Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι έναν άνθρωπο μπορείς να τον ερωτευτείς ξανά και ξανά! Αυτό έπαθα με τον Στέργιο, κάθε μέρα τον ερωτευόμουν όλο και πιο πολύ και εκεί που έλεγα ότι δεν υπάρχει περισσότερο από αυτό που νιώθω, εκείνος έκανε κάτι απλό, όπως για παράδειγμα ένα λουλούδι στην πόρτα μου και με τρέλαινε! Με φλέρταρε αδιάκοπα και δεν με άφηνε στιγμή σε ησυχία αλλά μέχρι εκεί. Τα φιλιά που ανταλλάσαμε κατά την διάρκεια της ημέρας ήταν καυτά και πολλά από αυτά άκρως αισθησιακά και ακατάλληλα για δημόσιους χώρους!
Όσες φορές και αν του ζήτησα να έρθει στο σπίτι μου, εκείνος μου αρνήθηκε. Το παράξενο ήταν ότι ενώ ήθελα να τον νιώσω πάνω μου, να περάσουμε την νύχτα μαζί και να αρχίσουμε ξανά την σχέση μας, χαιρόμουν που δεν υπέκυπτε. Η αυτοσυγκράτηση του, μου έδειχνε ότι ήταν ένας δυνατός χαρακτήρας με ισχυρή θέληση. Ήλπιζα ότι αυτή η καθυστέρηση θα μας έβγαινε σε καλό. Μου είχε πει ότι τα πράγματα μεταξύ μας δεν ήταν τόσο απλά και τον πίστευα. Ήμουν ερωτευμένη μαζί του και ήμουν σίγουρη ότι τα αισθήματα ήταν αμοιβαία.
Τρεις εβδομάδες είχαν περάσει και ο Στέργιος δεν φαινόταν διατεθειμένος να με αφήσει να μπω κανονικά στην ζωή του. Σήμερα το απόγευμα, με είχε καλέσει η Ελπίδα στο σπίτι της και υπέθετα ότι θα μου έλεγε για το ταξίδι μας. Την Πέμπτη είχε ραντεβού με τον γιατρό της στην Θεσσαλονίκη και δεν έπρεπε να το χάσει. Σήμερα τον είχα δει μόνο το πρωί για λίγο, ήρθε από τον στάβλο και αφού διέταξε τον Θανάση να του φέρει ξηρά τροφή για τον Αίολο με άρπαξε και με στρίμωξε σε μία αθέατη γωνία. Ήταν απότομος και ασυγκράτητος! Σύντομα θα έσπαγε, το κορμί μου σπαρταρούσε στην αγκαλιά του και τα πόδια μου δεν με κρατούσαν πια... και εκείνος βέβαια δεν βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση. Το σώμα του σκλήρυνε στην επαφή μας και η ανάσα του έβγαινε βαριά... Με άφησε με δυσκολία και με κοίταξε με βλέμμα που υποσχόταν τα πάντα!
