και ο Στεφανος τσιτωμενος και θλιμμενος.
"Κοιτα, η αληθεια ειναι πως ημουν με τον Σωτηρη και πηγαμε ατο κεντρο και ο Φωτης προτεινε να με βγαλει να πιουμε κατι, για μια γκαφα που εκανε. Πραγματικα, δεν ειναι κατι σοβαρο." Του λεω ηλικρινα.

"Ναι φιλε, αραξε. Και εσυ κανεις παρεα με την Ιωαννα,αλλα δεν σου ειπε κατι η Αντριανα." Λεει ο Φωτης και μενω αναυδη. Ωστε τους εχει ξαναδει και αλλες φορες μαζι; Και το εχει παρατηρησει πως ειναι μαζι συνεχεια; Τελικα δεν ειμαι εγω το λαθος εδω περα. Ο Στεφανος μετα τα λογια του Φωτη με κοιταζει ελαφρως νευρικα.

"Ναι, ομως με την Ιωαννα δεν τρεχει τιποτα. Πως μπορω να ξερω πως συμβαινει και το ιδιο με εσας;"Απανταει νευριασμενος ο Στεφανος και βαζω τα γελια. Γελαω δυνατα. Εγω με τον Φωτη; Ακομα και σκατα ετρωγα απο το να γινει αυτο. Ο Φωτης συνονευει το γελιο μου.

"Εγω με αυτον; Ουτε καν! Εχει απασιο χαρακτηρα και ειναι αχωνευτος, γιατι να το κανω αυτο;"Απανταω λιγακι ψυχρα και βλεπω πως οι αντιδρασεις τους, εχουν αλλαξει σωματα. Ο Στεφανος εχει ενα ικανοποιητικο χαμογελο,αλλα ο Φωτης με κοιταζει χωρις να χαμογελαει πια.

"Καλα,αν σου ειμαι τοσο σπαστικος, φευγω. Καλη συνεχεια, Κλοουν!" Απανταει νευριασμενα και φευγει απο το μαγαζι πετωντας δεκα ευρω στο τραπεζι. Νομιζα πως το ηξερε και απο μονος του ποσο ασεβης ειναι. Τελως παντων, μπορει να εχω λιγες τυψεις, αλλα δεν θα σκασω και για αυτον.

"Λοιπον,τι γυρευεις στο κεντρο;"Ρωταω τον Στεφανο που βρισκεται ακομα ορθιος.

"Εγω; Εγω τι γυρευω εδω; Για θυμισου λιγο, εσυ με καλεσες! Αλλα οχι, τυχαια βγηκες με αλλον και δεν απαντησες και στο τηλεφωνημα μου! Ξερεις, κατι, μου κοπηκε η ορεξη για βολτα!" Φωναζει και ολο το μαγαζι μας κοιταζει περιεργα. Προσπαθω να κρυφτω ωστε να μην με δουνε πολυ. Εκεινος φευγει και μενω μονη μου. Θελω να κλαψω. Ο Στεφανος ποτε δεν μου εχει ξαναυψωσει την φωνη του. Αυυο σημαινει πως τον πειραξε και με το δικιο του.
"Κοπελια εσυ θα πληρωσεις τελικα;"Ρωταει ο σερβιτορος μεσα στην ειρωνεια και εγω του πεταω τα χρηματα και φευγω.

"Τα ρεστα δικα σου!" Φωναζω και βγαινω εξω απο το μαγαζι με δακρυα στα ματια. Θελω να γυρισω σπιτι μου και να κλειστω στο δωματιο μου. Ευτυχως η σταση του λεωφορειου ειναι στην πλατεια, οπου βρισκομαι κοντα και εγω. Παιρνω ενα εισητηριο και ανεβαινω στο λεωφορειο. Η μερα μου γινεται ακομα χειροτερη, οταν βρισκω την Νεφελη με τον Γιαννη. Δεν θελω να με δουνε να κλαιω, οποτε σκουπιζω γρηγορα τα ματια μου. Καθονται στια πισω θεσεις και φασωνωνται. Γιατι να το κανει καποιος αυτος στο λεωφορειο; Με τον Στεφανο εχουμε φασωθει μια φορα, μονο μια. Δεν ξερω, απλα φοβομασταν και οι δυο για παραπανω. Ναι, ειμαστε παραξενο ζευγαρι. Παιρνω τηλεφωνο τον Σωτηρη για να δω που βρισκεται. Μπορει να τον παρατησα πισω,αλλα τουλαχιστον να ξερω που βρισκεται.