Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ
Για ακόμα μία φορά η Μάρα ήταν στην ώρα της για το μάθημα μας. Από την ημέρα που της εξήγησα πως αν αργεί θα χάνει το μάθημα, δεν καθυστέρησε ποτέ ξανά! Τις περισσότερες φορές με περίμενε ήδη και αρχίζαμε κατευθείαν. Έκανε ότι ακριβώς της έλεγα και ακολουθούσε τις οδηγίες μου κατά γράμμα. Η συμπεριφορά της προς το ζώο είχε βελτιωθεί και έμοιαζε να ενδιαφέρεται πραγματικά. Συνέχιζε να με προκαλεί με τα λόγια της και πολλές φορές με την στάση του σώματός της. Όσο και αν της ξεκαθάριζα ότι δεν ενδιαφέρομαι και δεν είμαι διαθέσιμος εκείνη τόσο πιο πιεστική γινόταν.
Σήμερα ήταν για ακόμα μια φορά αποφασισμένη να με φτάσει στα άκρα. Είχε μάθει τον τελευταίο καιρό ότι είμαι μαζί με την Κατερίνα και συνέχεια με προκαλούσε βάζοντας εκείνη στο στόχαστρο. Ιππεύαμε προς την άκρη του κτήματος, αυξάνοντας και μειώνοντας τον ρυθμό μας ανάλογα τα παραγγέλματα που της έδινα.
«Μάρα! Είπα να κόψεις ταχύτητα!» με κοίταξε πάνω από τον ώμο της και τράβηξε τα χαλινάρια δυνατά αναγκάζοντας το ζώο να ακινητοποιηθεί εντελώς.
«Βαρέθηκα συνέχεια εδώ γύρω! Πότε θα πάμε καμιά βόλτα πιο μακριά;» στη φωνή της διέκρινα καθαρά την δυσαρέσκεια της.
«Τα μαθήματα γίνονται μέσα στον χώρο του κτήματος. Εάν θες να πας βόλτα θα πρέπει να συνεννοηθείς με την Ελπίδα για να σε βάλει σε κάποιο γκρουπ. Ο Μιχάλης σχεδόν κάθε απόγευμα έχει ομάδα μαζί του...»
«Δεν θέλω να πάω με τον Μιχάλη και το ξέρεις Στέργιο! Με εσένα θέλω να πάω...»
«Μάρα, κάποια στιγμή θα πρέπει να παρατήσεις αυτό το παιχνιδάκι! Εγώ δεν είμαι για εσένα και εσύ σίγουρα δεν είσαι για εμένα! Βρες κάποιον της ηλικίας σου και παίξε μαζί του όσο θες! Με έχεις κουράσει και η υπομονή μου έχει αρχίσει να εξαντλείτε...»
«Δεν καταλαβαίνεις...» προσπαθούσε να βρει τις λέξεις για να συνεχίσει.
«Καταλαβαίνω μία χαρά! Στην πραγματικότητα δεν θες εμένα, θες απλά να κατακτήσεις κάποιον ο οποίος δεν ενδιαφέρεται. Ο μόνος λόγος που δε σε διώχνω είναι γιατί γνωρίζω τον πατέρα σου χρόνια...»
