Απ' το φαρμάκι βγαίνει αγάπη

45

Το φως που γλιστράει μέσα απ' τις περσίδες του παραθύρου πέφτει στο πρόσωπό μου αναγκάζοντάς με να ανοίξω τα μάτια. Αφού προσανατολίζομαι και καταλαβαίνω που βρίσκομαι ρίχνω μια ματιά κάτω απ' τα σεντόνια. Όταν επιβεβαιώνεται η υποψία μου χαμογελώ στην γλυκιά ανάμνηση.

Δεν ήταν όνειρο, τελικά. Πράγματι κοιμήθηκα μαζί με τον Ζαν.

Στην σκέψη του γυρνώ ασυναίσθητα στο πλάι για να ανακαλύψω πως αυτός λείπει.Κρατώντας το σεντόνι πάνω στο στήθος μου ανασηκώνομαι και κοιτάζω τριγύρω στο δωμάτιο. Το πατζούρι είναι μισόκλειστο κι οι πρωινές ηλιαχτίδες εισβάλλουν στο εσωτερικό του δωματίου.Στο φως της μέρας όλα τα χρώματα φαίνονται πιο έντονα. Η βιβλιοθήκη, το γραφείο, η ντουλάπα, οι τοίχοι. Πράγματα που αγνόησα εχθές τώρα γεμίζουν τον χώρο. Αλλά ο Ζαν δεν είναι πουθενά.

Που να πήγε, άραγε;

Σαν να άκουσε τις σκέψεις μου, μόλις στρέφω το βλέμμα στο πλαίσιο της πόρτας εμφανίζεται ως δια μαγείας. Ο ώμος του στηρίζεται στο ατόφιο ξύλο και φοράει μια κοντομάνικη μπλούζα με ένα μπλε παντελόνι φόρμας. Όταν οι ματιές μας ευθυγραμμίζονται είμαι ανίκανη να κρύψω το ήπιο χαμόγελό μου, όπως κι εκείνος. Με πλησιάζει σε δυο δρασκελιές και κάθεται δίπλα μου. Πάνω στο κρεβάτι.

«Καλημερούδια,υπναρού», λέει στο αυτί μου. «Κοιμήθηκες καλά;».

Τον κοιτάω με μισό μάτι. «Ερώτηση παγίδα είναι;».

Τα χείλη του στραβώνουν στο πλάι. «Ίσως», απαντά αόριστα.

Τον τραβάω απ'την μπλούζα και τον φιλάω στο στόμα.«Καλύτερα από ποτέ», μουρμουρίζω.

Έπειτα από ένα δυο λεπτά, εκείνος σηκώνεται και μαζεύει κάτι από το πάτωμα. Κρεμάει το σουτιέν μου στα δυο του δάχτυλα και το κουνάει επιδεικτικά με ένα χαμόγελο κολλημένο στα χείλια.

«Cela tu recherches?», με ρωτάει στα γαλλικά. (= αυτό ψάχνεις;)

Του το αρπάζω αστραπιαία και το φοράω.

«Είσαι μεγάλο πειραχτήρι», τον κατηγορώ.

Γελαει. «Α, ναι;Κι αυτό εδώ τι είναι;», μου δείχνει ένα κόκκινο σημάδι που του είχα αφήσει στον λαιμό.

Ανασηκώνω αδιάφορα τους ώμους. «Ατυχηματάκι».

Κατευθύνεταιπρος την πόρτα και λίγο πριν βγει μου λέει: «Άντε, ma belle, σήκω.Πρέπει να σε γυρίσω σπίτι». (= ομορφιά μου)