Tempted by Sin. (afgeschreven)

Epiloog: Deel 2

Ze werd uit haar gedachtes gehaald door zijn stem die nu verdrietig zei:

"Jij was het, weet je."

"Ik weet en het spijt me dat ik onze relatie op die manier kapot heb gemaakt."

Hij glimlachte zwak: "Nee, ik bedoel dat ik jou altijd als de vrouw zag met wie ik oud zou moeten worden.

Die naast me zou staan als ik mijn laatste adem uitblies.

Het was altijd jij geweest die ik voor ogen haalde.

Stom ik weet. Het zal me leren om de volgende keer dromen te hebben die gebouwd zijn op iemand anders zijn medewerking."

Jaide voelde hoe de tranen nu achter haar oogleden opwelden bij het horen van zijn gemeende woorden en ze haatte het dat ze hem pijn had gedaan.

Wou iets zeggen om het goed te maken.

Om de verbitterdheid en wrok weg te nemen.

Maar ze kwam op niks dus reikte ze in plaats daarvan naar het kopje koffie voor haar en verstijfde toen ze zijn hand boven die van haar voelde.

Ze keek naar hem op en zag hoe hij haar een zwakke glimlach toewierp.

"Mag ik je wat vragen en zou je kunnen proberen om mij een eerlijk antwoord te geven?"

Ze knikte onzeker:

" Wat was het dat hij je heeft gegeven, dat je bij mij niet had gevonden?"

Ze zweeg voor een lange tijd voordat ze haar keel schrapte, diep inadem en zachtjes fluisterde:

"Om eerlijk te zijn weet ik het niet. Het was Ash.

Wat ik wel weet is dat je mij altijd het gevoel gaf alsof ik gebroken was en in elkaar wou zetten.

Je was de perfecte man. Met het perfecte gezin en de perfecte achternaam.

Misschien was het wel mijn onzekerheid vooral na de miskramen.

Ik weet het niet maar bij Ash voelde ik me mijzelf.

Ik hoefde me niet anders voor te doen, te gedragen noch te kleden.

Ik was Jaide en hij gewoon Ash."

Ze haalde haar schouders vermoeid op als hij zich voor een lange tijd in zijn eigen hoofd terug trok terwijl hij haar zwijgend opnam.

Voordat hij eindelijk weer wat zei en zachtjes vroeg: "Weet je wat me toen der tijd naar je aangetrokken had?"

Ze haalde diep adem en schudde haar hoofd langzaam:

"Het feit dat jij deed wat je wou.

Jij was zo schaamteloos ongetemd, vrij, zelfverzekerd, eerlijk en natuurlijk adembenemend mooi.

Het was verfrissend en op hetzelfde moment beangstigend toen ik eenmaal verliefd op je ben geworden.

Het trieste eraan is dat hetgeen mij tot jou aangetrokken heeft ook precies hetgeen is dat onze huwelijk de das om heeft gedaan.

Mannen wouden jou en ik heb geprobeerd je content te houden met wat ik aanneem de verkeerde dingen om je bij me te houden.

Maar liefde, Geld en sieraden waren niet meer genoeg geweest.

Misschien was ik inderdaad te streng ik weet het niet..."

Jaide voelde hoe een traan zijn weg langzaam over haar wang maakte terwijl ze met een dikke stem fluisterde: "Het spijt me dat ik niet kon zijn wat je wou."