Τελευταία ώρα. Τα πάντα κυλούν ήσυχα στην αίθουσα. Δεν ακούγεται ούτε ψίθυρος. Με τα στυλό στα χέρια οι μαθητές κρατούν σημειώσεις μέχρι την τελευταία στιγμή. Τα μπλε τετράδια και τα βιβλία με το σκληρό εξώφυλλο περιμένουν με ανυπομονησία, μερικά μισάνοιχτα. Τα φερμουάρ απ' τις σχολικές τσάντες σε ετοιμότητα. Οι καρέκλες έτοιμες για κάθε απότομο γδάρσιμο στο γλιστερό πάτωμα. Μονάχα ένας ήχος, μια προειδοποίηση, μια προσταγή. Μόνο ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Πέντε...τέσσερα... τρία... δύο... ένα...
Και το κουδούνι χτυπά.
Τριξήματα από θρανία και καρέκλες, φωτοτυπίες και σελίδες βιβλίων που τσαλακώνονται γεμίζουν το κάθε χιλιοστό της τάξης.
Λυκειόπαιδα ξεχύνονται σαν σμήνος μανιασμένων μελισσών στους διαδρόμους κοπανώντας μεταλλικές πόρτες πίσω τους. Τρέχουν στο προαύλιο, βγάζουν τα κινητά, τραβούν φωτογραφίες.
Είναι γεγονός: μετά το τέλος των μαθημάτων γίνεται πανικός στο σχολείο.
Έχω ήδη βάλει το ένα ακουστικό στο αριστερό μου αυτί όταν ο Μίλτος με πλησιάζει με ταχύ βηματισμό.
«Που είναι η Ρίτα;», ρωτάω μόλις με φτάνει.
«Δεν τα έμαθες; Έφυγε νωρίτερα. Δεν ήταν πολύ καλά».
Αναρωτιέμαι αν είναι ο λόγος που φαντάζομαι.
«Είπε γιατί;».
«Όχι. Από την Νέλλη το έμαθα», απαντά με ένα χαμηλό ξεφύσημα.
Η Νέλλη είναι διπλανή της Ρίτα. Πολύ καλό κορίτσι, αλλά μερικές φορές χώνει την μύτη της εκεί που δεν πρέπει. Επιπλέον– και αυτή είναι υποψία της Ρίτας –είναι πολύ πιθανό να είναι τσιμπημένη με τον Μίλτο. Εδώ που τα λέμε τα περισσότερα κορίτσια στο λύκειο πρέπει να την έχουν πατήσει λίγο μαζί του. Τον κοιτάζουν με ένα βλέμμα ακόρεστης... πείνας. Όμως δεν τα αδικώ, ο Μίλτος είναι πάνω κάτω το πιο καλό αγόρι σε ολόκληρο το σχολείο, και σε παρουσιαστικό και σε χαρακτήρα.
«Τέλος πάντων. Θέλεις να σε πάω σπίτι;».
Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω, για πολλούςκαι διάφορους λόγους. Πρώτον, δε μου πολυαρέσει η ιδέα να παριστάνω τον easy rider καβαλώντας την μηχανή του Μίλτου που παρεμπιπτόντως δεν έχει πάρει και δίπλωμα. Δεύτερον, δεν πρέπει να μπω στον πειρασμό να του τα ξεφουρνίσω όλα. Δεν είμαι καλή στα ψέματα οπότε ας μη δημιουργώ άβολες καταστάσεις.
YOU ARE READING
Απ' το φαρμάκι βγαίνει αγάπη
Teen FictionLe cœur prend des décisions difficiles, contre nature, impossibles, paranoides. L'esprit prend des décisions raisonnables. (=Η καρδιά παίρνει αποφάσεις δύσκολες, αφύσικες, αδύνατες, παρανοϊκές. Το μυαλό παίρνει αποφάσεις λογικές.) . . . Ήταν ένα κορ...