Consequences

Chapter 72

Chapter 72

Cassandra's Point of View:
Niyakap ko ka agad siya pagkababa ko ng hagdan.

"Oh, bakit ka umiiyak?" Tumatawa niyang tanong.

Pinaghahampas ko ang dibdib niya habang umiiyak.

"I-ikaw kasi! Ang sama-sama mo! Mang-iiwan ka! Mangangako bilang date ko sa prom tapos biglang aalis?! Nakaka... nakakainis ka..." Sabi ko at napahagulgol na lang.

"Uy, huwag kang umiyak... pinagtitinginan ka na oh... masisira make up mo sige ka..." Sabi niya habang hinahagod ang likod ko.

"Cass, tahan na... ayaw mo ng attention diba?" Pagtahan sakin nina Kenneth.

Humiwalay ako sa yakap at pinunasan ang luha ko.

"Ayan kasi beshy. Iyak pa more. Mukha ka nang bruha oh." Pang-aasar ni Faith na ikinasinangot ko pero ikinatawa naman niya. gago rin talaga to kung minsan eh.

Humiwalay ako sa yakap at pinunasan ang luha ko.

Lumapit naman sina mommy sa amin, "Ayan, gumana na yung plano. Magpakasaya na kayo ha. Lalo na ikaw, anak. Ayaw ko nang marinig yung kakabunganga mo ha? Andyan na ulit siya, magpakasaya ka na ha? Masaya kami ni daddy at mga kuya mo para sayo," sabi ni mommy at nginitian ako.

"Tito, tita, salamat po at tinulungan niyo ako," sabi ni James at tinanguan lang siya nina mommy.

Wait... What plan?

Umalis na sina Kenneth kasama nina mommy. Kaming dalawa nalang ang naiwan dito. Well, not totally na naiwan. Meron pa rin naman yung ibang mga graduates kasama yung parents nila.

"Hoy, anong plano yun?" Tanong ko sa kanya at tinaasan siya ng kilay.

"Wala.. wala.. wala yun.." sabi niya habang nagpipigil ng ngiti.

Ako naman, nagpipigil ng inis. Gago to ah.

"Hoy Go umamin ka. May kasalanan ka pa sa akin." Galit kong sabi.

"Starbucks?" Pag-aya niya.

JUSKO BAKIT ANG HIRAP TANGGIHAN NG OFFER NA TO?!?

Inilahad niya ang kamay niya, and I'm contemplating if I'll take it or I'll take it. Wait.. ano daw?

Shaking my head, I reached for his hand.

***
"Shuoming." Explain.

"First of all, Cass, Baobei, I'm sorry. I'm sorry because I left you hanging that night. I'm sorry if I didn't came back. I know that I promisef that I'll be back after a few days or weeks, but here we are, seeing each other again after nine years."

Those years were hard. Especially nung times na ilang araw akong walang tulog dahil sa mga thesis ko, at kailangang-kailangan ko ng taong magsasabing "Okay lang yan, andito ako." Pero wala eh.

"I'm sorry if I became unreasonable. I decided not to come back because of my plans."

Tinaasan ko siya ng kilay. Plans?

"Plans?"

"Let me finish." Sabi niya at nanahimik na lang ako.

Sabi nga kasi mananahimik na lang eh. Di na ako kokontra, promise.

"This day. Is a plan."

Napairap nalang ako.

Of course this is a plan. God's plan.

"Malamang." sabi ko sabay irap.

"Can you please stop rolling your eyes and let me explain?" Kalmado pero bakas ko ang inis na sabi niya. (Gets?)

"Kay. Fine."

"I'm sorry if I couldn't go back immediately. Things went out of plan and we had to stay here for years again. I don't know what happened. Mom told me to deactivate all of my social media accounts and just focus on my studies. That's why I can't talk to you. Everytime that I get the chance to sneak and open my accounts, you're inactive. That's why I only talked to Kenneth and our friends." Sabi niya pero bakas ko ang lungkot sa mga mata niya.

I took a sip and just let him speak.

"You have no idea haw hard it was for me to avoid you. I need to. It was with a heavy heart to follow my mother's orders. But I don't have a choice. She said that if I'm gonna do it, I can do whatever I want and they're gonna help me plan for our future."

Our future... I'm speechless.

So all these years, he's working hard just for the sake of us?

"Baobei, I'm really really sorry if I left you. But here I am... again.. wanting to start over. To be with you in the next April 20, and February 14's of our lives." Sabi niya at hinawakan ang kamay ko.

OKAY OKAY TOO MUCH FEELS! DI KO KINAKAYA!

Tuloy-tuloy kong ininom yung inumin ko na dahilan para magkabrainfreeze ako.

Ayan, tanga tanga ka kasi, Cassandra eh.

"Baobei, will you let me be with you... again?" Tanong niya habang nakatingin sa mga mata ko.

"Tangina Ethan James Go, what do you mean 'again' bakit, naghiwalay ba tayo?!" sabi ko na ikinangiti niya.

Tumayo siya at napatayo na lang rin ako.

Niyakap niya ako ng mahigpit... sobrang higpit...

"I love you Cass... I love you so so much..." He said while swaying our bodies side to side.

"I love you too!" Sabi ko.

He smiled at me before he closed the gap between us.

***
"Oh kamusta ang date ng mag-jowa???" Tanong ni Kenneth pagkarating ko sa bahay.

Oo, LAHAT sila dito sa bahay namin nagstay.

"Oh edi date. Alangan namang maging party diba?" Sabi ko at dumiretso sa kusina para uminom ng tubig.

"Sigurado ka bang date? Baka naman dumiretso kayo ng—" sabi ni Kenneth na dahilan ng pagkasamid ko.

Sinamaan ko siya ng tingin, "Ituloy mo yan, lilipad 'tong librong hawak ko papunta sayo."

Nagpalit ako ng pantulog dahil sobrang ginaw.

Biglang nagvibrate ang phone ko at wxcited kong tinignan ang pangalan.

From: 宝贝💕

Bago ang number niya pero yun padin ang ginawa kong contact name niya.

From: 宝贝💕
Good night, sweet dreams. Dream of me😘

Ang hirap magtago ng ngiti!

Bigla na lang siyang tumawag.

Incoming call from: 宝贝💕

In-answer ko ito ka agad.

"Bakit?"

(Anong bakit? Wala man lang bang I love you diyan?)

Nakapatay yung ilaw pero ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko.

(Kilig ka naman!)

"Heh! Manahimik ka nga!"

(Oyyy kinikiliiig!!)

"Go, isa."

(Joke lang. Mag-go-good night lang eh.)

"Good night, I'll see you tomorrow."

(Good night, I'll see you tomorrow, Architect Cassandra Angelica Alvarez.)

Napangiti ako.

"I'll see you tomorrow, Engineer Ethan James Go."