The Gangster Who Stole My First Kiss (Not Edited)

Chapter 74 - Second

Cassandra's POV

"W-what?!" Medyo pasigaw kong sambit. Nalaglag din ang aking panga sa sinabi niya. Did i heard him right? Tama ba ang pagkakarinig ko?

Alam ko ang ibig niyang sabihin. Ang hindi ko lang maintindihan kung bakit kailangan pa sa malayo. At.. At hindi ako pwede na kasama sya na sya lang!?

"Let's enroll in manila or in CDO or in Davao something far from here." He sounds sure. Para bang planado na niya ito.

"Ba-bakit?"

He sighed. "For you, i and us."

Nalito ako. "But.. How about our family? You knew my Parents dont agree with this idea."

"I know.. But there's a term called.. 'Tanan' maybe we can do that." Seryoso niyang sabi.

What?!

Nanlaki ang mata ko. Kung kaharap ko sya ngayon nakatanggap na sya sakin ng suntok na matitindi. Paaano niya naiisip ang ganyang bagay?! Tsaka bakit niya iniisip?!

Tanan?! Si toff iniisip iyon?! Nakaramdam ako ng init sa aking mukha.

He chuckle. Kaya nakaramdam ako ng ginhawa. Maybe he just joking around.

"Toff! Hindi magandang biro yan ah." Naiinis kong sambit.

He clear his throat. "Who said im kidding? One of these following days we will consider that idea."

"Toff.. Hindi ganon kadali iyon.. Tsaka were still young. Huwag ka ngang ganyan!" Naiinis na ako.

"I know, but I can't afford without you." Oh ngayon seryoso nanaman sya.

I know baby.. I can't stand without too.

Napanguso ako.. Kung andito lang siguro sya kanina ko pa to hinalikan. Ang cute cute niya kapag ganito sya mag isip. But very Inappropriate. Hindi ako papayag sa gusto niya.

"I can't baby.. if we can be together now.. I make it possible."

Natatakot na tuloy ako sa mga naiisip ni toff. His mind is too much.

Naiiyak ako sa mga sinasabi niya.

"Toff.. The idea is scaring." Napakagat ako sa labi. Mabuti nalang talaga wala sya dito. Inugoy ko ng konti ang swing.

I heard him take a deep breathe before he speak. "Im sorry baby if i make you scared but losing you is more than anything else. I can't afford."

Hindi ko alam pero tumulo nanaman ang luha ko. I love this guy. Mahal ko talaga sya. "For now, go home first. Sleep peacefully and stop thinking too much. Always remember everything will be fine soon."

Yeah maybe he's right. I need to rest. Masyadong napagod ang isip at puso ko sa mga nangyayari. Pero ang galing.. Ang galing ng mga salita niya para bang pain reliever. Kahit papaano nawala ang sakit nito. Para bang punong puno assurance ang kanyang salita.

Bago ako tuluyan umuwe. Inayos ko muna ang aking sarili. Nagpulbos ulit ako tsaka maglipstick. Ngayon mas alam ko na ang gamit ng ganito kung marunong lang sana ako magmake up talaga sana natakpan na ang pagmumugto ng aking mata. Kinalkal ko ang aking pouch.. Wala man lang akong pwedeng gamitin para takpan ang aking mata.