Famous

36o κεφαλαιο

Αντριανα

Περιμενω ανυπομονη τον Φωτη εξω απο το δωματιο του νοσοκομειο. Ευτυχως χρειαστηκε μονο μερικα ραμματα και οχι κατι πιο σοβαρο. Περιμενω την νοσοκομα να με φωναξει για να μπορω να μπω μεσα. Δεν την πιστευω την Ιωαννα.
Γιατι να το κανεις αυτο; Ακομα και σε καποιον που ειχα θυμωσει δεν θα το εκανα αυτο. Φοβαμαι ομως τα λογια της. Πως θα με εκδικιθει και εμενα. Ισωα να μου κανει κατι χειροτερο απο μερικα ραμματα.
Απο τις σκεψεις μου με βγαζει η νοσοκομα και μου κανει νοημα πως μπορω να περασω να τον δω. Νωρις το πρωι,γιατι δεν με αφηναν να καθισω το βραδυ, επομενως η ωρα ειναι εννια. Θα επρεπε να διαβαζω,αλλα δεν πειραζει,θα δωσω στον εαυτο μου μια μικρη παραταση.
Μπαινω μεσα γρηγορα και τον αντικριζω. Δειχνει μια χαρα,αμα εξαιρεσω τα ραμματα του. Ευτυχως ειναι μονο δυο. Πηγαινω κοντα του και του αφηνω ενα φιλι στο μαγουλο.
"Ειμαι σιγουρος πως τωρα γιατρευτηκα τελειως." Λεει γελωντας και εγω του χαμογελαω. Αφηνω ενα μπουκετο με τριανταφυλλα στο τραπεζακι διπλα του που αγορασα πριν λιγο.
"Ευχαριστω, θα τα βαζω καπου στο σπιτι μου για να τα βλεπω καθε μερα και να σε θυμιζουν." Μου λεει και εκεινος μυριζει τα τριανταφυλλα. Το προσωπο του φαινεται λιγακι κουρασμενο και σφιγμενο. Ελπιζω ομως να ειναι καλα.

"Λοιπον, εμαθα θα βγεις το μεσημερι και χρειαζεται να ξεκουραστεις." Του λεω και εκεινος δεν φαινεται να συμφωνει.

"Δεν υπαρχει περιπτωση να ξεκουραστω! Θα κανουμε παρτυ. Περασε ο Χαρης πριν απο εδω και του ειπα να το πει σε ολους τους γνωστους του. Στις οχτω να εισαι εκει. Θα ειναι ολη. Και η ηλιθια η Ιωαννα. Ακου εκει! Να μου ριξει το μπουκαλι στο κεφαλι. Σημερα που θα την βρω θα την κανω να μετανιωσει την μερα και την στιγμη που γεννηθηκε το ζωο!" Φωναζει ο Φωτης και επειτα βηχει ελαφρα. Πρεπει να ξεκουραστει και να αφησει αυτα τα ηλιθια παρτυ.

"Μα, ο γιατρος ειπε να ξεκουραστεις!" Του τονιζω και εκεινος γελαει.

"Μωρο μου,τα παρτυ για εμενα ειναι η ξεκουραση που αναζητω." Μου χαμογελαει πλατια και εγω κοκκινιζω που με ειπε μωρο του. Μου φαινεται εντελως παραξενο. Ξερω επισης, πως δεν προκειται να του αλλαξω γνωμη.

"Λοιπον,καλυτερα να σε αφησω, πρεπει να διαβασω αν θελω να περασω σε σχολη. Το ιδιο πρεπει να κανεις και εσυ καποια στιγμη." Του υπενθυμιζω και του αφηνω αλλο ενα φιλι στο μαγουλο. Επειτα, το κοιταζω μια τελευταια φορα πριν φυγω και του  δινω ενα χαμογελο ανταποδιδωντας το μου.
Καθως περπαταω προς τον δρομο για το σπιτι μου,αρχιζω να ανυσηχω λιγακι για αυτον. Οντως,αμα δεν περασει σε καμοια σχολη;Δεν τον βλεπω να διαβαζει. Θυμαμαι μια μερα στην ταξη που ελεγε πως θελει να γινει γιατρος και ολοι τον χλευαζαν. Θα μπορουσε να προσπαθησει για το ονειρο του,αλλα προσπαθειες δεν βλεπω. Ισως θα πρεπει να του δωσω ενα κινητρο για να αρχιζει να διαβαζει. Αν και καθε φορα που ειμαι μαζι του,παραμελω τα παντα και πηγαινω μαζι του. Ισως θα επρεπε να συγκρατιουμαι πιο πολυ σε αυτο το αγορι με το γυμνασμενο σωμα,τα καλοχτενισμενα μαλλια και στα ομορφα,αλλα ψυχρα γαλαζια ματια.