Απ' το φαρμάκι βγαίνει αγάπη

39

Την προτελευταία ώρα έχουμε Φυσική Αγωγή. Αφού κάνουμε τον γύρο του τετραγώνου κάμποσες φορές,ο κύριος Φωκάς μας βάζει να κάνουμε διατάσεις.

Στα μέσα ενός τεντώματος νιώθω μια γνώριμη χειρόνομία στο πλευρό μου. Γυρνώ και βλέπω την Ρίτα να μου γνέφει προς τα κάγκελα του κτηρίου.Στην αρχή δεν καταλαβαίνω περί τίνος πρόκειται, αλλά μετά από λίγη προσπάθεια βλέπω αυτό που δεν φανταζόμουν ποτέ. Ο Ζαν γέρνει πάνω στα σιδερένια κάγκελα και παρατηρεί την κάθε μου κίνηση. Έχει αυτό το υπνωτιστικό βλέμμα κολλημένο στο πρόσωπό του που τον κάνει να φαίνεται χαριτωμένο και συνάμα διαβολικό.

«Τί δουλειά έχει αυτός εδώ;», η Ρίτα προτρέχει και κλέβει την ερώτηση που κρέμεται στα χείλια μου.

Πράγματι, τι δουλειά έχει αυτός εδώ;

Στρέφομαι προς το σαστισμένο πρόσωπο της φίλης μου. Ταγ κριζογάλανα μάτια της λαμποκοπούν από γερές δόσεις πανικού και περιέργειας.

«Μην ανησυχείς,θα πάω να δω τι θέλει», κοπιάζω να την ηρεμήσω.

Δεν αργώ να απομακρυνθώ πολύ μέχρι που με γραπώνει απ' τον καρπό. Με κοιτάζει αμυντικά καθώς σιγοψιθυρίζει: «Είσαι παλαβή αν νομίζεις πως θα σε αφήσω να το αντιμετωπίσεις μόνη σου».

Αχ, και να ήξερε την αλήθεια. Μακάρι να ήξερε ότι ο Ζαν είναι πλέον το κρυφό της αμόρε. Δεν το έχω πει σε κανέναν ακόμη, εκτός των γονιών μου. Δεν είμαι απολύτως βέβαιη για την αντίδραση των κολλητών μου.

«Σοβαρά. Δε θα πάθω τίποτα. Να του μιλήσω θέλω μονάχα».

Η Ρίτα με παρατηρεί σαν να μην αναγνωρίζει την καλύτερή της φίλη απ' το δημοτικό. Δεν έχει κι άδικο.Ποιός ξέρει πως ν' ακούγονται όλα αυτά στα αυτιά της;

«Όχι. Αν θυμάμαι καλά αυτός ο τύπος έχει βαλθεί να σε μαχαιρώσει πισώπλατα. Στην κυριολεξία»,τεντώνει τον δείκτη της προς το μέρος του Ζαν.

«Ρίτα... Σε παρακαλώ. Κάλυψέ με, για πέντε λεπτά. Αν δεν γυρίσω ως τότε είσαι ελεύθερη να κάνεις σκηνή», την πιέζω.

«Μα... Αυτός...»,βγάζει ένα θυμωμένο ρουθούνισμα καιστο τέλος συμβιβάζεται, «Καλά. Αλλά έτσικαι δω τίποτα παράξενο θα φωνάξω την αστυνομία».

Δεν πιστεύω να φτάσουμε σ' αυτό το σημείο, όμως νεύω καταφατικά για να καθησυχάσω την φίλη μου. Ξεγλιστράω σαν το χέλι απ' την λαβή της και κινούμαι κάπως αφηρημένα στην πίσω μεριά του λυκείου.