κεφάλαιο 14

6.8K 882 42
                                    

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

ΣΤΕΡΓΙΟΣ

Όταν επέστρεψε ο Μιχάλης, μας βρήκε στο σπίτι της Μυρτώς να παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια με τον Γρηγόρη. Ήμουν ακόμα έξαλλος με όλο αυτό που είχε συμβεί πίσω από την πλάτη μου αλλά η Μυρτώ κατάφερε να με ηρεμήσει λέγοντας μου ότι όλα θα πήγαιναν καλά και τίποτα κακό δεν θα γινόταν. Τον ρώτησα σε ποιο μαγαζί τις είχε αφήσει και τι ώρα θα πήγαινε να τις πάρει. Αφού μου απάντησε και με καθησύχασε, ενημερώνοντας με ότι γνώριζε τον ιδιοκτήτη ξεκίνησε να παίζει μαζί μας και η Μυρτώ σηκώθηκε να μας ετοιμάσει κάτι ελαφρύ για να τσιμπήσουμε...

«Κέρδισα πάλι! Μαμά, μαμά!! Τους κέρδισα πάλι...» φώναζε στην μητέρα του όλο καμάρι τρέχοντας γύρω γύρω ενώ εμείς ετοιμαζόμασταν για το επόμενο παιχνίδι. Ο Μιχάλης ξεκίνησε να τον πειράζει αλλά ο μικρός, μας έκανε να αισθανθούμε αμήχανα.

«Μυρτώ μην τον ακούς, ο μικρός νομίζω ότι μας κλέβει!»

«Η κλεψιά είναι πολύ κακό πράγμα και εγώ δεν το κάνω! Αυτοί που κλέβουν τιμωρούνται... πάνε φυλακή!» και οι δύο ανταλλάσαμε ματιές χωρίς να μιλάμε, μέχρι που ήρθε η Μυρτώ και πήρε τον λόγο.

«Έχεις δίκιο Γρηγόρη, η κλεψιά τιμωρείται... με διάφορους τρόπους...»

«Λοιπόν ας αφήσουμε τις κλάψες και ας ξεκινήσουμε καινούριο παιχνίδι! Στέργιο εσύ τι λες;»

«Εγώ λέω ότι είναι πολύ αργά και ο μικρός θα πρέπει να πάει για ύπνο!» κόντευε δώδεκα και ήταν ακόμα γεμάτος ενέργεια!

«Αφού το ξέρεις ότι ο ανιψιός μου είναι νυχτοπούλι!» σηκώθηκα όρθιος και κοίταξα τον Γρηγόρη λοξά, κρατούσε τον μικρό ανάποδα και εκείνος προσπαθούσε να του ξεφύγει..

«Με όλα αυτά που του κάνεις δεν πρόκειται να κοιμηθεί...» κοίταξα την Μυρτώ και χαμογελούσε. Αυτοί οι δύο ταίριαζαν τόσο πολύ και όμως δεν έλεγαν να το καταλάβουν ακόμα. «Θα πάω εγώ να τις πάρω... τι ώρα τους είπες;»

ΚΛΕΦΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙWhere stories live. Discover now