Tempted by Sin. (afgeschreven)

Hoofdstuk 6.3

DEEL 2

Hij glimlachte haar warm toe stak zijn hand uit en zette wat plukken haar vast achter haar oor.

Voordat hij langzaam zei: "Kom dan gaan we naar boven."

"Kunnen we niet ergens gaan zitten?

Misschien samen ontbijten?"

"Ik heb al ontbeten. " antwoordde hij nu spijtig.

" Bovendien moet ik nog inpakken.

Maar als je wilt kunnen we snel naar boven gaan, dan gooi ik me spullen in de koffer en check uit.

Ik heb trouwens nog iets van jou in me kamer liggen dat ik de laatste keer vergeten was je te geven."

Hij keek kort op zijn horloge en vervolgde met een peinzende frons langzaam:

"Daarna kunnen we altijd nog ergens samen zitten voordat ik naar huis vertrek. Hoe klinkt dat?"

Het klonk goed, hij klonk als haar Ash.

De nuchtere versie van de man die ze adoreerde, degene die haar niet telkens wou kussen.

Dus knikte ze en volgde hem het hotel binnen.

Ze liep vijf minuten later achter hem aan zijn kamer binnen en stopte in het kleine gangetje naast de badkamer en keek kort door de ruimte  heen.

Een asbak met wat peuken lag op de wandtafel die tegenover het bed einde stond.

De televisie hing daar boven tegen de muur gemonteerd en voor de  bodem hoge deuren die naar het piepklein balkonnetje openden,

zag ze zijn  weekendtas liggen naast de enige fauteuil die de kamer bezat maar die momenteel  bedolven lag onder zijn kleren.

Jaide plaatste haar schouder tegen de wand en keek toe hoe hij in  tegenstelling tot haar verder liep naar zijn tas en uit de voorvak iets  haalde.

Voordat hij zich weer oprichtte, zich naar haar terug draaide en met een  brede glimlach een dunne gouden kettinkje met een hanger in de vorm van  een vlinder eraan omhoog hield.

Haar hand reikte automatisch naar het sieraad en de  herinneringen aan de dag dat ze het aangekocht had overspoelden haar hoofd.

Het was acht maanden nadat ze Ash had leren kennen en voor hem was begonnen werken.

Ze herinnerde zich nog hoe ze na een hele nacht gewerkt te hebben samen met de jongens. Slenterend richting de tramhalte liepen die een ieder van hun naar zijn  woning zou brengen voor wat wel verdiende slaap.

Toen ze langs een  juwelier kwamen en ze bleef staan.

De jongens waren  automatisch ook gestopt en hadden onverstoord hun gesprek verder vervolgd terwijl  ze haar een momentje gaven om haar blik door de etalageruimte te laten  glijden.

Nu jaren later besefte ze zich hoe lief zulke kleine gestes zoals geduldig op haar te wachten eigenlijk zijn geweest.

Het kettinkje had haar blik onmiddellijk getrokken en ze had  het meer dan passend gevonden.

De jongens waren in die periode namelijk overgestapt van zigeunertje naar vlindertje en die bijnaam trachtte ze te behouden.

Maar haar blik was naar het prijskaartje gegleden dat tweehonderdveertig  euro aangaf en ze wist nog het gevoel van teleurstelling dat er door  haar heen was gegleden.

Het was veel te duur geweest.

Ze wou net verder lopen als Ash haar vroeg: "wil je naar binnen om het te kopen?"