Famous

29o κεφαλαιο

Αντριανα

Διαβαζω τα μαθηματα μου εδω και τρεις ωρες. Η ωρα κοντευει πεντε και μολις τελειωσουμε απο τον καφε, θα παμε σπιτι μου για την εργασια. Η μαμα μου ηταν λιγο δυσπιστη με το να ερθει και ο Φωτης, αλλα την επεισα τελικα. Μαζευω την τσαντα για αυριο και ψαχνω να βρω τι να βαλω. Η μαμα μου δεν εχει προβλημα με το να βγαινω τις καθημερινες. Ξερω,ειμαι τριτη λυκειου, και θα πρεπει να διαβαζω πολυ, αλλα εχω κτισει τις βασεις μου απο περσυ που ερχονταν κανενα σαββατο ο Στεφανος σπιτι μου ή το αντιθετο. Τιποτα παραπανω.
Φοραω ενα απλο μπλε τζιν με μια μαυρη μπλουζα. Φοραω και το μπουφαν μου μιας και εχει παρα πολυ κρυο.
Ευτυχως σε λιγο καιρο θα κλεισουν τα σχολεια και θα εχω διακοπες δυο εβδομαδες. Βγαινω απο το σπιτι και μενω παγακι. Εχει παρα πολυ κρυο,τοσο που δεν επρεπε να βγουμε τελικα εξω. Αγχωνομαι που θα πρεπει να περασω να παρω και τον Φωτη. Ναι, τα σπιτια μας ειναι πολυ κοντα, και για αυτο οσο το σκεφτομαι φρικαρω. Ο ανθρωπος με αντιπαθει, τι θα πω μαζι του;
Οταν φτανω επιτελους σπιτι του, πηγαινω και χτυπαω το κουδουνι επειτα απο μια μεγαλη ανασα που πηρα. Η πορτα ανοιγει μετα απο δυο λεπτα. Την ανοιγει ο ιδιος. Ποτε δεν εχω δει τους γονεις του, ειναι η αληθεια. Φοραει ενα μαυρο τζιν και μια ασπρη μπλουζα. Κλεινει την πορτα και με χαιρεταει.
"Γεια σου Αντριανα." Μου λεει και περπαταμε στον δρομο. Η διαδρομη μεχρι την πλατεια για να παρουμε το λεωφορειο ειναι δεκα λεπτα. Οποτε προβλεπεται μεγαλη κουβεντα.

"Γεια σου Φωτη. Πως παει με την Ιωαννα, σε συγχωρεσε;"Τον ρωταω. Κρυος αερας χτυπαει το προσωπο μου.

"Εε, δεν ξερω εχω καιρο να την δω. Μην της το πεις, αλλα δεν επρεπε να τα φτιαξω μαζι της. Ειναι τοσο γαμημενα εκνευριστηκη. Αλλα ειναι πολυ ομορφη για αυτο την κραταω ακομα. Ετσι και μαθει τιποτα η Ιωαννα. Εμπιστευτηκα τα λεω!" Μου λεει υψωνωντας λιγο την φωνη του. Ωστε ετσι;Το ηξερα πως δεν υπηρχε περιπτωση να τα ειχε μαζι της απο τον χαρακτηρα της.

"Και γιατι μου τα λες ολα αυτα;"Τον ρωταω και τον κοιταζω στα γαλαζια του ματια. Ειναι τοσο μοναδικα.

"Εμ, δεν ξερω. Η σχεση σου πως παει;"Με ρωταει αλλαζωντας θεμα.

"Ε,καλα εχουμε βεβαια καιρο να συναντηθουμε οι δυο μας." Του παραδεχομαι. Βρισκεται πολυ κοντα μου και ανυσηχω. Ειμαστε στην μεση του δρομου, μιας και δεν εχει αυτοκινητα και απομακρυνομαι λιγο.

"Γιατι δεχτηκες να κανεις μαζι μας την εργασια;"Τον ρωταω μετα απο λιγο. Σχεδον εχουμε φτασει στην πλατεια.