Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Όταν ήρθε ο κύριος Λόλιος, ένας πενηνταπεντάρης καλοστεκούμενος κύριος, ο Μιχάλης με φώναξε έξω και ξεκίνησε να του μιλάει για τις περιποιήσεις που θα δεχόταν η φοράδα της κόρης του. Κάθε τόσο μου έκαναν ερωτήσεις και εγώ τους απαντούσα ειλικρινά. Όπως περιποιόμουν τα δικά μας άλογα έτσι θα έκανα και με εκείνο. Άλλωστε απ'ότι είχα καταλάβει ο σωστός σταβλισμός ήταν κάτι που το έπαιρναν πολύ σοβαρά υπόψιν τους εδώ μέσα. Η Ελπίδα μου είχε πει ότι από την αρχή που είχαν ξεκινήσει τον όμιλο, τα κύρια έσοδα τους, ερχόντουσαν από τον σταβλισμό. Ο Μιχάλης έστειλε έναν εργάτη να φωνάξει τον Στέργιο και λίγα λεπτά μετά τον είδα να μας πλησιάζει. Φορούσε ένα φθαρμένο τζιν παντελόνι και από πάνω ένα πουκάμισο ανοιχτό... ξεροκατάπια στην θέα του και άρχισα να ζεσταίνομαι υπερβολικά.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα το σώμα του γυμνό αλλά ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα από τόσο κοντά. Οι κοιλιακοί του με κάθε βάδισμα που έκανε διαγράφονταν τέλεια και όταν στάθηκε μπροστά μας το βλέμμα μου κόλλησε εκεί. Έγλυψα τα χείλη μου και ένιωσα το στόμα μου να στεγνώνει...δεν ήξερα τι είχα πάθει. Δεν πρόλαβε να ανταλλάξει πολλές κουβέντες με τον κύριο Λόλιο και ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μια κοπέλα που πρέπει να ήταν κοντά στην ηλικία μου. Το ντύσιμο της, μόνο για εδώ δεν έκανε... αμέσως άρχισε να την πέφτει στον Στέργιο χωρίς να νοιάζεται για εμάς τους υπόλοιπους άλλα ούτε και για τον πατέρα της. Η ενόχληση που ένιωσα με ξάφνιασε! Ο Στέργιος της το ξέκοψε και αφού πρότεινε στον Λόλιο να τα πούνε στο γραφείο του, μου ζήτησε να τους φέρω καφέδες. Το βλέμμα του με έκαψε και με έκανε να σκέφτομαι πράγματα ανέφικτα.
Όταν έφτασα στο εστιατόριο η Ελπίδα και η Μυρτώ καθόντουσαν μαζί σε ένα τραπέζι και καθάριζαν φασολάκια κουβεντιάζοντας. Πρώτη με είδε η Μυρτώ...
«Κατερινάκι μου τι έκπληξη ήταν αυτή τόσο νωρίς;»
«Δεν θα κάτσω κορίτσια... ο Στέργιος με έστειλε για να του φτιάξω καφέδες...» η Ελπίδα κοίταξε έξω και κούνησε το κεφάλι της. Η Μυρτώ μας είπε ότι πάει μέσα να τους φτιάξει και εγώ έκατσα για λίγο δίπλα της...
