Famous

16ο κεφαλαιο

Ο Σωτηρης τελειωνει το τηλεφωνημα και ερχεται μαζι μου εως την εξωπορτα. Περπαταμε υσηχα στο πεζοδρομιο μεχρι που αποφασιζω να τον ρωτησω που θα παμε. Πραγματικα, δεν νομιζω πως μου λειπει κατι αλλο. Εχω οτι χρειαζομαι.

"Σωτο, που παμε;"Τον ρωταω αρχικα και εκεινος γυρναει το βλεμμα του για να με κοιταξει.

"Θα παμε στο κεντρο, χρειαζομαστε κατι πολυ σημαντικο που το ξεχασα τελειως." Μου απανταει χωρις ομως να μου αποκαλυπτει τι παμε να κανουμε.
Φτανουμε κοντα στην σταση και βγαζω απο την τσαντα μου εισιτηρια και για τους δυο μας.
"Ναι, ομως τι θα παρουμε;"Πεισμωνω καθως περναω απο το μηχανιμα το εισητηριο. Επειτα περναω ποιο μεσα και καθομαι στις πισω θεσεις περιμενωντας τον θα ερθει και εκεινος.

"Εσωρουχα, γιατι Αντριαννα, με τετοια βρακια δεν πας πουθενα!" Λεει και ολοι μεσα στο λεωφορειο γυρνανε το κεφαλι τους προς το εμας. Προσπαθω να κρυφτω και ο Σωτηρης, απλα γελαει. Με τα χαλια του δηλαδη. Τοσο καλα.

"Μπραβο, φωναξε το λιγο παραπανω μπας και το ακουσουν μεχρι την Αθηνα." Λεω ηρωνικα και εκεινος σηκωνει το φρυδι του. Αλλα γιατι, τι εχουν τα εσωρουχα μου; Σουτιεν εχω και αξιοπρεπη βρακια. Τι ποιο καλυτερο. Το κινητο μου χτυπαει και το βγαζω γρηγορα απο την τσαντα.

"Κατι θα πρεπει να κανουμε και με αυτο επισης." Ψιθυριζει και απανταω στην κληση.

"Ναι;" Ρωταω ψιλογελωντας.

"Ελα αγαπη μου που εισαι; Εχω να σε δω καιρο." Λεει ο Στεφανος μεσα απο το τηλεφωνο. Α, ωστε τωρα με θυμηθηκε. Οταν ηταν με την Ιωαννα, ομως μια χαρα με ξεχνουσε.

"Χμ,ναι." Του απανταω σνομπαρωντας τον λιγο.

"Θελεις να ερθεις σπιτι μου;"Με ρωταει. Μακαρι να πηγαινα τωρα σπιτι του. Δεν λεω, ωραια περναω με τον αδερφο μου, αλλα θα ηθελα και λιγο χρονο με το αγορι μου.

"Συγνωμμη, δεν μπορω, ειμαι στο κεντρο με τον Σωτο." Του απανταω.

"Δεν πειραζει, αν ειναι θα ερθω. Θα σας παρω οταν φτασω." Μου απανταει και το κλεινω.

Ο Σωτηρης κοπαναει το κεφαλι του κοροιδευτηκα.
"Και καλα τον σνομπαρες;"Με ρωταει και του γνεφω γελωντας.

"Χρειαζεσαι δουλεια σε αυτο. Επισης, Αντρι, στο λεω μεσα απο την καρδια μου," Μου λεει και βαζει το χερι του στον ωμο μου,"Πρεπει να τον χωρισεις. Δεν λεω, καλο παιδι, αλλα αυτο το διαστημα ειναι απομακρυσμενος απο εσενα." Μου λεει, αλλα δεν νομιζω πως θα μπορουσα να το κανω. Με εναν παραξενο τροπο, τον αγαπαω παρα πολυ.