Απ' το φαρμάκι βγαίνει αγάπη

38

«Λοιπόν;Τί μου έχεις για σήμερα;», με ρωτάει η Ρίτα καθώς διασχίζουμε με το πάσο μας το σχολικό προαύλιο.

Βάζω την τσάντα μου στον άλλο ώμο και ξεθάβω ένα βιβλίο Ιστορίας· φαίνεται ολοκαίνουργιο, όπως θα έπρεπε να είναι, μα το εσωτερικό κοσμούν στιχάκια, αποτυχημένες καρικατούρες, μουτζούρες από μπλε μελάνι, κρυφές συζητήσεις εν ώρα μαθήματος. Αν και αρχή της χρονιάς ακόμα,η δημιουργικότητά μου ξεδιπλώνεται απίστευτα γρήγορα. Κρατώ το βιβλίο κόντρα στο θώρακά μου.

«Μπα... Τίποται διαίτερο», απαντώ τεμπέλικα.

Τα μεγάλα μάτια της Ρίτας με κοιτάζουν από πάνω μέχρι κάτω εξετάζοντάς με. Ξέρει ότι της κρύβω κάτι, αλλά εγώ δεν είμαι έτοιμη για να της το αποκαλύψω.

Δεν έχω σκοπό να της κρατώ μυστικό επ' άπειρον την νέα μου σχέση, όμως νομίζω πως δεν θα το πάρει καλά αν της πω ότι το καινούργιο μου αγόρι είναι εκείνο που μας κατασκόπευε στην καφετέρια. Εδώ εγώ η ίδια δεν μπορούσα να το πιστέψω. Χρειάστηκα αρκετό χρόνο για να συμβιβαστώ με την ιδέα. Δεν περιμένω το ίδιο κι απ' την Ρίτα. Τουλάχιστον, κάτι καλό βγήκε απ'αυτήν την ιστορία. Οι τρομακτικοί εφιάλτες που είχα περί σκοτωμού τέλειωσαν το βράδυ που ο Ζαν κι εγώ επισημοποιήσαμε την σχέση μας. Έχω μπει και πάλι ενεργά στην καθημερινή μου ρουτίνα. Το μαύρο πέπλο που σκέπαζε τα πάντα γύρω μου έχει αρχίσει να χάνεται και να ξεφτίζει.Πλέον δεν φοβάμαι όταν περπατώ μονάχη στον δρόμο. Επίσης, επανήλθε ο ζήλος μου για τα θετικά μαθήματα ο οποίος, κακώς,είχε παραμεληθεί.

Η μαμά κι ο μπαμπάς έμαθαν τα πάντα εκείνη την νύχτα, λίγο μετά το παρολίγον μου ατύχημα. Όπως ήταν αναμενόμενο η μαμά ενθουσιάστηκε και πηδούσε απ' την χαρά της, εξάλλου αυτή είχε λυσσάξει να βρω αγόρι. Ο μπαμπάς δεν δήλωσε τόσο φανερά τον ενθουσιασμό του, όμως το έβλεπα στα μάτια του, ήταν κι εκείνος χαρούμενος για μένα. Ήξερα πως ήταν πολύ νωρίς να κάνω όνειρα για υτήν τη σχέση, μα δεν κατόρθωσα να κρύψω την ελπίδα στην φωνή μου όταν τους μιλούσα γι αυτόν. Έβγαινε αυθόρμητα,φυσικά.

Το βράδυ του Σαββάτου, σε εκείνο το κιτρινιασμένο χαρτί ο Ζαν μου είχε γράψει το κινητό του και μια διεύθυνση κατοικίας.Λαχταρούσα σαν τρελή να δω το σπίτι του.Δεν ήξερα που έμενε ακριβώς και πως ήτανο χώρος κατοικίας του, μα το μυαλό μου έκανε συχνές κι αδιάκοπες μανούβρες σκέψεων. Διαμέρισμα ή μονοκατοικία; Τί χρώμα ήταν βαμμένοι οι τοίχοι; Μπορούσες να αγναντεύεις άραγε το βουνό; Σκέψεις πολλές μα βιαστικές. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Τώρα το μόνο που θέλω είναι να μην αργήσω στο μάθημα της κυρίας Λουζάκη.Ξανά.

Φέτος με την Ρίτα είμαστε στο ίδιο τμήμα – επιτέλους! –κι όπως καταλάβατε μόνο μάθημα δεν κάνουμε. Αν κι εκείνη κάθεται δυο θρανία πίσω μου στην απέναντι σειρά, πάντα βρίσκουμε τρόπο να επικοινωνούμε στα λεγόμενα "βαρετά μαθήματα". Ο Μίλτος κάθεται ένα θρανίο δίπλα μου οπότε το μάθημα δεν καταντάει ποτέ βαρετό. Ο ένας καλύπτει τον άλλον κι οι τρεις μαζί τρελαίνουμε τους φιλολόγους. Είμαστε ωραία παρέα.

Τελικά, ύστερα από ένα ελαφρύ ρουθούνισμα, η Ρίτα μου τραβάει το μανίκι.

«Όσο κι αν θέλω να το παίξω Σέρλοκ Χόλμς πρωινιάτικα,έχουμε μια εργασία να κάνουμε», λέει και τεντώνει τον δείκτη της στο βιβλίο Νεότερης Ιστορίας πάνω στο στήθος μου.

Χαμογελάω αυτάρεσκα και δεν προβάλλω αντίσταση μόλις με σέρνει γρήγορα πίσω της.

Η αλήθεια είναι πως όταν η Ρίτα λέει "κάνουμε" ποτέ δεν έχει κυριολεκτική έννοια. Από τότε που ξεκινήσαμε το λύκειο έχουμε βρει τρόπο να εξασφαλίζουμε γραπτές εργασίες θεωρητικών μαθημάτων τσάμπα, χωρίς κόπο και με ανταμοιβή δυο-τρεις βαθμούς παραπάνω στα τετράμηνα.Απλώς πασάρουμε όλες μας τις ασκήσεις στους σπασίκλες της τάξης. Εκείνοι απολαμβάνουν να γεμίζουν το κεφάλι τους με άχρηστες πληροφορίες αρχαίων πληθυσμών, πολέμων, πολιτικής και μπλα μπλα μπλα ενώ εμείς απολαμβάνουμε μερικές έξτρα ώρες χαλάρωσης. Έτσι κερδίζουν όλοι. Φυσικά οι καθηγητές κάτι πρέπει να έχουν ψηλιαστεί, αλλά δεν κάθονται ν' ασχοληθούν κιόλας.Βλέπετε; Ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

______________________

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ!!!!!!

Εντάξει, ξέρω ότι είναι μικρό αλλά είπα να πάρω λίγη δύναμη πριν αρχίσω να μαθαίνω μετάφραση στα Αρχαία.

Και πόσο βαριέμαι....

Ήθελα να ξερα σε ποιον λογικό άνθρωπο αρέσουν τα Αρχαία; (και τώρα οι φίλοι μου της θεωρητικής με μπινελικώνουν).

Τέλος πάντων.

Τα ευχάριστα νέα είναι ότι οι εξετάσεις μου τελειώνουν την βδομάδα που μας έρχεται και μετά αρχίζω καλοκαιρινά.

Αμήν.

Θέλω επίσης να δώσω κουράγιο σ' όλα τα πιαδιά της τρίτης λυκείου που δίνουν φέτος. Παιδάκια μου μην απελπίζεστε η ζωή σας τώρα ξεκινά. Τι είναι δυο βδομάδες σε σύγκριση με 5-6 χρόνια που θα μπορείς να κάνεις Ό,ΤΙ θες; Κι έπειτα σκεφτείτε πως εσείς φέτος τελειώνετε ενώ εγώ έχω άλλον έναν γαμημένο χρόνο μπροστά μου!

Άντε θα τα ξαναπούμε.

Φιλιά πολλά! Δεν θέλω άγχος και βλακείες εξετάσεις είναι θα περάσουν και μετά θα κάθεστε με την παρέα και θα λέτε: «Καλά ρε μαλάκα πως έκανα έτσι;» και θα γελάτε μεταξύ σας. ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ.

Adieuuu!!!!!!!!