ΚΛΕΦΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙ

κεφάλαιο 64

ΣΤΕΡΓΙΟΣ

Λίγο πριν τις δώδεκα το μεσημέρι, βρισκόμασταν έξω από το γραφείο του Άλεξ Πέτρου. Η γραμματέας του μας ζήτησε πολύ ευγενικά να περιμένουμε και αυτό κάναμε. Και οι τρεις φαινόμασταν ταλαιπωρημένοι από τις τελευταίες μέρες αλλά δείχναμε απόλυτα ψύχραιμοι για αυτό που σκοπεύαμε να κάνουμε. Ο Μιχάλης έμοιαζε τελείως άυπνος και μπορούσα εύκολα να καταλάβω ποιος ήταν ο λόγος. Σήμερα θα αντίκριζε για ακόμα μια φορά τον δολοφόνο του αδερφού του, μόνο που αυτή τη φορά θα το γνώριζε. Κοίταξα το ρολόι μου και υπολόγισα τα λεπτά που έμεναν μέχρι να μπει στο γραφείο η Κατερίνα. Την είχα ενημερώσει ήδη με μήνυμα, ότι θα της άφηνα ένα πακέτο στην ρεσεψιόν, το οποίο θα περιείχε μέσα οδηγίες. Εκτός από τις οδηγίες, το πακέτο περιείχε και την καρφίτσα με το ροζ διαμάντι.

Με μία γρήγορη έρευνα που κάναμε σήμερα το πρωί, ανακαλύψαμε ότι η συγκεκριμένη καρφίτσα άνηκε σε κάποιο μέλος της βασιλικής οικογένειας, είχε χαθεί ή μάλλον κλαπεί σε κάποια εκδήλωση πριν πολλά χρόνια και από τότε είχαν εξαφανιστεί τα ίχνη της. Επίσης το μονόπετρο που είχε στην κατοχή του, είχε κλαπεί από έναν πολύ γνωστό οίκο την ημέρα που ήταν προγραμματισμένη η δημοπρασία του. Για το μπλε διαμάντι δεν καταφέραμε να μάθουμε πληροφορίες αλλά ήμασταν σίγουροι ότι δεν το είχε αποκτήσει νόμιμα. Ήλπιζα ότι ο Άλεξ θα τα έχανε μόλις έβλεπε την Κατερίνα να φοράει την καρφίτσα και θα φανέρωνε τον πραγματικό του εαυτό. 

Έπρεπε να τον κάνω με κάποιο τρόπο να παραδεχτεί πως εκείνος βρισκόταν πίσω από τις κλοπές των συγκεκριμένων κοσμημάτων και ίσως κατάφερνα να τον κάνω να ομολογήσει τι είχε συμβεί εκείνη την ημέρα στο ξενοδοχείο. Ο Κώστας είχε στην τσέπη του ένα μικροσκοπικό μαγνητόφωνο τελευταίας τεχνολογίας που περίμενε να καταγράψει όλα όσα θα λέγονταν σε λίγο μέσα στο γραφείο αυτού του καθάρματος. Ήμουν αποφασισμένος να αποσπάσω την ομολογία του με κάθε τρόπο... ασυναίσθητα κάνοντας αυτή τη σκέψη έβαλα το χέρι στην μέση μου και έπιασα το όπλο που είχα κρυμμένο. Δεν θα δίσταζα να το χρησιμοποιήσω σε περίπτωση που κρινόταν απαραίτητο.

«Ο κύριος Πέτρου σας περιμένει! Μπορείτε να περάσετε!» ακούσαμε την γραμματέα του να λέει με επαγγελματικό ύφος και χωρίς να χάσουμε χρόνο σηκωθήκαμε όρθιοι. Έστρωσα το κοστούμι μου και περπάτησα μπροστά. Η κοπέλα άνοιξε την πόρτα και περάσαμε στο γραφείο του. Ο Άλεξ σηκώθηκε όρθιος και μετά τις απαραίτητες χειραψίες μας πρότεινε να καθίσουμε και μας ρώτησε εάν θα προτιμούσαμε καφέ, τσάι ή κάτι πιο δυνατό. Και οι τρεις αρνηθήκαμε ευγενικά. Η γραμματέας του, έκλεισε την πόρτα και επιτέλους μείναμε μόνοι.