Tempted by Sin. (afgeschreven)

Hoofdstuk 8.7

Sorry mensen ik ben in de laatste dag wat ziek geweest en kan me momenteel niet concentreren.

Ik krijg de xxl vervolg daardoor niet af dus zet ik er een korte op anders gaan jullie te lang moeten wachten.

Ik zal me best doen om gelijk morgen aan de één na laatste vervolg te beginnen.

Veel lees plezier:)

XOXOXO Cami

Het was drie dagen later dat Jaide langzaam opkeek van het witte laken dat over haar benen lag toen ze de dokter hoorde zeggen: "Je kunt vanavond naar huis.

Ik zal een afspraak voor volgende week inplannen zodat we het gips voor je been kunnen plaatsen."

"Vanavond?"

Hij haalde de bril van zijn gezicht en knikte met een glimlach.

"Ik wil dat je diep blijft ademhalen alhoewel het pijn doet, zo geneest alles sneller.

Ik zal de verpleegster ook vragen om een rolstoel voor je aan te vragen.

Ik zou het namelijk prefereren als je niet loopt tijdens je zwangerschap met die verwondingen, tenminste niet zo lang alles niet geheeld is."

Hij draaide zich naar Zach om die bij de deur stond en zei:"Ze moet zo weinig mogelijk lopen.

Ik zou het zelfs prefereren als u iemand inhuurt die voor haar zorgt de opkomende weken."

Ze zag hoe Zach kortaf knikte en ze kromp lichtjes in elkaar bij het zien van de blik die hij op haar wierp.

"Goed dan zal ik een lijstje met wat verzorgsters in uw buurt uitprinten en alles gereed maken voor uw vertrek straks."

Jaide keek toe hoe hij de kamer uitliep en Zach voor het eerst in de drie dagen sinds ze binnen was gebracht hem niet de gang op volde maar achter bleef.

Ze slikte, richtte zich iets op toen hij geen aanstalten maakte om de kamer uit te lopen en keek hem aan.

Als hij na een tergend lange blik op haar te werpen eindelijk vroeg: "Wat zijn je plannen?"

Ze voelde hoe haar hart samen trok bij het horen van zijn vraag en antwoordde: " Tijdelijk een hotelkamer nemen en dan een woning huren."

Hij fronste zijn wenkbrauwen niet begrijpend: "Je blijft in Parijs?"

Ze wou zeggen dat ze geen andere keuze had.

Ze kon niet terug naar Amsterdam nu de jongens er niet waren.

Sutter zou zijn mannen op haar zetten zodra hij te horen zou krijgen dat ze terug was.

Want ze wist dat zelfs na al deze jaren in Parijs een ieder in Amsterdam haar nog altijd als doelwit zag als het op de jongens aankwam dus knikte ze alleen.

Ze zag hoe zijn lippen optrokken in een smalende glimlach:"Wat?

Je gaat niet met Ashraf samen wonen?"

Ze schudde haar hoofd langzaam:

"Waarom niet?

Je houdt van hem. Jouw liefde voor hem was niet logisch noch te verklaren maar je houdt van hem.

Dus waarom trek je niet bij hem in?"

Ze voelde zich koud worden van binnen bij het horen van zijn woorden.

Woorden die ze drie dagen terug op papier had gezet als afscheid.

Hij had haar brief gevonden en was haar aan het reciteren hoe diep kon ze nog zinken?