Tempted by Sin. (afgeschreven)

Hoofdstuk 4.1

Jaide haalde diep adem, voelde hoe haar hart overuren draaide en haar zwetende handen ongecontroleerd begonnen te trillen.

De stemmetjes in haar hoofd riepen nu luidkeels in paniek 'wacht,wacht, wacht, wacht.

Nee niet doen!

Sta op. Sta op.'

Terwijl ze toekeek hoe Zach langzaam door zijn knieën heen zakte en het doosje met de ring naar haar ophield.

Ze wist niet wat te doen of hoe te reageren dus staarde ze naar de verlovingsring terwijl het geluid rondom haar heen weg viel op het luide geklop van haar hart na.

Jaide hoorde zijn stem langzaam haar naam vragend zeggen.

Ze slikte opende haar mond om iets te zeggen en sloot hem net zo snel weer zonder een woord te uiten noch hem aan te kijken.

Haar gedachtes gingen in een razend tempo. Ze wist niet wat ze moest doen.

Ze wou niet trouwen, ze was nog niet bereid om iemand zijn vrouw te worden.

Om het avond eten om zes uur klaar te hebben staan na een hele dag waarin ze niks anders had gedaan dan luiers verschonen en speelgoed op te ruimen achter zijn kinderen aan terwijl haar man zijn leven leefde.

Jaide werd uit haar gedachtes gekatapulteerd toen hij haar naam nu nogmaals herhaalde op een iets hardere toon.

Ze liet haar ogen terug naar zijn gezicht glijden en voelde hoe haar hart samen trok bij het zien van zijn blik die nu vol pijn, twijfel en teleurstelling stond terwijl hij haar aanstaarde.

Ze wou hem enerzijds in haar armen nemen en zeggen dat alles goed kwam.

En aan de andere kant wou ze zich om draaien en rennen. Net zo ver als de pumps die ze momenteel droeg haar konden brengen.

"Jaide?

Zeg wat."

"Ik... fuck Zach... ik, ik kan dat niet." Zei ze nu haast geluidloos.

Hij nam haar zijn blik weg door zijn ogen kort in overgave te sluiten voordat hij verslagen zei: "Moet ik recht staan?" ze beet op haar lip terwijl ze met een stem vol pijn zei:

"Het heeft niks met jou te maken maar ik ben nog niet bereid om te trouwen." Ze voelde de paniek opborrelen bij het zien van zijn blik die zich van haar afsloot voordat hij zich weer rechtte.

" God, ik wil je niet verliezen Zach, maar ik..ik.

Ze voelde de tranen haar ogen vullen terwijl ze met een dikke stem fluisterde: "waarom heb je het onderwerp niet eerst aangekaart?"

"Niet huilen Jaide. Deze dag is absoluut niet voor tranen gemaakt." Ze haalde diep adem en veegde automatisch de tranen weg terwijl ze hoorde hoe hij plagend vroeg:

"Is het de ring?

Het is vast de ring. Ik wist dat ik voor Tiffany moest gaan in plaats van Cartier."

Jaide glimlachte zwak voordat ze met een gebroken stem fluisterde:

"Het spijt me."

Hij trok haar met een zucht strak tegen zich aan.

"Niks om je voor te verontschuldigen. Ik schijn als het op jou aan komt masochistische trekjes te vertonen." Ze kromp in elkaar bij zijn woordkeuze.

"Je moet weten dat ik je nooit pijn zou doen Zach."

"Shht, Ik weet schoonheid. Ik weet. Het is alleen..."

"Alleen?"

"ik begrijp het soms niet dat is alles."