Απ' το φαρμάκι βγαίνει αγάπη

35

Της τα ξεφούρνισα όλα χαρτί και καλαμάρι και τολμώ να πω πως το πήρε καλύτερα απ' ότι φανταζόμουν.Μόλις έμαθε σχετικά με τον Θοδωρή η αντίδρασή της ήταν κάπως έτσι: «Ουάου...!»,όταν της εξήγησα για τον Χρήστο ήταν:«Δεν σ' είχα για τέτοια, Θάλεια», αλλά όσον αφορά το αγόρι ήταν σε πλήρη αντίθεση: «Τί έκανες;! Είσαι τελείως τρελή κοπέλα μου;». Ναι, καλύτερα απ' ότι περίμενα. Θα μπορούσε να με σπάσει και στο ξύλο, οπότε προτιμώ την λογοκρισία.

«Το ξέρω, το ξέρω.Είμαι για δέσιμο», η εξομολόγηση βγαίνει αβίαστα απ' το στόμα μου.

Η Ρίτα ξεφυσάει και κουνάει το κεφάλι πέρα δώθε σαν να μην μπορεί να με πιστέψει.

«Όχι απλά για δέσιμο.», σχολιάζει, «Για το τρελάδικο είσαι. Κι εγώ επίσης που συμφωνώ μαζί σου».

Η απροειδοποίητη απάντησή της με χτυπά κατακούτελα, σαν να μου έχουν ρίξει έναν κουβά παγωμένο νερό.

«Τ-τί πράγμα;»,μουρμουρίζω με φωνή που τρέμει.

Στηρίζει τους αγκώνες στο τραπέζι και γέρνει εμπρός.

«Δεν θέλω να περάσεις ό,τι πέρασα εγώ, εντάξει; Ίσως είναι η πιο αμήχανη κατάσταση που έχεις βρεθεί – και πίστεψέ με, ακόμη νομίζωπως είσαι παλαβή που νιώθεις έτσι – μα σου συνιστώ να δοκιμάσεις την τύχη σου.Ποιός ξέρει; Μπορεί να σου βγει και σε καλό τελικά;».

Βάζει τελεία κιεγώ μένω άφωνη. Όχι μόνο με καταλαβαίνει,αλλά μου συμπαραστέκεται κιόλας. Δενέχω ιδέα τι θα έκανα χωρίς την Ρίτα. Έχει έναν δικό της τρόπο να αντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω της και μια δικιά της αντίληψη για τους ανθρώπους (που δεν θα κατανοήσω ποτέ), μα νιώθω ευγνώμων που είναι φίλη μου. Είναι ειδική στο ξελάσπωμα.

«Πραγματικά, δεν το πιστεύω αυτό που μου λες», λέω ακόμη συγκλονισμένη.

«Μην το συνηθίσεις.Δεν πρόκειται να το ξανακούσεις. Απόλαυσέ το όσο μπορείς», ανταποκρίνεται με ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο.

«Ω, σίγουρα θα το κάνω».

Γελάμε κι οι δυο.Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη η μέρα μου.

Αφού αδειάζουμε τα ποτήρια μας και πληρώνουμε λογαριασμό,βγαίνουμε απ' την καφετέρια για μια τελευταία βόλτα μέχρι το σπίτι.

Διασχίζουμε γεμάτες ζωντάνια την Ηρακλείτου όμως το συναίσθημα εξαφανίζεται ταχύτατα.Μια ριπή ανατριχίλας και έξαψης διακλαδώνεται εντός μου. Μια αίσθηση ψύχους κι υγρασίας με περιτυλίγει άσχετα με τον καιρό. Το βήμα μου κοκαλώνει στα μισά η ματιά μου καρφώνεται στην απέναντιγωνία του κτηρίου.