Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ
Τις τελευταίες μέρες είχαν συμβεί πολλά και το μυαλό μου ήταν συνεχώς απασχολημένο. Η εξομολόγηση της Κατερίνας δεν με είχε αφήσει αδιάφορο, απλά η ανησυχία μου για τις κινήσεις της αλεπούς, είχε απορροφήσει όλη μου την προσοχή και μαζί με τον Μιχάλη προσπαθούσαμε να μάθουμε εάν βρίσκεται εκείνος πίσω από τα μαύρα τζιπ. Εκείνο το βράδυ που η Κατερίνα μου αποκάλυψε ότι είναι κτηνίατρος ένιωσα περίεργα. Σίγουρα χάρηκα αλλά ταυτόχρονα ένιωσα μία ενόχληση που δεν μου το είχε πει τόσο καιρό.
Για αρκετές ώρες προσπαθούσα να μπω στο μυαλό της για να βρω τον λόγο που δεν το είχε κάνει... όταν μου μίλησε για την ζωή της με περισσότερες λεπτομέρειες κατάλαβα ποσό έχει πληγωθεί από την οικογένεια της και ειδικότερα από τον πατέρα της. Στην ερώτηση μου, εάν της έλειπε η παλιά της ζωή, μου απάντησε ότι δεν θα άλλαζε με τίποτα αυτό που ζούσαμε αυτή τη στιγμή και η καρδιά μου γέμισε τύψεις. Εκείνη μου είχε εξομολογηθεί τα πάντα και εγώ της κρατούσα την προηγούμενη ζωή μου μυστική.
Ήξερα ότι δεν είναι εύκολο να ανοίξεις την καρδιά σου και να μιλήσεις για το παρελθόν σου, στην δικιά μου περίπτωση ήταν ακόμα δυσκολότερο γιατί εγώ σε αντίθεση με εκείνη δεν είχα κάνει τίποτα καλό. Αν εξαιρούσα τις σπουδές γεμολογίας που με είχε αναγκάσει ο Αποστολίδης να κάνω, όλα τα υπόλοιπα, οι ληστείες δηλαδή, δεν ήταν κάτι το οποίο ήθελα να ομολογήσω ούτε να περηφανευτώ για αυτές. Μπορεί να ξεκίνησα αυτή τη ζωή για να βοηθήσω την Ελπίδα, αλλά δεν σταμάτησα να το κάνω όταν δεν χρειαζόταν πια. Η επιλογή μου αυτή, είχε σαν αποτέλεσμα να χαθεί η ζωή του Γρηγόρη άδικα... οι τύψεις που ένιωθα δεν θα έφευγαν ποτέ. Μπορούσα να το είχα αποτρέψει, εάν είχα πει όχι τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.
Η Κατερίνα ήταν για εμένα ένα πολύ δυνατό πλάσμα, η καρδιά της ήταν γεμάτη πάθος και δεν φοβόταν να διεκδικήσει αυτό που επιθυμούσε. Όσες δυσκολίες και αν της έβαλε ο πατέρας της, εκείνη συνέχισε να επιμένει και τελικά έκανε το όνειρο της πραγματικότητα. Σίγουρα θα της μιλούσα, θα έβρισκα το κουράγιο και θα της τα έλεγα όλα. Την εμπιστευόμουν και την αγαπούσα, δεν πίστευα ότι το παρελθόν μου θα την έκανε να με αφήσει... τουλάχιστον αυτό ήλπιζα. Όταν θα ερχόταν η στιγμή, θα άνοιγα την ψυχή μου και θα της μιλούσα για τα πάντα, δεν θα άφηνα τίποτα κρυφό ανάμεσα μας. Προς το παρών βέβαια προείχαν άλλα θέματα σοβαρότερα.
