Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ
Άνοιξα τα μάτια μου και το βλέμμα μου έπεσε στην επιγραφή "μην καπνίζεται", κάνοντας με να συνειδητοποιήσω ότι βρίσκομαι μέσα στο αεροπλάνο. Γύρισα το κεφάλι μου και παρατήρησα ότι η καμπίνα ήταν γεμάτη επιβάτες... ως επί το πλείστον ενήλικες αλλά υπήρχαν και μερικά παιδιά. Οι περισσότεροι κοιμόντουσαν αμέριμνοι. Μέχρι να φτάσουμε στο αεροδρόμιο του Κέιπ Τάουν θέλαμε ακόμη έξι ώρες. Έριξα μια ματιά στα δεξιά μου και αντίκρισα τον Μιχάλη και τον Κώστα να κοιμούνται του καλού καιρού. Η μέρα που ξημέρωνε σίγουρα θα ήταν έντονη και απρόβλεπτη. Ο Αποστολίδης είχε φροντίσει για όλα και έπρεπε να τον εμπιστευτώ. Δεν τον συνέφερε να πάει κάτι στραβά, η αμοιβή που θα κέρδιζε, ήταν κάτι που το ήθελε πολύ...
Θυμήθηκα την μέρα που είχαμε πάει στο γραφείο του... όταν τον ρώτησα εάν θα μας βοηθήσει ή όχι, δεν απάντησε αμέσως. Με παρατηρούσε εξεταστικά, με άφηνε να ψήνομαι. Ήθελε να διαβάσει στο πρόσωπο μου, πόσο πολύ ήθελα την βοήθεια του έτσι ώστε να ζητήσει την ανάλογη αμοιβή. Όταν έβγαλε τα συμπεράσματα του, σηκώθηκε όρθιος και πλησίασε το παράθυρο. Έμεινε ακίνητος, έμοιαζε σα να απολάμβανε την θέα αλλά δεν γελιόμουν, ήξερα ότι το μυαλό του έπαιρνε χιλιάδες στροφές και οι σκέψεις μου επιβεβαιώθηκαν όταν άκουσα τα λόγια του.
«Μπορώ να σου βρω όλες τις πληροφορίες που χρειάζεσαι σε τέσσερις μέρες... Ίσως σου οργανώσω και ένα πλάνο για την άμεση προσέγγιση της κοπέλας εάν χρειαστεί...» δεν μίλησα, ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος. Περίμενα να συνεχίσει. « Πριν όμως, θα πρέπει να μιλήσουμε για την αμοιβή μου! Εφόσον δεν έχεις το διαμάντι... θα πρέπει να με πληρώσεις με κάποιον άλλο τρόπο!» Γύρισε προς το μέρος μας και το βλέμμα του έπεσε πάνω μου. Φαινόταν τρομακτικά ψύχραιμος, κάτι που ήλπιζα να έκανα και εγώ.
«Σε ακούω... σίγουρα κάτι θα έχεις σκεφτεί.» είπα. Τα λόγια του πάντα ήταν μετρημένα. Ήμουν σίγουρος ότι είχε σκεφτεί πολύ προσεκτικά τι θα ζητούσε και η αλήθεια ήταν ότι ανησυχούσα.
