Tempted by Sin. (afgeschreven)

Hoofdstuk 2.9

Jaide stak een vijftig euro biljet naar de taxi  chauffeur die haar vanaf het vliegveld terug naar huis had gereden en  wachtte op wisselgeld terwijl ze peinzend besefte dat ze zich weer in  een stomme situatie had weten te manoeuvreren.

Één  man voor de komende weken en maanden. God sta haar bij, ze was namelijk  eerlijk genoeg om toe te geven dat ze een zwak had voor mooie mannen en  uitdagingen.

Twee dingen die Zach haar had  afgenomen met zijn stomme regels en ze vroeg zich nog altijd af waarom  ze in godsnaam toegestemd had met zijn voorstel.

Als de chauffeur die zijn keel schrapte haar gedachtestroom onderbrak.

"sorry." Zei ze zachtjes terwijl ze hem een brede glimlach toewierp en zag hoe de irritatie onmiddellijk uit zijn ogen verdween.

Ze  nam het geld aan en stapte uit terwijl ze haar hand in de zak van haar  bodywarmer stak en haar sleutels eruit viste als ze een mannen stem haar  naam hoorde roepen.

Ze keek naar het pleintje  verderop en zag hoe een Sergio zich onttrok van het groepje van vijf man  waarmee hij stond en haar richting op uitliep.

"He dushi. "

"He lieverd hoe gaat ie?"

"Goed lekker en met jou?"

Ze fronste bij het horen van de bezorgdheid die doorklonk in zijn vraag en zei:

"ook  goed." Hij keek kort achterom bij het horen van een bal die tegen de  hogen metalen afrastering van het voetbalveld sloeg voordat hij een haal  van zijn joint nam en iets dichterbij stapte.

"Sergio alles oké?" vroeg ze nu lichtjes bezorgd.

Hij knikte en hield zijn joint haar richting op "Jonko?"

"Hmm nee, dank je.Wat kan ik voor je doen Sergio?

Ik moet namelijk binnen een half uur ergens wezen."

"Ik vroeg me af of je al wat meer weet?"

"Meer weet van wat?" vroeg ze nu met een frons

"Ashraf zijn rechtszitting. Aangezien je hier bent nam ik aan dat het al voorbij was."

Ze  was plots klaar wakker, vergeten was Zach en alle andere nonsens waar  ze zich nog geen tien seconden geleden zorgen over had gemaakt.

"wacht wat?

Wat bedoel je met rechtszitting?"

Vroeg ze door de war als ze toekeek hoe zich op Sergio's voorhoofd een frons vormde

"Hij krijgt zijn vonnis toch vandaag te horen?

Ik bedoel het is toch de zestiende vandaag?" Hoorde ze hem nu twijfelend zeggen terwijl hij zijn telefoon uit zijn zak nam.

Ze wist dat Sergio nog sprak aangezien zijn lippen zich bewogen maar haar hersens registreerden zijn woorden niet meer.

Ashraf had zijn rechtszitting vandaag. Zijn veroordeling en niemand had haar dit gezegd.

Ze  nam niet eens de moeite om afscheid te nemen van Sergio in plaats daarvan  opende ze haar buitendeur, nam de trap met twee treeën tegelijk naar  boven terwijl ze zichzelf vervloekte dat ze niet de auto had genomen.

Ze stormde haar woning binnen en liep gelijk naar de woonkamer op zoek naar haar autosleutel.

De  tranen van woede en pijn prikten achter haar oogleden voordat ze de bos  sleutels op de eettafel zag liggen het mee griste en na de deur achter zich dicht gegooid  te hebben, naar beneden te stormen.