Consequences

Chapter 2

Chapter 2

Cassandra's Point of View

"Ba't ganyan mukha mo? Pangit na nga pumapangit pa." Pang-aasar ni Kuya Carl.

"Ha-ha." I laughed sarcastically. "Kuya, just a reminder, kung mang-aasar ka rin lang, tandaan mo muna na magkapatid tayo."

Natawa si Kuya Chris sa sinabi ko.

"Burn!!" Mapang-asar na sabi niya habang tumatawa.

Wala namang nakakatawa ah.

"Sabi ko nga, shut up na lang ako eh." Sabi ni Kuya Chris nang tinignan ko siya nang masama.

"Cass, don't ever repeat that again, ha?" Sabi ni Kuya Carlos.

"Yes, sir!" Sabi ko sabay salute.

Ngumiti siya at ginulo ang buhok ko.

Nag earphones ulit ako habang nagno-notes sa memo pad ko dito sa cellphone ko.

Ugali ko yun eh.

Napadaan kami sa Greenville Heights. Kung saan nag-aaral si James.

Yung pinsan namin, si Cindy, sa GH rin nag-aaral.

Hindi ko siya makita. Pero parang siya yung nakatalikod kanina. Parang.

Nakinig na lang ako ng music. Ewan ko pero, music makes me feel calm.

Kahit na sabihin nating ganito ang ugali ko.

***
Pagdating sa bahay. Sinalubong na naman ako ng dakdak ng nanay ko. Aba, ang bilis talaga umabot ng balita sa kanila. Walang kupas!

"Cass, pang ilang ulit na kitang sinasaway! Kelan ka ba magtitino?" Sabi ni mommy.

"Maybe, this is the 17th time already? I don't know." Pambabara ko sa kanya.

She stomped her feet. "Clark, yung anak mo!!!" Sigaw niya na dahilan para mapababa si daddy.

Sinenyasan niya ako na lumabas papuntang veranda.

"Anak.. ano na naman ba yung ginawa mo?" Tanong niya.

"Dad, may I ask you a question first?" Tanong ko sa kanya.

Then I continued, "Kung may humabol kay mommy na 21 guys, what would you do?"

"Aba siyempre pagbabarilin ko yung mga yun!" sabi ni Dad. Proud pa siya sa lagay na yan ha.

"Naman pala. Ganito kasi yung nangyari. May humabol na group ng malalanding babae kay Kuya Carl. Then, yung isa, ayaw niyang maniwala na kapatid ako nung tatlo. Then, she slapped me hard--" natigil ako nang biglang nagsalita si Daddy.

"Sinampal ka?!"

"Yes, dad. Pero it doesn't hurt. Tapos entrada naman si Kenneth na may pa dialog-dialog pang nalalaman. Kaya yun." I shrugged.

"Sige, ako na mag-eexplain kay mommy mo. Umakyat ka na sa taas at magpalit."

Pumasok ako sa bahay at umakyat papunta sa kwarto ko.

Ken
Masakit ba masampal?

Cass
Try ko sayo?

Hindi ko alam kung matatawa ako o ano, eh.

Try ko kaya siyang sampalin.

Ken
Yoko nga!

Cass
Naman pala.

Humiga na lang ako at natulog. Wala pang tanghali.

Napalingon ako nang bumukas yung pinto ng kwarto ko.

"Bakit?" Walang emosyon kong tanong.

"Tinatawag ka ni Carlos. Sa music room daw." Sabi ni Kuya Carl.

Tumayo ako at dumiretso sa music room.

Pumasok ako sa music room at nadatnan ko doon si Kuya Carlos, Chris at Carl.

"Bakit?" Tanong ko.

"Shhhh!" Suway ni Kuya Chris at tinakpan ang bibig ko.

May narinig kaming batuhan galing sa kabilang kwarto. Kabilang kwarto nito, Master's bedroom.

"Bakit mo ba kinukunsinti iyang ugali ng anak mo?! Kaya namimihasa eh!" Galit na sigaw ni mommy kay daddy. Nakakarinig pa kami ng mga tunog na parang nababasag.

"S-Sorry na!! Pinagtanggol naman niya mga kuya niya eh"

Oh, about pala ito sa nangyari kanina. Isa pa 'tong rason kung bat ayaw ko na, eh. Nag-aaway sila dahil sa'kin. Ayaw ko nun, kung maaari. Mas masakit pa 'to sa khit na anong heartbreak.

"Sorry na..." Halos pabulong na sabi ni Dad.

And the rest? Hindi na namin narinig. For sure, bati na sila.

Tumayo ako mula sa kinauupuan ko and lumapit sa piano ko.

Then I started playing Let Her Go.

Then, sinabayan na rin ako ng mga kuya ko.

Pero ibang instrument sila.

Yeah you only need the light when it's burning low
Only miss the sun when it starts to snow
You only know you love her when you let her go.

I started to press some keys and sang. They looked at me with awe, probably amused because they heard me sing.

Magaling daw kasi akong kumanta. Well, para sa kanila.

Only know you've been high
When you're feeling low
Only hate the road when you're missing home
You only know you love her when you let her go.

Then, sina kuya nama ang kumanta ng next na part.

Mom said na gifted ako sa talent. Kasi marami daw akong kayang tugtugin kahit na hindi ako nagmumusic class.

Wala rin namang nagturo sa akin. Self taught lang lahat.

Staring at the bottom of the glass
Hoping one day you'll make your dream last
But dreams come slow and they go so fast

Pagkatapos ng mga part ko,nagpiano pa din ako para hindi masira yung jamming naming magkakapatid.

I wonder kung kamusta na kaya si James? Wala na kaming contact eh. Never na kaming nag-usap kasi yung last message ko diba hanggang ngayon, hindi niya pa din siniseen.

Naalala ko yung palabas kanina.

May napanood akong show sa tv kanina kaso nakalimutan ko na kung anong channel.

Laughing exercise daw.

Psh.

How stupid.

Tatawa ka, pero sa kaloob-looban mo, gusto mo nang mamatay, gusto mo nang makawala.

Kalokohan.

-----
follow me on twitter: @rielleeeee_e