Hoofdstuk 9.1

1.8K 69 106
                                    


Ik zie dat jullie geen geduld zullen hebben tot ik alles af gewerkt heb dus hierbij nog een korte vervolg:)

Veel lees plezier

XOXOXO Cami



Jaide nam onmiddellijk een stap vooruit en verborg met die beweging Elias achter zich.

Ze bracht haar blik terug naar de mannen die ze voor meer dan de helft van haar leven als niks anders had betracht dan haar broers terwijl ze de paniek probeerde te onderdrukken.

Ze namen haar met emotieloze blikken woordloos op terwijl zij op haar beurt probeerde om overal te kijken behalve in hun ogen.

Te angstig dat ze verwijt en woede erin zou lezen.

Dat ze het haar nog altijd niet vergeven hadden dat ze Yasmin erbij betrokken had.

Haar handen begonnen te zweten, haar hart probeerde zich een weg uit haar lichaam te maken bij het voelen van Ash zijn doorborende blik die de huid haast van haar gezicht brandde.

Een beweging in haar ooghoek zorgde er voor dat ze haar hoofd naar Milan draaide die een stap vooruit had gezet en zijn hoofd lichtjes gekanteld had.

Terwijl hij peinzend het woord naar de jongens richtte alhoewel zijn blik op haar gericht bleef en langzaam zei: Ik geloof dat onze ogen ons werkelijk niet bedriegen mannen het is haar werkelijk."

Jaide voelde hoe een gevoel van opluchting door haar lichaam trok bij het horen van zijn woorden.

Voordat haar lippen automatisch een glimlach vormden bij het zien van de brede grijns die hij haar toewierp en ze niet lang er na voelde hoe hij haar in zijn armen trok en haast ongelovig in haar oor zei: "Potverdomme. Ik kan het niet geloven. Jaide Meijers in vlees en bloed.
Verdomme, meisje wat hebben we jou gemist."

Jaide voelde hoe Elias zijn handje die van haar ontglipte toen Milan haar iets van de grond optilde.

Als hij na een kus op haar wang te drukken doorgaf aan Mo die haar nu bij de bovenarmen vast pakte en tergend langzaam opnam.

Hij strekte zijn hand naar haar gezicht en kneep zachtjes in haar wang.

Ze gaf hem een speelse vuistslag tegen zijn bovenarm als hij nu net zo geamuseerd als Milan zei: "Je bent het werkelijk."

Ze gniffelde zachtjes voor zich uit en murmelde:

"Sukkel...Natuurlijk ben ik het werkelijk."

"Wel, bijt me hoofd niet van me nek.

Na je vijf jaar niet gezien noch gesproken te hebben begonnen we ons af te vragen of je daadwerkelijk bestond.

Niet dat je één of ander mythologische wezen bent geweest dat we ons al die jaren alleen maar verbeeld hebben.

Vooral gezien we je weet wel vaak gebruikten."

Hij hield zijn vingers tegen zijn lippen alsof hij een trek nam van een denkbeeldig jointje.

Als ze met rollende ogen enigszins geamuseerd haar hoofd schudde en zich tegen hem aan nestelde toen hij haar in één beweging in zijn armen trok.

Ze sloot haar ogen en slikte de reusachtige brok door toen hij zachtjes in haar oor fluisterde:"Het doet goed je weer te zien kleine zus."

Ze knikte instemmend als haar blik nu naar Kay gleed die naast hem stond en ze diep in ademde.

De laatste keer dat ze hem gezien had was hij woest op haar geweest en had haar gevraagd om ver weg bij hun vandaan te blijven.

Tempted by Sin. (afgeschreven)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu