ΚΛΕΦΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙ

κεφάλαιο 24

ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Μόλις έφυγε ο Στέργιος από τους στάβλους με την δεύτερη ομάδα, αποφάσισα να τελειώσω τις λίγες δουλείες που μου είχαν απομείνει στα γρήγορα, για να πάω να επισκεφθώ την Ελπίδα. Δεν ήθελα να επιστρέψω στο σπίτι και να κάτσω από τώρα μόνη μου γιατί ήξερα ότι το μυαλό μου θα έπλαθε διάφορα σενάρια τα οποία θα με στεναχωρούσαν. Από το πρωί που ξύπνησα αυτό έκανα. Για κακή μου τύχη θυμόμουν πολύ καλά όσα είχαν προηγηθεί το περασμένο βράδυ. Μπορεί να ήμουν λίγο ζαλισμένη, ίσως και λίγο μεθυσμένη αλλά αυτό δεν σήμαινε τίποτα! Του είχα πει ότι το φιλί του μου άρεσε και του είχα ζητήσει να με φιλήσει ξανά... εκείνος όμως αρνήθηκε. Ούτε καν έδειξε να τον νοιάζει. Μάλλον εκείνο το φιλί στο αμάξι ήταν τυχαίο... ίσως να μην αισθανόταν τίποτα για εμένα και απλά να ήθελε να περάσει την ώρα του ευχάριστα.

Είχα αποφασίσει να μη του δώσω ξανά καμία σημασία και να τον ξεχάσω. Θα καταπίεζα τα αισθήματα μου και θα έμενα μακριά του. Όσο ερωτευμένη και αν ένιωθα δεν μπορούσα να τον αφήσω να παίξει μαζί μου. Όταν με βρήκε στην αποθήκη ήμουν αποφασισμένη να κάνω ότι δεν θυμάμαι τίποτα... εκείνος όμως κατάφερε να με ξεγελάσει και να του εξομολογηθώ για άλλη μία φορά ότι το φιλί του δεν με είχε αφήσει ασυγκίνητη. Αν ενδιαφερόταν, τότε σίγουρα θα είχε κάνει κάποια κίνηση εκείνη τη στιγμή, στο κάτω κάτω εκείνος μου είχε ζητήσει να του το ξανά πω όταν θα ήμουν ξεμέθυστη! Με άφησε μόνη να βράζω στο ζουμί μου και έφυγε. 

Όταν επέστρεψε λίγη ώρα μετά, το μόνο που έκανε ήταν να με κοιτάει από απόσταση. Μου ζήτησε να πάω μαζί τους αλλά αρνήθηκα. Ήμουν πολύ θυμωμένη για να βρίσκομαι κοντά του. Το απόγευμα που ήρθε ξανά στους στάβλους είχε ένα περίεργο χαμόγελο αλλά ο θυμός μου δεν είχε υποχωρήσει ακόμα. Έκανε ξανά το λάθος να μου ζητήσει να πάω μαζί τους και ήμουν έτοιμη να του απαντήσω κατάλληλα αλλά είχε πολύ κόσμο για να το κάνω.

Μόλις τελείωσα πήγα στο σπίτι, έκανα ένα γρήγορο μπάνιο, άλλαξα και κατευθύνθηκα στο σπίτι της Ελπίδας. Καθόντουσαν μαζί με τον Γρηγόρη και ως συνήθως με κάτι την απασχολούσε. Σήμερα σειρά είχαν τα επιτραπέζια! Έκατσα μαζί τους και άρχισα να συμμετέχω στο παιχνίδι τους δίνοντας τον καλύτερο μου εαυτό. Σαν μοναχοπαίδι που ήμουν δεν είχα συχνά την ευκαιρία να παίζω με άλλους και χαιρόμουν που ο Γρηγόρης το κατάφερνε. 

Κατά τις δέκα ήρθε η Μυρτώ και πήρε τον μικρό μέσα για να τον ετοιμάσει για ύπνο. Εκείνη την ώρα σηκώθηκα και εγώ για να επιστρέψω στο σπίτι. Λίγο πριν φύγω η Ελπίδα με παρακάλεσε να πάω μέχρι το σπίτι του Στέργιου για να του δώσω το αυριανό πρόγραμμα. Αν αρνιόμουν θα αναγκαζόταν να πάει η Μυρτώ και η καημένη μόλις είχε έρθει. Της είπα ότι θα το πήγαινα και έφυγα με την υπόσχεση ότι θα την επισκεπτόμουν ξανά αύριο για να μιλήσουμε για το ταξίδι μας.