Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ
Όταν επιστρέψαμε στο κτήμα, τακτοποιήσαμε τα άλογα στον στάβλο και έπειτα περπατήσαμε μέχρι το σπίτι της. Οι κουβέντες που ανταλλάξαμε ήταν ελάχιστες. Η Κατερίνα φαινόταν βυθισμένη στις σκέψεις της, σε παρόμοια κατάσταση βρισκόμουν και εγώ. Στην ατμόσφαιρα γύρω μας υπήρχε μια έντονη αμηχανία και δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να πω κάτι ή απλά να την αφήσω και να φύγω. Τα συναισθήματα που ένιωθα απέναντι σε αυτή τη γυναίκα ήταν πολύ δυνατά και φοβόμουν τον εαυτό μου κοντά της. Φοβόμουν αυτό που μπορούσα να γίνω για εκείνη...
Ανεβήκαμε τα σκαλιά της βεράντας και στάθηκα πίσω της. Έσκυψε και πήρε από την γλάστρα το κλειδί της πόρτας. Έπειτα έστρεψε το πρόσωπο της προς τα εμένα και με κοίταξε, το ίδιο έκανα και εγώ. Τα μάτια της, τα χείλη της...
«Στέργιο... δεν ξέρω αν τελικά έκανα καλά που σου μίλησα. Απλά ήθελα να ξέρεις...» χαμήλωσε το βλέμμα της και η επαφή μας χάθηκε. Ήθελα να την αγγίξω, να της δώσω κουράγιο αλλά δεν το έκανα.
«Καλά έκανες και μου μίλησες. Να ξέρεις ότι εδώ, μαζί μας είσαι ασφαλής.»
«Θέλεις... θέλεις να έρθεις μέσα;» Το ήθελα πολύ «Ξέρω ότι βλέπεις κάποια και ίσως αυτό που σου ζητάω να είναι δύσκολο... απλά δεν θέλω να μείνω μόνη αυτή τη στιγμή.» νόμιζε ότι είμαι με κάποια και απλά με ήθελε για παρέα.
«Μπορώ να κάτσω λίγο μαζί σου.» Μπήκαμε μέσα και έβγαλα το τζάκετ μου. Εκείνη με ρώτησε αν θέλω να πιω κάτι και πήγε στην κουζίνα να μου φέρει μια μπύρα. Βολεύτηκα στον καναπέ της και έκατσε δίπλα μου. Δεν ήθελα να την ρωτήσω για το παρελθόν της, αρκετά είχε θυμηθεί για μία νύχτα. Ξεκίνησα να της μιλάω για το αυριανό πρόγραμμα και τις πορείες που είχαμε σχεδιάσει για τις επόμενες μέρες. Με ρώτησε αν μπορούσε να έρθει μαζί και της απάντησα θετικά.
«Μπορείς να έρθεις αρκεί να μη φύγεις μόνη σου.»
«Όχι, δεν θα φύγω.» είπε με απαλή φωνή και έγειρε στον ώμο μου. Η τηλεόραση εδώ και λίγη ώρα έπαιζε μία ελληνική ταινία σε χαμηλή ένταση και η Κατερίνα έμοιαζε να την παρακολουθεί. Όταν την ξανά κοίταξα είχε κλείσει τα μάτια της και έδειχνε κοιμισμένη. Με πολύ προσοχή την πήρα στην αγκαλιά μου και την πήγα στο κρεβάτι της. Προσεχτικά έβγαλα τις μπότες της και της ξεκούμπωσα το τζιν. Της το έβγαλα και την σκέπασα. Πριν βγω από την πόρτα την άκουσα να με φωνάζει νυσταγμένη...
