Famous

60ο κεφαλαιο

Αντριανα

"Αντρι,εισαι καλα;!" Με κοιταζει υστερικα ο Στεφανος και εγω ακομα ουρλιαζω. Πεφτω στην αγκαλια του και κλαιω δυνατα.
"Τι εγινε; Ειναι τεσσερις το πρωι." Μου λεει ο Στεφανος και κοιταζω το ρολοι. Οντως,τοσο ειναι η ωρα.

"Ειδα εναν εφιαλτη. Και να φανταστεις,σχεδον ποτε στην ζωη μου δεν εβλεπα εφιαλτες. Ισως μονο κια φορα τον χρονο." Λεω κλαψουριζωντας και εκεινος με αφηνει αποτομα απο την αγκαλια του. Βαζει τα χερια του στους ωμους μου και με ταρακουναει νευριασμενος.

"Ακου, δεν θα καθεσε να χαλιεσε για εναν χωρισμο. Ξεπερασε τον! Και εγω χωρισα σημερα,ξερεις και ειμαι μια χαρα! Ξερεις κατι; Θα περασουμε το πρωι απο το σπιτι σου να παρεις την τσαντα σου για να παμε σχολειο. Ουτως ή αλλως μου ειπες πως τα ειχες κανει τα μαθηματα για να μην μεινεις πισω. Και θα ερθεις,για να δειξεις ποσο καλα εισαι χωρις αυτον! Και θα χαμογελας παντα! Με ακους; Ειναι του Αγιου Βαλεντινου σημερα,οποτε αμα σου δωσει κατι,θα το πεταξεις με μισος στα σκουπιδια. Εκτος, αν ειναι σοκολατακια,γιατι θα μου τα φερεις να τα φαω εγω. Συμφωνοι;" Λεει θυμωμενος και γελαω με την τελευταια του προταση.

"Ναι ρε Στεφανε, εσυ ομως δεν νοιαζοσουν για την Ιωαννα οσο νοιαζομαι εγω για τον Φωτη. Εγω τον αγαπαω!" Του λεω λιγακι ησυχα γιατι θυμηθηκα πως ειναι ακομα χαραματα και ολοι οι αλλοι κοιμουνται. Ο Στεφανος σηκωνεται ορθιος και γελαει.

"Ναι καλα. Σιγα μην τον αγαπησες,απλα ετσι θελεις να πιστευεις." Λεει χλευαζωντας με.

"Δεν ξερεις τιποτα." Μουρμουριζω και ξαναεπιστρεφει στο κρεβατι διπλα μου.

"Ενταξει,ενταξει. Θα περασουμε ομως το πρωι απο το σπιτι σου για να παμε σχολειο και αν σου μιλησει δεν θα βγαλεις κιχ. Καπις;"Με ρωταει και του γνεφω.

"Ελα να ξαναπεσουμε για υπνο. Εγω εβλεπα ωραιο ονειρο και με διεκοψες." Μου λεει και ξαπλωνουμε μαζι.

"Τι εβλεπες;"Τον ρωταω και κλεινω τα ματια μου.

"Εσενα γυμνη." Λεει και γελαει. Εγω εχω παγωσει και απομακρυνομαι απο κοντα του.

"Ελα πλακα κανω,τιποτα δεν εβλεπα. Δεν βλεπω ονειρα." Μου απανταει και εγω σκεφτομαι πως αυτο δεν ειναι δυνατον. Ισως επειδη εγω εχω συνηθισει να βλεπω καθε φορα ονειρα.

Φωτης

Αγιου Βαλεντινου και βλακειες. Ειναι οτι πιο αθλιο εχω ακουσει. Ξυπναω αναγκαστικα,διοτι θα μεινω απο απουσιες. Αλλιως,δεν ειχα καμια ορεξη να σηκωθω. Δεν αισθανομαι και πολυ καλα. Ισως ειναι η αισθηση της πεινας και της στεναχωριας ταυτοχρονα. Ενω εγω χτες εκλαιγα για εκεινη,αυτη βγηκε με τον πρωην της. Εδω που τα λεμε,μπορει και να μην με αγαπουσε,για αλλωστε να μην και εκεινη κλεισμενη στο δωματιο της και να εκλαιγε; Φαινεται λες και εχουμε αλλαξει καταστασεις. Ντυνομαι παιρνω την τσαντα μου και φευγω απο το σπιτι,χωρις βεβαια να αγγιξω το πρωινο που μου ειχε φτιαξει η Ντινα. Περπαταω στον δρομο χαλαρα,μονος μου και ο ηλιος με εχει τυλφωσει. Προτειμω το σκοταδι,γιατι μου θυμιζει τον χαρακτηρα μου.
Γιατι επρεπε να πω στον Σωτο να την αλλαξει; Παλια ηταν τελεια οπως ειναι και τωρα. Γιατι επρεπε να ημουν τοσο επιφυλακτικος για την δημοσιοτητα μου στο σχολειο;
Αντι για να παω κατευθειαν στο σχολειο,στριβω σε μια γωνια και πηγαινω γρηγορα προς τον ανθωπολη. Θα κανω ακομα μια προσπαθεια,για να την κανω να με συγχωρεσει. Πηγαινω μεσα παιρνω διαφορων χρωματων λουλουδια. Εκεινος μου δινει το μπουκετο με τα λουλουδια και βαζω μεσα τους ενα κουτακι. Της ειχα αγορασει ενα κολιε,αλλα ποτε δεν βρηκα την ευκαιρια να της το δωσω. Το εβαλα οσο πιο πανω γινονταν,για να το δει. Βαριανασαινω και επιστρεφω προς τον δρομο που ειχα εξαρχης αρχισει. Μπαινω στο σχολειο και κοριτσια με κοιταζουνε ψιθυριζοντας η μια στην αλλη. Ψαχνω με τα ματια μου την Αντριανα,αλλα δεν την βρισκω. Ισως να μην ερθει σημερα. Γαμωτο,επρεπε να ρωτησω τον Στεφανο,ισως να ηξερε. Σιγουρα θα ηξερε,αφου βγηκαν και μαζι χτες το βραδυ. Ελπιζω να μην προσπαθησε να την αγγιξει και εκεινη να δεχθηκε.
Ξαφνικα,πεταγομαι ορθιος καθως την βλεπω. Το προσωπο της ειναι χλωμο και φαινεται να εχασε κανα κιλο. Επισης, κατω απο τα γαλανα ματια της,υπαρχουν εμφανισιμοι μαυροι κυκλοι. Θα ξενυχτησε οσο εγω αυτες τις μερες. Ισως και να μην κοιμηθηκε και καθολου. Φαινεται στην ιδια αθλια κατασταση με εμενα,μονο που εχω ειμαι πολυ χειροτερα απο εκεινη.
Την βλεπω να μπαινει στο σχολειο με τον Στεφανο στο πλαι της που εκεινος την εχει πιασει απο το χερι. Μου φαινεται πως μπορει να το κανει αυτο γιατι,μπορει αμα την αφησει να πεσει. Η κατασταση που την ειχα δει στο παρτυ με κανει να προσπαθω να ξεχασω αυτην την νυχτα,αν και επιστρεφει συνεχεια μεσα στο μυαλο μου και δεν μπορω να την ξεφορτωθω με κανεναν τροπο.
Ο Στεφανος απομακρυνεται απο εκεινη και εγω πεταγομαι και την πλησιαζω με γρηγορα βηματα. Φαινετια απελπισμενος,αλλα αυτο ειναι το τελευταιο πραγμα που με απασχολει αυτην την στιγμη.
"Γεια." Λεω απλα,διοτι μου φαινεται ακατορθωτο να βγαλω απο το στομα μου το ονομα της. Εκεινη με κοιταζει εκπληκτη και τα ματια της πεταριζουν.
"Αυτα ειναι για εσενα. Ελπιζω να με συγχωρεσεις. Σε αγαπαω παρα πολυ,σε παρακαλω,μιλα μου." Την παρακαλαω και της δινω στα χερια της τα λουλουδια που της αγορασα. Εκεινη δεν φαινεται να θελει να μιλησει,οποτε απομακρυνομαι. Τουλαχιστον δεχθηκε τα λουλουδια. Εκεινη επεξεραζεται το δωρο που της προσφερα και πεταει τα λουλουδια στον καδο και με κοιταζει με ενα βλεμμα αιωνιου μισος.
Αυτο το βλεμμα της με κανει να νιωθω σαν να με πυροβολησαν. Την βλεπω να τρεχει κοντα στον Στεφανο και εκεινος ανοιγει τα χερια του για να την αγκαλιασει.

Οχι,δεν θα το δεχτω αυτο.

Δεν υπαρχει περιπτωση να καθομαι και να τους κοιταζω σαν χαζος. Η Αντριανα ειναι μονο δικια μου και δεν προκειται να την χαρισω σε κανεναν. Πλησιαζω με αργα και απειλιτικα βηματα προς τον Στεφανο και εκεινη. Εκεινος με κοιταζει με το ειρωνικο του υφακι.

"Βρε βρε βρε. Τι κανεις Φωτακι; Ολα καλα;" Λεει και τον κοιταζω με νευρα.

"Αφησε την. Ειναι δικια μου." Γρυλιζω απειλιτικα σε εκεινον.

"Δεν βλεπω πουθενα να γραφει το ονομα σου." Μου αντιπειτιθεται και θελω να τον στραγγαλισω. Η Αντριανα με κοιταζει με μισος με αυτα τα στρογγυλα της ματακια.

"Μην μου το παιζεις εξυπνος." Του απανταω.

"Ξερεις κατι,η Αντριανα δεν σε θελει πια. Σε εχει ξεπερασει και δεν γουσταρει πια να βλεπει την μουρη σου τα πρωινα ενοχλωντας την." Μου λεει με νευρα ο Στεφανος.

Θελω να τα ακουσω απο την ιδια." Λεω και εκεινη με κοιταζει με φοβο και μισος ταυτοχρονα, καθως περιμενω την σκληρη της απαντηση.

Εβαλα πιο γρηγορα αποτι περιμενα.

Βαριεμαι τοσο πολυ:/

-Βασιλινα🦄