Απ' το φαρμάκι βγαίνει αγάπη

02

Το λύκειο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ορθογώνιο τσιμεντένιο κουτί με έναν όροφο. Το προαύλιο είναι στρωμένο με χαλίκι που κροταλίζει καθώς βηματίζω προς την κύρια είσοδο.

Η τάξη μου βρίσκεται στον επάνω όροφο επομένως πρέπει να ανεβώ γύρω στα εικοσιπέντε σκαλιά. Πριν προλάβω να ανέβω και το τελευταίο σκαλί μια λεπτή φωνούλα με διακόπτει.

«Έι, Θάλεια!», λέει και τρέχει προς το μέροςμου.

Και φυσικά είναι η κολλητή μου, η Ρίτα.

Με αγκαλιάζει σφιχτά με τα δυο της χέρια και επαναλαμβάνω την κίνηση.

«Λοιπόν τι κάνει η πιο κολητερότερη φίλη μου;»,μου κλείνει με στυλ το ένα γκριζογάλανο μάτι.

Αδιαφορώ για το φρικτό της λεξιλόγιο και τα ορθογραφικά της λάθη και της απαντώ στον ίδιο τόνο. «Νιώθει καλύτερα από ποτέ».

Για μια στιγμή με κοιτάζει εξωνυχιστικά από την κορυφή μέχρι τα νύχια, μετά παίρνει ένα απ' τα πονηρά της βλέμματα. «Μμμ... πως και έτσι; Συνήθως αρχίζεις να ξυπνάς από την τρίτη ώρα και μετά». Συμβουλεύεται το μπλε μαρίν ρολόι στον καρπό της. «Τέτοια ώρα πρέπει να σε πάρω σηκωτή απ' το θρανίο για να πάμε κάτω. Μα καλά πως καταφέρνεις και κοιμάσαι πανω σε ένα ξύλινο πράγμα εντέλει;»

«Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο».

«Να κι οι πρωινές παροιμίες. Τι στο καλό έχεις πάθει σήμερα;».

Ανασηκώνω αδιάφορα τους ώμους μου. «Θα δεις...».

Το κουδούνι χτυπά, σύνθημα να πάμε όλοι έξω για προσευχή. Αφήνω την Ρίτα στις σκάλες και πηγαίνω προς την τάξη να αφήσω την τσάντα μου. Ύστερα κατεβαίνω τρεχάλα τα σκαλιά και μπαίνω στην γραμμή μου.

Μετά την προσευχή και τις δηλώσεις του διευθυντή σαν σμήνος από πολυάσχολες μέλισσες σκορπιζόμαστε και πάει ο καθένας στο τμήμα του. Πίσω μου η Ρίτα έχει πρώτη ώρα Γυμναστική και περιμένει τον γυμναστή καθισμένη στο πεζούλι. Όταν γυρνά και με κοιτάζει της κάνω μια χειρονομία Ζήλεια, ζήλεια και εκείνη προσποιείται πως κατσουφιάζει.

Τέταρτο θρανίο, μόνη μου, πρώτη ώρα Αρχαία Ελληνικά. Η καλύτερη ώρα για να κοιμηθώ λίγο. Ακουμπώ την τσάντα στην άδεια καρέκλα πλάι μου, βγάζω το σχεδόν ανέγκιχτο βιβλίο μαζί με ένα μπλε στυλό, βάζω το κούτελο μέσα στους αγκώνες μου και... αυτό ήταν, καληνύχτα.

______________________

Σόρρυ που είναι λίγο μικρό.

Θα τα πούμε σύντομα!!!!!

Adieu. . .