Famous

61ο κεφαλαιο

Αντριανα

Ο Φωτης με κοιταζει με τα γουρλωμενα του γαλαζια ματια. Πρεπει να πω ψεματα,πρεπει να τον κανω να πονεσει.
"Οχι,φυσικα και δεν με ενδιαφερεις πια." Βγαζω αυτα τα φαρμακερα λογια απο το στομα μου και του χαμογελαω. Μεσα μου ειμαι ετοιμη να αυτοκτονησω. Εκεινος απομακρυνεται και βαζει το χερι στο στομα του.
"Πουτανες ολες." Με βριζει και εξαφανιζεται κλοτσωντας τον καδο που βρισκεται διπλα του. Τα λογια του με κανουν να πεσω στην αγκαλια του Στεφανου και εκεινος με υποδεχεται αγαλιαση. Αρχιζω να κλαιω και απομακρυνομαστε απο τον πολυ κοσμο.

"Καλα του ειπες! Νομιζα πως θα λυγησεις και θα τρεξεις στην αγκαλια του!" Λεει ο Στεφανος γελωντας και εκεινη την ωρα χτυπαει το κουδουνι για μεσα. Ανεβαινω τα σκαλια γρηγορα και τωρα αντιμετωπιζω την πικρη αληθεια. Παλι μονη μου θα καθομαι. Μπαινω μεσα στην ταξη και βρισκω την Νεφελη να μιλαει στην καθηγητρια.
"Κυρια,μπορω να αλλαξω θεση να ξανακαθισω με την Ελενη;"Ρωταει και η καθηγητρια της γνεφει. Εγω σωριαζομαι στην θεση μου και δεχομαι απειλιτικα βλεμματα απο ολη την ταξη.
Τελευταιος,μπαινει ο Φωτης και αποφευγει το βλεμμα μου. Καθετε με τον Γιαννη απο πισω μου. Προσπαθω να συγκρατηθω απο το να μην κλαψω,αλλα δεν ειμαι και σιγουρη πως θα τα καταφερω.

Εχω ξαναμεινει μονη στην ζωη μου με τον Στεφανο θα το αντεξω.

Ελπιζω τουλαχιστον.

Καποιες φορες αναρωτιεμαι:Μηπως ολα αυτα που περασα με τον Φωτη δεν ηταν τοσα οσα νομιζα; Μηπως ημασταν απλα δεμενοι φιλοι που κλεβαμε φιλια ο ενας απο τον αλλον; Δεν ειμασταν και συχνα μονοι μας και για αυτο αναρωτιεμαι αυτο το πραγμα αυτην την στιγμη. Αν και η αγαπη μου για εκεινον,μενει δυνατη.
Θελω τοσο πολυ να γυριζω να τον κοιταξω,αλλα πρεπει να συγκρατηθω.
Προσεχω στο μαθημα και σηκωνω πολλες χερι. Οταν προσπαθεις να ξεχασεις κατι,αυτο βοηθαει.

Το κουδουνι χτυπαει γρηγορα και βγαινω εξω. Παω να βρω τον Στεφανο,αλλα το βλεμμα μου πεφτει στον Φωτη. Εδωσε αυτα τα λουλουδια που πεταξα,σε μια κοπελα. Και μετα κατηγορει εμενα! Εκεινος τα χαρισε καπου αλλου! Παω να βρω τον Στεφανο,αλλα ειναι με τους φιλους του και δεν θελω να τον ενοχλησω. Ειδη του εχω φορτωθει,δεν θελω να τον αποσπαω και απο την παρεα του. Ετσι,καθομαι στο παγκακι μονη μου χωρις να κανω απολυτως τιποτα. Θυμαμαι που μεχρι πριν λιγες μερες ειχα τοσο μεγαλη παρεα,που δεν εμενα ποτε μονη μου. Ολα εχουν αλλαξει πια.
Το κουδουνι χτυπαει και εχουμε γυμναστηκη. Πηγαινουμε στο γυμναστηριο και αρχιζουμε να τρεχουμε. Εγω εχω μονει μονη πισω και με πλησιαζουν.
"Πσ,κωλος." Φωναζει ενας απο την ταξη και γυρναω και τον κοιταζω ειρωνικα. Κοιταζω και τον Φωτη που φαινεται να με κοιταζει εντονα και εγω του ανταποδιδω αυτο το βλεμμα. Παω να γυρισω μπροστα και κοπαναω στον τοιχο. Ο πονος ειναι αφορητος και η μυτη που ποναει. Εχω πεσει κατω και ολη η ταξη γελαει μαζι μου. Εγω γελαω με τα χαλια μου.