Famous

35ο κεφαλαιο

Αντριανα

Παιρνω την τσαντα μου και τρεχω να κατεβω κατω. Ο οδηγος με κοιταζει και γελαει. Κατεβαινω κατω μεσα στο κρυο και τρεχω να τον βρω. Περιμενει στην κεντρικη πλατεια. Μολις με βλεπει γελαει.
"Το ηξερα πως θα κατεβεις." Μου λεει και ανασαινω βαρια.

"Κατεβηκα μονο για να ακουσω την δικαιολογια σου. Και μου χρωστας ενα εισητηριο. Τσαμπα ανεβηκα." Του απανταω και μου χαμογελαει.

"Ελα παμε να κανουμε μια βολτα." Μου λεει και μου δινει το χερι του για να το πιασω. Εγω δισταζω για λιγο,αλλα επειτα το πιανω. Περπαταμε στην κεντρικη πλατεια και κανουμε βολτες χωρις να μιλαμε. Ειναι καλυτερα ετσι. Ειμαστε απλα εμεις οι δυο.
"Λοιπον,η Ιωαννα που ειναι;"Τον ρωταω τελικα.

"Την ξαποστειλα στα παιδια." Μου λεει και χαμογελαει. Αχ, εχει υπεροχο χαμογελο. Βρισκουμαι ενα παγκακι και καθομαστε.

"Λοιπον,υπαρχει εμεις;"Τον ρωταω διστακτικα. Δεν ξερω τι νιωθω, εχω αναμεικτα συναισθηματα προς αυτον.

"Δεν ξερω. Οχι πως θελω την Ιωαννα, ειναι ηλιθια,αλλα θελω να τακτοποιησω καποια πραγματα πριν κανω μια πραγματικη σχεση." Μου απανταει και φτιαχνει τα μαλλια του.

"Οπως;"Τον ρωταω.

"Θελω να τα ξαναβρω με τον Γιαννη,να μιλησω για ενα σημαντικο θεμα σε εναν φιλο μου και κατι αλλα." Μου απανταει και του γνεφω. Εκεινος περναει το χερι του απο τους ωμους και με φερνει κοντα του.

"Ειναι ωραια που αρχισαν οι χριστουγεννιατικες διακοπες." Του λεω και ανασηκωνει τους ωμους του.

"Ποτε δεν εκανα τιποτα σημαντικο αυτες τις μερες." Μου απανταει. Εκεινςο σηκωνεται ξαφνικα,"Ει,εχω μια ιδεα, θελεις να ερθεις σπιτι μου;"Με ρωταει χαρουμενος. Λετε να παω; Ουτως ή αλλως ειπα στην μητερα μου πως  θα αργησω να γυρισω.

"Ω,ελα μην το πολυσκεφτεσαι θα σου πληρωσω εγω το εισητηριο." Λεει και γελαμε και οι δυο. Μου πιανει το χερι και σηκωνομαι απο το παγκακι. Τρεχουμε για να προλαβουμε το λεωφορειο. Μπαινουμε μεσα και καθομαστε στις τελευταιες σειρες. Το κινητο του δονειται,αλλα εκεινος δεν το σηκωνει. Αυτο σημαινει πως περναει ωραια μαζι μου;
"Λοιπον,δεν εχω και τις καλυτερες αναμνησεις απο το σπιτι σου." Του λεω και εκεινος μου πιανει το χερι.

"Μην ανυσηχεις, εκει μεσα θα σου φτιαξω τις καλυτερες." Λεει με πονηρο χαμογελο και ειμαι σιγουρη πως εχω γινει κοκκινη σαν ντοματα. Περιμενουμε την σταση μας για να κατεβουμε. Η ωρα θα ειναι σιγουρα περιπου εντεκα. Το λεωφορειο σταματαει και κατεβαινουμε κατω. Οσο πιο πολυ βραδιαζει,τοσο και πιο κρυο κανει.
"Εχει κρυο." Μουρμουριζω και κρυος αερας βγαινει απο το στομα μου.