Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Αυτό που είχα να του πω δεν ήταν ένα απλό μυστικό, ήταν κάτι πολύ σοβαρό και δεν ήξερα πως θα αντιδρούσε. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να του το κρύβω άλλο και μετά από όλα όσα μου είχε αποκαλύψει εκείνος όφειλα και εγώ να είμαι ειλικρινής μαζί του. Θα του έλεγα ότι γνωριζόμασταν από παλιά και θα τον διαβεβαίωνα ότι δεν ένιωθα τίποτα για εκείνον. Με αγκάλιασε σφιχτά, η πλάτη μου ακουμπούσε στο στέρνο του και τα χέρια του με άγγιζαν απαλά. Τα χείλη του ακούμπησαν στο πλάι του λαιμού μου και για μερικά δευτερόλεπτα φοβήθηκα πως η εξομολόγηση μου θα μου τα στερούσε όλα αυτά... την αγάπη του, την εμπιστοσύνη του, την σιγουριά που ένιωθα δίπλα του, την ζεστή αγκαλιά του...
«Πόσο σοβαρό είναι αυτό που θέλεις να μου πεις;» τον ένιωθα να χαμογελάει. Με φίλησε άλλη μια φορά στην βάση του λαιμού μου περιμένοντας με να μιλήσω.
«Ήθελα να στο πω από την πρώτη στιγμή αλλά δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα. Ίσως φοβήθηκα την αντίδραση σου...» γύρισα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω και το βλέμμα του ήταν εξεταστικό.
«Τι συμβαίνει Κατερίνα;» ο τόνος της φωνής του ήταν σοβαρός, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του άλλαξαν και μου φάνηκε ότι αγωνιούσε να ακούσει αυτά που είχα να του πω.
«Δεν ξέρω πώς να σου το πω... δεν φταίω εγώ αλήθεια σου λέω...» δεν πρόλαβα να τελειώσω την φράση μου και με γύρισε στην αγκαλιά του με τέτοιο τρόπο ώστε να τον κοιτάζω. Τα μάτια του έλαμπαν χαρούμενα, δεν μπορούσα να καταλάβω.
«Ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας! Και οι δύο φταίμε και είμαι πολύ χαρούμενος!» τα χείλη του αναζήτησαν τα δικά μου με ορμή, η γλώσσα του άρχισε να με ξεσηκώνει και οι αναστεναγμοί μου πνίγονταν στο στόμα του. Δεν ήξερα από πού προέκυψε τόσο πάθος στα ξαφνικά αλλά αφέθηκα να το απολαύσω. «Σ'αγαπάω πάρα πολύ και θα αγαπάω και το παιδί μας...» συνέχιζε να με φιλάει αλλά εγώ έμενα ακίνητη. Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω αυτό που είχα ακούσει μόλις. Νόμιζε ότι ήμουν έγκυος; Αυτό νόμιζε ότι ήταν το σοβαρό που ήθελα να του πω; Μακάρι να ήταν αλλά δεν ήταν! Έβαλα το χέρι μου στο στέρνο του και προσπάθησα να τον απομακρύνω, με κοίταξε σαστισμένος.
