Απ' το φαρμάκι βγαίνει αγάπη

51

Τέταρτος μήνας.Ναι, σωστά ακούσατε. Με βάση το ημερολόγιό μου έχω μπει και επίσημα στον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης.

Δεν συνέβησαν και πολλά τον περασμένο μήνα. Εκτός του περιστατικού στο σχολείο, κύλησε ομαλά. Οι εμετοί κι οι ζαλάδες έχουν υποχωρήσει κι έτσι αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Ο γιατρός είπε πως όσο πλησιάζουμε στον έννατο μήνα δεν πρέπει να κουράζομαι ή να αγχώνομαι. Πράγμα δύσκολο αφού διανύω την τελευταία μου χρονιά στο λύκειο. Πανελλήνιες κι όλα.Αλλά θα το παλέψω. Είναι ούτως ή άλλως αργά να το βάλω κάτω.

«Θάλεια;», φωνάζει η μαμά απ' την κουζίνα.

«Ναι, μαμά»,απαντώ σηκώνοντας το βλέμμα απ' το βιβλίο που διαβάζω.

Γρήγορα βήματα ηχούν στον διάδρομο μέχρι που η μαμά χτυπά την πόρτα του δωματίου μου.

«Λέω να πάω στο σούπερ μάρκετ. Θέλεις τίποτα, αγαπούλα μου;», ανακοινώνει καθώς χώνει μέσα το κεφάλι.

«Όχι. Νομίζω πως είμαι εντάξει», απαντώ.

«Σίγουρα;».

«Ναι, μαμά», λέω και ξαναρίχνω την προσοχή μου στο βιβλίο.

Για ένα λεπτό η μαμά στέκεται εκεί χωρίς να βγάλει άχνα.Όταν τελικά έρχεται κοντά μου και μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο σιγοψιθυρίζει:«Μην το παρακάνεις, εντάξει;».

Προτού προλάβω να της πετάξω ένα μαξιλάρι στο κεφάλι έχει ήδη φύγει.

Ξέρω γιατί ανησυχεί. Κι εγώ θ' ανησυχούσα αν ήμουν στη θέση της. Όμως πρέπει να καταλάβει πόσο σημαντική είναι για μένα αυτή η χρονιά. Από αυτήν κρίνεται το μέλλον μου. Δεν πρόκειται να την χαραμίσω.Μπορώ να τα καταφέρω. Και θα το κάνω πάση θυσία.

Δυο ώρες αργότερα σκέφτομαι μήπως τελικά το παράκανα. Δε λέω καλή η Άλγεβρα, μα πρέπει να σταματήσω κάποτε χωρίς να βλάψω τα μάτια μου από τόσο διάβασμα.

Αφού το φέρνω λιγάκι βόλτα στο νου μου, αποφασίζω να ενδώσω σε ένα καυτό μπάνιο.

Γεμίζω την μπανιέρα με ζεστό νερό, την ποτίζω στα αρώματα και στο αφρόλουτρο ώσπου να πλημμυρίσει στις σαπουνόφουσκες. Αν είναι να κάνεις κάτι, κάν' το σωστά. Κι ύστερα βυθίζομαι στον παράδεισο.

Χίλιες σκέψεις στροβιλίζονται στο μυαλό μου καθώς η ζέστη διαπερνά την επιδερμίδα μου.Κλείνω τα μάτια και χάνομαι στην άβυσσο των συλλογισμών μου.