Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ
Το επόμενο πρωί σηκώθηκα ως συνήθως απ'τα χαράματα και πριν ακόμα προλάβει να χαράξει ξεκίνησα για τους στάβλους. Είχα πολλά να κάνω και ήθελα να τελειώνω μια ώρα αρχύτερα. Το κρύο και η υγρασία ήταν έντονα, μπορεί να τα είχα συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια αλλά και πάλι δυσκολευόμουν, δεν μπορούσα να δουλέψω όπως ήθελα και όλα γίνονταν με περισσότερο κόπο. Αργότερα, όταν ο καιρός θα αγρίευε για τα καλά, φέρνοντας μαζί του χιόνια και θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν θα είχαμε σοβαρότερα προβλήματα τα οποία θα έπρεπε να λύσουμε...
Ξεκίνησα να ελέγχω τα άλογα, μέχρι να τελειώσω ήρθε και ο Θανάσης. Του έδωσα οδηγίες και μπήκαμε σε ένα γρήγορο ρυθμό εργασίας. Ήθελα να ξεμπερδεύω, ο Μιχάλης είχε κανονίσει να έρθουν προμήθειες για τα ζώα και έπρεπε να είμαι εκεί όταν θα έφτανε το φορτηγό για να τον βοηθήσω να ξεφορτώσουμε. Όσο και αν προσπαθούσα να συγκεντρωθώ στις δουλειές που έκανα το μυαλό μου βρισκόταν συνεχώς σε εκείνη. Είχα μάθει να είμαι υπομονετικός στην ζωή μου και η αλήθεια ήταν ότι το κατάφερνα σε γενικές γραμμές αρκετά καλά... με την Κατερίνα όμως όλα ήταν διαφορετικά. Η υπομονή μου είχε εξαντληθεί εδώ και πολύ καιρό, από την στιγμή που έμαθα ότι δεν έφυγε με δικιά της επιλογή, τουλάχιστον όχι ολοκληρωτικά, κάτι με έσπρωχνε να την βρω το συντομότερο δυνατό.
Αργότερα συναντηθήκαμε ξανά όλοι μαζί στο εστιατόριο. Χθες το βράδυ, μετά από πολύωρη συζήτηση καταλήξαμε ότι η ιδέα του Κώστα, ήταν η μόνη που μπορούσε να μας προσφέρει σίγουρα και άμεσα αποτελέσματα. Όλοι πιστεύαμε ότι η Κατερίνα, δεν είχε φύγει με την θέληση της. Δεν ήξερα αν κινδύνευε, η συζήτηση που είχα χθες με την Κάσσυ με έκανε να καταλάβω ότι κάτι συνέβη την βραδιά εκείνη στο μπαρ, ανησυχούσα πολύ και το μόνο που ευχόμουν ήταν να είναι ασφαλής.
Είχαμε βρει τον τρόπο να μάθουμε τις πληροφορίες που χρειαζόμασταν... Το μόνο πρόβλημα ήταν η αμοιβή που θα ζητούσε η Αλεπού και η διάθεση που θα είχε μόλις άκουγε για εμάς. Μπορεί όπως μας είπε ο Κώστας να είχε αφήσει τα παλιά πίσω, έτσι νόμιζε εκείνος τουλάχιστον, αλλά δεν γελιόμουν... ο Αποστολίδης ήταν ένας πανέξυπνος άνθρωπος που δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Μπορεί να σταμάτησε το κυνήγι μας, αλλά σίγουρα δεν ξέχασε ότι κάτι του χρωστούσαμε! Τον ήξερα πολύ καλά και καταλάβαινα πως δούλευε το μυαλό του, ίσως για αυτό πήρα τότε την απόφαση να τα γκρεμίσω όλα και να φύγω. Ήταν ύπουλος και υπομονετικός άνθρωπος, πάντα περίμενε την κατάλληλη στιγμή, όταν καταλάβαινε ότι ο αντίπαλος του έπεφτε ζητώντας βοήθεια τότε εμφανιζόταν μπροστά του παριστάνοντας τον καλό Σαμαρείτη. Τον βοηθούσε να σηκωθεί, να σταθεί στα πόδια του και έπειτα ζητούσε την ανταμοιβή του!
