Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ
Είχε έρθει επιτέλους η στιγμή να διαβάσω το γράμμα που μου είχε αφήσει φεύγοντας, η Κατερίνα. Είχε περάσει αρκετός καιρός και ένιωθα έτοιμος να μάθω τι αισθανόταν την ώρα που μας άφηνε όλους πίσω. Μετά από την απόφαση που είχα πάρει, μου φαινόταν ευκολότερο, δεν είχε τόση σημασία πια, θα την έβρισκα και θα προσπαθούσα να την κάνω να καταλάβει ότι μαζί μπορούσαμε να γίνουμε ευτυχισμένοι. Το άνοιξα και άρχισα να διαβάζω τα στρογγυλεμένα γράμματα της, στο μυαλό μου για ακόμα μια φορά ήρθε η μορφή της... μπορεί να είχαν περάσει μήνες αλλά θυμόμουν την κάθε μικρή λεπτομέρεια του προσώπου της, την μικρή ρυτίδα έκφρασης που εμφανιζόταν που και που ανάμεσα στα μάτια της, τον τρόπο που γελούσε χαρούμενα και έλαμπε ολόκληρη όταν με έβλεπε...
"Στέργιο μου, ότι και να γίνει θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπάω πάρα πολύ. Νομίζω σε ερωτεύτηκα πριν ακόμα σε αντικρίσω! Θυμάμαι άκουσα για πρώτη φορά την φωνή σου, σε εκείνη την καφετέρια που είχες έρθει για να βρεις υπάλληλο για τους στάβλους. Χωρίς να σε δω, στο άκουσμα της φωνής σου και μόνο με έπιασε ταραχή. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και τα χέρια μου είχαν ιδρώσει αδικαιολόγητα! Εγώ μπορεί να μην το ήξερα ότι ήσουν ο άντρας των ονείρων μου, η καρδιά, το σώμα και το μυαλό μου όμως το κατάλαβαν αμέσως και έτσι βρέθηκα στο κτήμα σου να ζητάω δουλειά!
Το αυστηρό ύφος και η αγριάδα σου, θα έπρεπε να με αποθαρρύνουν και να το βάλω στα πόδια αλλά δεν μπορούσα να φύγω μακριά σου. Νόμιζα ότι ήταν το πείσμα μου και η ξεροκεφαλιά μου αλλά έκανα λάθος, τώρα το ξέρω καλά! Σε ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα, βαθιά και με πάθος. Παρόλα αυτά, η απόφαση μου να φύγω δεν μπορεί να αλλάξει. Όπως ξέρεις, έχω κάποιους ανοιχτούς παλιούς λογαριασμούς πίσω στο σπίτι μου και ήρθε η ώρα να τους κλείσω μια και καλή για να μπορέσω να αναπνεύσω κάποια στιγμή ελεύθερη!
Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα μου πάρει, γι'αυτό δεν σου ζητάω να με περιμένεις... προσπάθησε να με καταλάβεις και να με συγχωρέσεις. Μερικές καταστάσεις βρίσκονται πάνω από εμάς και δεν μπορούμε να τις διαχειριστούμε όπως θα θέλαμε. Αν πάθαινες κάτι εσύ ή κάποιος άλλος από την οικογένεια μας εξαιτίας μου, το ξέρεις ότι τους νιώθω όλους και δικιά μου οικογένεια, δεν θα το συγχωρούσα ποτέ στον εαυτό μου. Την φροντίδα και την αγάπη που μου δώσατε τόσους μήνες, θέλω να σας την ανταποδώσω... θέλω να ξέρεις ότι θα είστε συνέχεια στο μυαλό και στην καρδιά μου.
