Ο Στέργιος πάντα ήταν τίμιος στη ζωή του... μέχρι που χρειάστηκε να κλέψει για πρώτη φορά! Δεν ήταν δύσκολο να σταματήσει να το κάνει απλά ήταν πολύ πιο εύκολο να συνεχίσει...
Η Κατερίνα ποτέ δεν ένιωσε ελεύθερη, ούτε καν στο ίδιο της το σπίτι... έψ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Η έκπληξη που μας επιφύλαξε ο Παναγιώτης ήταν πολύ μεγάλη. Κανένας μας δεν το περίμενε ότι θα ερχόταν εδώ και ειδικότερα η Ελπίδα που τις τελευταίες μέρες απέφευγε να απαντήσει στις κλήσεις του. Βέβαια δεν είμαι σίγουρη ποιος από τους δύο μας της είχε κάνει την μεγαλύτερη έκπληξη, εκείνη πάντως είχε μείνει για αρκετή ώρα άφωνη! Όταν τελικά αποφασίστηκε πως θα κοιμόμασταν, μπήκαμε όλοι μαζί στο ασανσέρ και ανεβήκαμε στον όροφο μας. Δεν μπορούσα να κοιτάξω κανέναν στα μάτια και ειδικότερα εκείνη. Ντρεπόμουν που είχα σχέση με τον αδερφό της και της το έκρυβα. Δεν ξέρω πως μπόρεσα να ξεστομίσω την πρόταση μου, μου βγήκε τελείως αυθόρμητα, χωρίς να το σκεφτώ καθόλου! Το θεώρησα πολύ λογικό να κοιμηθεί εκείνη με τον Παναγιώτη και εγώ με τον Στέργιο. Έτσι και αλλιώς είχα σκοπό να της το έλεγα το Σαββάτο που θα επιστρέφαμε.
Όλοι μαζί μπήκαμε στο δωμάτιο μας και εγώ άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου. Η Ελπίδα κάποια στιγμή παρακάλεσε τους δύο άντρες να μας αφήσουν μόνες και εκείνοι το έκαναν χωρίς να φέρουν αντιρρήσεις. Ο Στέργιος με κοίταξε έντονα δίνοντας μου κουράγιο. Δεν είχα να φοβηθώ τίποτα, απλά ένιωθα άσχημα. Όταν η πόρτα έκλεισε και μείναμε μόνες έκατσα στο κρεβάτι και έκρυψα το πρόσωπο μου στα χέρια μου.
«Λοιπόν... εσύ και ο Στέργιος μαζί! Είναι αστείο που κανείς μας δεν είχε καταλάβει κάτι!» χαμογελούσε αμήχανα και την κοιτούσα μέσα από τα δάχτυλα μου. Ντρεπόμουν που ήρθαν έτσι τα πράγματα.
«Μόνο τις τελευταίες μέρες είμαστε πραγματικά μαζί, τον προηγούμενο καιρό απλά... γνωριζόμασταν.» προσπάθησα να δικαιολογηθώ.
«Τον τελευταίο καιρό ήξερα ότι κάτι είχε αλλάξει στην ζωή του, να σου πω την αλήθεια φοβόμουν μήπως έτρεχε κάτι με την Μάρα, του Λόλιου την κόρη.» την κοίταξα καχύποπτα. Για ποιο λόγο το είπε αυτό; Είχε δει κάτι;
