Consequences

Chapter 38

Chapter 38

Cassandra's Point of View:

It has been a week since I graduated from my freshmen year.

At ngayon, nandito ako sa mall. Sa Starbucks, to be exact. Oo, magisa ako. Kaya ko naman eh. Lagi naman.

Nung isang araw dumating ang bangkay ni James dito. Samakalawa siya ililibing. Natagalan ang pag-uwi ng bangkay niya dito dahil sa mga epal na papeles na ewan. Basta. Wala akong alam diyan.

Bukas, dadalaw ako sa bahay nila, na hindi ko alam kung saang lupalop ng mundo.

Abala ako sa pagsscroll dito sa news feed ko nang makatanggap ako ng tawag mula sa isa kong kuya

Incoming call from: Kuya Carlos

Ano na naman ang kailangan nila? Eh halos kakarating ko lang dito sa mall?! Nako naman.

I answered the phone, "Yeoboseyo?"

[Cass! Si Ate Mikay mo ito. Papunta kami diyan!]

"Yo Ate Miks! Kamusta?"

[Hmmm... ayos lang. Mamaya na tayo magkwentuhan. Pababa na kami ng sasakyan.]

"Ok. Bye!"

Nice. Magkasama si Kuya Carlos at Ate Mikay. Tangina lalayo ako sa kanila. Ayoko maging third wheel. Ayoko!

Tinuloy ko na lang ang pagsscroll ko sa news feed ko. Wala akong magawa. Wala rin naman akong mapupuntahan. Ay joke. Meron. Sa bookstore. Bibili na naman ako ng mga libro ko.

Dito ko unang nakilala si Jasper eh. Akala ko mabait yung taong yun. Hindi pala. Nung last day of school, na-Guidance siya. Gago kasi. Nanuntok ba naman. Tapos ang sinuntok pa eh si Kenneth.

Flashback
Kanina pa ako nagtataka kung bakit ang daming tao na tumatakbo papunta sa direksyon ng classroom namin.

Hindi kaya... shit!

Mabilis akong tumakbo papunta sa classroom namin. Tama ako. Si... Jasper?! Sinusuntok si... Kenneth?!

"Ang yabang mo! Akala mo kung sino ka! Bakit, porket ganyan ka na katalino?! Gago!" Sigaw ni Jasper habang sinisikmuraan si Kenneth.

"Ehem. Excuse me po." Sabi ko sa mga taong nakaharang sa daan. Nagbigay daan naman sila.

Dahan dahan akong lumapit sa kanila at kinalabit si Lee.

Pagkaharap niya, agad kong sinuntok ang kaliwang pisngi niya.

"Owww!!!" Rinig kong pangangatyaw ng mga tao sa paligid.

Wala akobg pakialam kahit may teacher na makakita sa amin. Wala akong pake. Wala rin namang magtatangka eh.

Kinwelyuhan ko tong gagong to at inupo sa isang upuan. "Bantayan niyo to." Utos ko sa mga lalaki kong kaklase na nasa may pinto.

Binalikan ko si Kenneth at tinulungan siyang makatayo. "Tsk. Lumaban ka kasi." Bulong ko sa kanya.

Tinawag ko sina Yuka para ihatid si Kenneth sa clinic. Ako naman, binalikan ko si Lee.

Sinampal ko siya sa magkabilang pisngi. "Ang taas naman ng tingin mo sa sarili mo. Bakit, sino ka ba?" Sabi ko sabay alis.

"Ynna, can you send someone to accompany him to the clinic? and after that, send him to the Guidance office." Sabi ko kay Ynna.

"Sure, Cass." Tumango siya.

Tsk tsk. Transferees these days.

End of Flashback

Napailing na lang ako habang umiinom. Muntik ko na rin palang matuluyan si Lee. Grabe. Ang sama ko talaga.

"Natatanga na siya oh. Hello, Cassandra!" Bati sa akin ni Ate Mikay pagkapasok nila dito sa Starbucks.

"Hi, Ate!" Bati ko rin.

Hindi lang sila dalawa. May kasama pa silang isang babae na napakapamilyar.

"What the heck are you doing here?" Taas kilay kong tanong.

She's that girl...

Siya...

"Calm down, Cass." Sabi sa akin ni Kuya Carlos.

"Calm down?! How the heck can I calm down?!" Tanong ko.

Buti na lang at kami lang ang tao dito sa loob ng Starbucks.

"Ta zai zheli daoqian. (She's here to apologize.)" Sabi sa akin ni Kuya Carlos.

Huwaw. Apologize?! Seyoso?!

"Chufei ta jieshi, wo bu hui jieshou ta daoqian. (I won't accept her apology unless she explain.)" Sabi ko at tumango naman siya.

Since ubos na yung iniinom kong frapp, oorder ulit ako. Pero this time, chocolate chip frapp naman ang inorder ko. Para maiba naman.

Pagkakuha ko ng order ko, bumalik ako sa table namin. Katabi ko si Kuya.

"Shuoming." Sabi ko pagkaupo ko.

"Huh?" Nagtatakang tanong niya.

Napairap ako. Pero bigla ko ring narealize na nagchinese pala ako. No wonder hindi niya naintindihan.

"Shuoming in Chinese. Solmyeong in Korean. Explique in French and spanish. Setsumei suru in Japanese. Spiegare in Italian. Paliwanag in Tagalog. Explain in English." Tuloy tuloy kong sabi na dahilan na dahilan para malaglag ang panga nilang lahat.

Huminga siya ng malalim. "Cassandra, I'm really really sorry. Kung sinabunutan kita, sinampal and all. I'm sorry kung hindi ko pinaniwalaan si Carl na kapaid ka niya. "

Ako naman, patuloy lang na nakinig.

"Aaminin kong nababaliw ako ng oras na yun. Nung first day of school, yun ang araw ng libing ng ex ko." Natahimik siya at nagpunas ng luha. "Carl Jeremy Punzalan. He died because of stage 3 Lung Cancer." Sabi niya habang humahagulgol.

Hinahagod naman ni Mikay-unnie ang likod niya. "It just happened na kamukha niya ang Kuya Carl mo at kapangalan pa. I was so broken that time. Hindi ko na alam ang mga sinasabi at ginagawa ko. My mom even planned to send me to a mental hospital. Pero yung pinsan ko..." muli siyang napahagulgol ng iyak.

My heart breaks seeing people cry. At unti unti, nawawala ang galit ko sa kanya. "Y-yung pinsan kong... binalik ak-ko sa realidad..." napahagulgol ulit siya.

"Yung pinsan kong nagbalik sa katinuan ko. Yung pinsan kong mahal na mahal ko. Yung pinsan ko na dinadamayan ako lagi. Yung pinsan ko na lagi akong sinasaway pag nababaliw ako. Yung pinsan kong laging nagsasabi na okay lang ang lahat. Yung pinsan ko na bestfriend ko. Yung pinsan ko na parang kapatid ko na..." mas lalo siyang napahagulgol ng iyak.

Nilabas ko ang panyo ko at inabot sa kanya. "I think you might need this." Sabi ko at nginitian siya.

"Yung pinsan ko... wala na siya eh... wala na siya..." sabi niya at napaiyak na lang.

Ako naman, nagpipigil umiyak. Naaawa ako sa kanya. Wala akong magawa para mapatigil siya.

"Cassandra, I'm really sorry." Sabi niya.

Nginitian ko siya. "Okay na ate. Huwag ka nang umiyak. Sorry rin sa mga salitang nasabi ko. I just can't help myself. Lalo na nung una tayong nagkita. Galit lang kasi ako nun. Sorry din." Sabi ko.

Ngumiti siya.

"Ang dadrama niyo!" Pang-eepal ni Kuya Carlos.

"Carlos manahimik ka nga muna please. Utang na labas." Sabi ni ate Mikay sabay irap.

Ayan. Epal pa kasi. Kaasar.

"Ok." He shrugged.

"Raine Landeras." Inilahad niya ang kamay niya.

"Cassandra Angelica Alvarez." Sabi ko.

Finally. There's peace.