Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ
Κάτι έπρεπε να κάνω για να απασχολήσω το μυαλό μου. Οι σκέψεις μου ήταν μπερδεμένες... η Κατερίνα στεκόταν λίγο πιο πέρα και με παρακολουθούσε όσο τακτοποιούσα τον Αίολο. Χωρίς να το θέλω, αναγκάστηκα να αναφέρω κάποια κομμάτια του παρελθόντος μου σε κάποιον ξένο και το περίεργο ήταν ότι ένιωθα εντάξει με αυτό. Ενώ δεν της είπα κάτι συγκεκριμένο, είδα την Κατερίνα να συμμερίζεται την ανησυχία μου και να δικαιολογεί κατά ένα μέρος την συμπεριφορά μου απέναντι της. Δεν ξέρω τι με ώθησε να κάνω αυτές τις εξομολογήσεις...
Όταν με πήρε τηλέφωνο η Μυρτώ και μου είπε ότι η μικρή φεύγει, αισθάνθηκα απαίσια. Όχι μόνο για τον τρόπο που της είχα φερθεί αλλά και για τον πόνο που θα προκαλούσα στην αδερφή μου. Εκείνη την ώρα βρισκόμουν με τον Αίολο έξω και τον προετοίμαζα για την πρωινή του εκπαίδευση. Την σκεφτόμουν να φεύγει απογοητευμένη με δάκρυα στα μάτια αλλά δεν φαντάστηκα στιγμή, ότι θα έφευγε τελείως από το κτήμα! Χωρίς να το σκεφτώ, τον καβάλησα και ξεκίνησα να τρέχω μέσα από το δάσος για να τους προλάβω. Ήξερα ότι εάν έπαιρνα το σύντομο μονοπάτι θα κατάφερνα να βγω μπροστά τους, έτσι και έγινε...
Την παρακολουθούσα με την περιφερειακή μου όραση, ήμουν σίγουρος ότι σκεφτόταν όσα της είχα πει λίγα λεπτά πριν. Ξεκίνησα το τάισμα που είχε μείνει πίσω και περίμενα υπομονετικά. Η απόφαση ήταν δική της, δεν θα της χάιδευα τα αυτιά με υποσχέσεις και ψεύτικα καλοπιάσματα. Ότι ήταν να κάνω το είχα κάνει... η ιδέα ότι μπορεί να ήταν άνθρωπος της Αλεπούς είχε βγει από το κεφάλι μου αλλά και πάλι δεν την γνώριζα τόσο καλά ώστε να μπορώ να την εμπιστευτώ ολοκληρωτικά. Είχα αρχίσει να αγχώνομαι ώσπου κάποια στιγμή, έβγαλε το μπουφάν της, ανασήκωσε τα μανίκια της και άρχισε να με βοηθάει στο τάισμα. Δεν μιλούσαμε παρά μόνο δουλεύαμε...
Λίγο πριν τελειώσουμε, μας πλησίασε ένας από τους εργάτες που δούλευαν στο κτήμα και με ενημέρωσε ότι είχε δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα στις εγκαταστάσεις με τα ζώα και έπρεπε να πάω από εκεί για να βρω μια λύση. Η Κατερίνα αμέσως έσπευσε να με διαβεβαιώσει ότι δεν υπήρχε πρόβλημα...
